Łopianów /Loppnow/

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. W 1463 roku była własnością Joachima von Loppenow. Od Jacoba von Loppenow  w 1665 roku część ziem we wsi zakupiły rody von der Osten oraz von Blücher. W drugiej połowie XVII wieku wzmiankowany Claus von Loppenow, Adam Bernd i major Johann Carl von Loppenow. W 1720 roku Hans Gebhard Edlen von Plotho, który przejął majątki należące do rodów von der Osten i von Blücher oraz von Loppenow. Po jego śmierci w 1743 roku dobra dziedziczą synowie: Friederich Alexander, Werner Heinrich, Friederich Wilhelm, Gebhard Wedig i Friederich Bogislav Edlen von Plotho. Na początku XIX wieku majątek należał do rodziny Weissig(1804). Kolejnym właścicielem dóbr była rodzina Guse(1862). W 1870 roku, kiedy właścicielem dóbr była rodzina Guse dobra obejmowały 2327 mórg ziemi a w 1879 roku obejmowały 594,14 ha ziemi. Na początku XX wieku pojawia się rodzina Kerckow posiadająca majątek A do 1945 roku. W latach 20-tych wyłonił się majątek B należący do rodziny Volkmann. W 1910 roku majątek A należący do Karla Kerckow liczył 175 ha gruntów. W 1928 roku majątek A należący do Karla Kerckow liczył 175 ha gruntów a majątek B należący w tym czasie do Otto Volkmann liczył 135 ha gruntów. 

We wschodniej części wsi położone były majątki ziemskie. Obecnie po założeniu zachowały się resztki parku dworskiego.

Brodniki /Gramhusen/

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Były folwark. Właścicielem majątku na początku XX wieku była rodzina Seeler oraz Wolff(1905). W latach 20-tych XX wieku dobra są w posiadaniu rodziny Schley(1928). Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina von Gaudecker– wzmiankowany Emil von Gaudecker.

Grębocin /Adolfshof/

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1316 roku. Należała wtedy do Sifridusa de Lode. W 1370 roku własność rodziny Helmich. W XVII wieku własność rodziny von Mellin– wzmiankowany Henning von Mellin z Baszewic(1628). W północnej części resztki zespołu dworskiego.

Wójcin /Waitendorf/

Osada położona w gminie Warnice powiatu pyrzyckiego. Początki wsi sięgają XVI wieku i należała do wsi Barnim jako majątek „G”. W tym czasie należała do rodu von Billerbeck. W 1819 roku właścicielem wsi jest Georg von Thiede i w tym czasie po odłączeniu od Barnimia przyjmuje nazwę „Thiedensfele”. W tym roku powstał dwór i budynki folwarczne, które w 1852 roku spaliły się. Właścicielem wsi jest Herman von Boltenstern, który buduje nową siedzibę w stylu willi włoskiej, przebudowuje budynki folwarczne oraz przeorganizował park przypałacowy. Od 1863 roku wieś otrzymała nazwę Waitendorf, obowiązującą do 1945 roku.

 

Małkocin /Mulkenthin/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Wieś o korzeniach sięgających średniowiecza, po raz pierwszy wymieniona w 1490 roku. Należała wtedy do rodziny von Weyher. W 1775 roku Christian von Weyher scala rozdrobniony na początku XVIII wieku majątek. Po jego śmierci dobra przypadają jego siostrom. W 1790 roku dobra zakupuje major Mateusz Ferdynand von C(K)armer. W 1820 roku na terenie majątku B, położonym na południowo-zachodnim krańcu wsi stał dwór, w którym zamieszkał właściciel wsi von C(K)ramer. Prawdopodobnie w tym czasie nastąpił podział wsi na majątek A i B. W połowie XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny Franck. Od 1867 do 1945 roku majątek w rękach rodziny von Loeper– wymieniony Kurt von Loeper. Po wybudowaniu pałacu na terenie majątku A, dobra B zmieniły właściciela. W 1905 roku majątek B był w posiadaniu rodziny Havemann. Do 1945 roku są w rękach rodziny Schwahn.

weiher

carmer

loeper

 

 

 

Małkocin pałac

ZESPÓŁ PAŁACOWY

Prawdopodobnie początki budowy pałacu sięgają końca XVIII wieku. Ostateczną formę otrzymał w połowie XIX wieku. Zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. Rozbudowany pod koniec XIX wieku o skrzydło boczne-oficynę. W czasie wojny pełnił rolę magazynu broni. Po 1945 roku w posiadaniu Skarbu Państwa -użytkowany przez PGR z przeznaczeniem na biura i mieszkania pracownicze. W 1977-87 przeprowadzony remont pałacu. Obecnie w rękach Uniwersytetu Szczecińskiego- w latach 2005-2007 zaadoptowany na potrzeby Centrum Edukacji Środowiskowej USz. W sąsiedztwie park krajobrazowy.

