Kiełpino /Koelpin/

Wieś położona w gminie Borne Sulinowo powiatu szczecineckiego. W XVI wieku wieś należała do rodu von Wolde. Należała również do rodów: von Munchow i von Glasenapp.  Stare lenno rodu von Zastrow. W 1628 roku siedział tu Gerdt von Zastrow. W 1756 roku dobra należały do 76-letniego generała-porucznika w stanie spoczynku Casimira Wediga von Zastrow oraz do 31-letniego kapitana w stanie spoczynku Andreasa Wediga von Zastrow. Andreas Wedig von Zastrow(1726-1795) żenił się trzykrotnie: 1-mo z Henriette Louise von der Goltz(1718-1751), 2-ndo z Charlotte Sophie Luise von der Goltz(1735-1757) i 3-tio z Wilhelmine Sabine Friederike von Blankensee(zm.1813). W 1804 roku dobra posiadał 40-letni syn Adreasa, Georg Friedrich Heinrich von Zastrow(1765-1841). Dwukrotnie żonaty: z Henriette von Flemming(1772-1822), z którą miał 10-cioro potomstwa: 6 córek(Sabine(1791-1792), Ulrike(ur.1793), po mężu von Glasenapp, Emilie(1796-1866) po mężu von Hertzberg, Adelaide(1797-1876) po mężu von Flemming, Elmire(1801-1827) po mężu von Mateuffel, Franzellete(1805-1877) po mężu von Manteuffel i 4 synów: Eduard(1794-zmarł w dzieciństwie), Theodor(1802-1866), Leopold(1802-zmarł w dzieciństwie), Eugen(1807-1877). Drugi raz ożenił się z Emilie Mielentz, z którą nie miał dzieci. W 1862 roku majątek posiadał Theodor von Zastrow. Ożenił się z Friederike Kӧppen(1816-1899), z którą miał trzech synów: Hermanna(ur.1844), Theodora(1845-1885) i Georga(1847-1866). W latach 20-tych XX wieku podział dóbr rycerskich na dwa majątki: A o powierzchni 193ha należący do Fritza Schweerdtfeger i B(Obergut) o powierzchni 252ha należący do Fritza Knuth. W 1939 roku majątek o areale 538ha posiadał Heinz-Jürgen i Erika Denning z domu Volckarts. Administratorem był Ernst Rosenow. Był to tzw. Obergut(majątek górny). Drugi z majątków o powierzchni 151ha należał do W. Schrӧdera.

Majątek górny(Obergut)-B

Dwór zniszczony pod koniec II wojny światowej. Zabudowania gospodarcze istniały jeszcze w 2012 roku, później rozebrane. Pozostały resztki parku krajobrazowego z początku XIX wieku.

Majątek A– położony był na południowym krańcu wsi.

Karsko /Karzig/

Wieś położona w gminie Nowogródek Pomorski powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1282 roku kiedy była własnością cystersów z Kołbacza. W XIV wieku dzierżawę części gruntów we wsi posiadał Peter Letenyn. W 1535 roku po rozwiązaniu konwentu zakonu cystersów wieś przejął margrabia Johann von Hohenzollern zu Küstrin. Od tego czasu wieś jak i majątek stał się domeną państwową i był dzierżawiony. W XVII wieku dzierżawcą był hrabia Adam von Schwartzenberg. Po jego śmierci w 1642 roku dzierżawcą został Valtiu Wernicke. Pod koniec wojny siedmioletniej dzierżawcą był Franz Balthasar Schӧnberg von Brenkenhoff(1723-1780).   Dawny majątek należący do państwa. W 1896 roku majątek stanowiący domenę państwową o areale 1586ha dzierżawił Emil Schneider. W skład majątku wchodził folwark Gollin. W 1914  i w 1929 roku majątek będący domeną państwową który obejmował 975ha i dzierżawiony był przez Ulricha Thilo.

ZAMEK MYŚLIWSKI zwany „dworem renesansowym”

W latach 1620-1640 hrabia Adam von Schwartzenberg, minister elektora brandenburskiego Jerzego Wilhelma,  zbudował dwór renesansowy o charakterze zamku myśliwskiego. Zamek widoczny na sztychu Meriana z XVII wieku. Zniszczony w czasie wojny szwedzkiej(1655-1657) oraz wojny północnej(1709) dwór podupadł. W XIX wieku budowlę adoptowano na gorzelnię, w latach 80-tych XX wieku użytkowana jako magazyn.

DWÓR

W 1755 roku zbudowany został dwór w stylu barokowym. Jest to budynek parterowy na rzucie prostokąta, z piętrowym ryzalitem, kryty dachem mansardowym, podpiwniczony. Remontowany w 1973 roku. Obecnie własność prywatna, popadający w ruinę. Przy dworze park krajobrazowy z początku XX wieku.

Jarosławsko /Gerzlow/

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Wzmiankowana w 1337 roku. W tym czasie była częścią dóbr pełczyckich. Od XVI wieku lenno rodu von Wedel. Posiadali majątek do 1945 roku. W XVIII wieku podział wsi na A i B. Część A należała do Lorenza Georga von Wedel, część B do joannity Leopolda Christopha von Wedel. W 1857 roku wzmiankowany Rudolf von Wedel, właściciel majątku B. W 1903 właścicielem dóbr był Bruno, później hrabia Wedigo von Wedel.

PAŁAC

W 1845 roku zbudowano pałac, obok zespół folwarczny oraz założono park krajobrazowy. Pod koniec lat 50-tych XIX wieku obok kościoła powstał mniejszy folwark. Pałac spalony w 1945 roku. W jego miejscu obecnie stoi budynek mieszkalny. Pałac położony był w północnej pierzei podwórza, za nim rozpościerał się park krajobrazowy. W parku mauzoleum rodowe rody von Wedel. Podwórze gospodarcze otoczone budynkami gospodarczymi. Na środku podwórza gorzelnia. Całość otoczona jest kamiennym murem. Główny wjazd na podwórze akcentują stylizowane baszty zwieńczone krenelażem. Majątek w połowie XIX wieku obejmował obszar 1260 ha gruntów, w 1914 roku 955 ha gruntów.

Oleszna /Henningsholm/

Dawna osada, obecnie w granicach miasta Szczecin, część Os. Płonia nad rzeką Płonią. Wymieniona w 1260 roku jako własność cystersów z Kołbacza. W 1791 roku wzmiankowany majątek Henningsholm. W 1868 roku folwark należał do inspektora budowlanego Rottenberg. Później własność niejakiego Schreiber. W 1884 roku majątek zakupiony przez Victora von Dewitz. W latach 1884-1888 roku po wcześniejszym zburzeniu starych zabudowań folwarcznych zbudował pałac w stylu neoklasycystycznym. Obok pałacu powstał park krajobrazowy oraz zwierzyniec. W 1920 roku majątek obejmował 188 ha gruntów Właścicielem majątku był Victor von Dewitz Junior, żonaty z Urszulą von Diepow. Za sąsiada miał rodzinę von Bodenhausen. W 1938 roku Hans von Bodenhausen kupił majątek od Viktora von Dewitz. W 1939 roku pałac został zajęty przez wojska niemieckie. Po wojnie wyposażenie pałacu wywiezione przez wojska radzieckie. Sam pałac po wojnie rozebrany. Część cegieł powędrowała na odbudowę Warszawy.

Obok stoi pałac-willa zbudowana  prawdopodobnie pod koniec XIX wieku przez rodzinę baronów von Bodenhausen, zwana willą Erica. Na ryzalicie herb rodu von Bodenhausen. Obecnie w willi mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, od 2006 roku Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii Nr1 w Szczecinie.

Grzmiąca /Gramenz/


HISTORIA WSI

Wieś gminna położona w powiecie szczecineckim.  Po raz pierwszy wymieniona w 1377 roku. W XV wieku należała do rodu von Glasenapp. Później częste zmiany właścicieli, wymienia się rody: von Strelitzky, von Massow, von Botzheim, von Dreger, von Kleist, von Ingersleben, Menzel, baronowie Senfft von Pilsach. W 1830 roku wieś stała się domeną królewską. W 1910 roku łącznie z folwarkami Raffenberg(Równe), Ernsthӧhe(Przystawy), Hasendanz, będąc nadal domeną królewską majątek liczył 3312 ha gruntów.

Grzmiąca pow. Szczecinek, zachodniopomorskieGrzmiąca zachodniopomorskieGrzmiąca- pałac

 

 

 

PAŁAC

Na terenie wsi znacznie przebudowany pałac obecnie siedziba władz gminnych. Położony w otoczeniu parku krajobrazowego.

Grzmiąca 1877, zachodniopomorskieGdaniec 1877 2, zachodniopomorskiePrzystawy 1877 2, zachodniopomorskieRówne 1942, zachodniopomorskie