Małkocin pałacyk mysliwski

PAŁACYK MYŚLIWSKI- HUBERTUS

Prawdopodobnie zbudowany na początku XX wieku. W 1920 roku należał o rodziny von Lettow, później zamieszkiwany przez Panią von Enckevorth z rodziną. Obecnie budynek szkolny.

malkocin-b-zachodniopomorskie

ZAŁOŻENIE DWORSKIE- MAŁKOCIN B

Dawny majątek ziemski położony w południowo-zachodniej części wsi. Pozostałością po założeniu są resztki zabudowy gospodarczej.

malkocin-1891-zachodniopomorskie

Bezrzecze /Brunn/

Wieś położona w gminie Dobra Szczecińska powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1260 roku(Beseritz), potem kolejno w 1271(Brunnecke), 1277(Brunne). Była wsią kościelną i rycerską. W 1266 roku książę pomorski Barnim I podarował część wsi kolegiacie mariackiej w Szczecinie. W 1269 roku część gruntów otrzymali bracia von Godekin oraz Heinemann von Saltzwedel. W 1271 część ziem otrzymał Dietrich von Saltzwedel. Do kościoła mariackiego w Szczecinie wieś należała do sekularyzacji dóbr kościelnych w 1480 roku. Książę Bogusław X po przejściu na protestantyzm przekazuje wieś Henningowi von Lindstedt. W 1486 roku własność braci Henning i Mor von Lindstedt z Hagen. W 1569 roku wieś posiada Christoph von Lindstedt z  Oldevigshagen-obecnie Altwigshagen, gminy w Niemczech położonej w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze przednie. W 1602 roku wzmiankowani bracia Claus Christoph i Jürgen von Lindstedt oraz syn Christopha z Hagen. W 1527 roku dobra we wsi posiadał Vivigenza I. von Eickstedt. W 1589 roku za 5200 talarów wieś zakupił kanclerz książęcy Oto von Ramin auf Krackow. W 1630 roku w pałacu w Bezrzeczu zatrzymał się król Szwecji Gustav Adolph z oficerami. Majątek wielokrotnie plądrowany i niszczony przez wojska szwedzkie a także przez wojsko hetmana Stefana Czarneckiego w 1657 roku. Odbudowa majątku przypadła wdowie po Ottonie von Ramin, Armigard von Ramin, z domu von Broecker. Ponownie zniszczona podczas najazdu szwedzkiego w 1675-79. W 1677 roku umiera właścicielka wsi, Armigard von Ramin. W XVII wieku dobra dziedziczy Jürgen Berndt von Ramin auf Stolzenburg, którego żoną była córka byłego właściciela, Erdmanna Christiana von Ramin auf Krackow. Po śmierci Jürgena Berndta(+1743) majątek przechodzi w ręce syna, kapitana Jürgena Wilhelma von Ramin. W 1776 roku majątek dziedziczy porucznik Jürgen Carl Friedrich von Ramin, po nim dobra dziedziczy syn Ludwig Otto von Ramin. W 1815 dobra należą do Ludwiga Friedricha Otto von Ramin. W latach 1819-1848 roku dobra posiada Otto Friedrich Gebhard von Ramin, później Wilhelm Friedrich Carl August von Ramin. Kolejni posiadający dobra w Bezrzeczu: Wilhelm i Cuno von Ramin, Pauline Emile von Ramin, Mathilde Justine von Ramin-Ziethen, Auguste Louise von Corvin-Wierzbicki, po mężu von Manteüffel, porucznik Otto Friedrich Julius von Corvin-Wierzbicki, Ludwig Friedrich Erdmann von Ramin(1892), Barnim von Ramin, Eberhard von Ramin. W 1937 roku rodzina von Ramin przeprowadziła się do Berlina przekazując majątek rodzinie von Schöning-Klemmen.

PAŁAC

Wybudowany na skraju wsi w latach 1875-80 przez Otto Friedricha Gebharda von Ramin (1815-1882) pałac w stylu neogotyku angielskiego, obecnie nie istnieje.

PARK I ALEJA DOJAZDOWA

 

Bezrzecze, zachodniopomorskie

Danowo /Jakobsdorf/

Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Wzmiankowana w XIV wieku. Początkowo należała do rodu von Flemming z Maciejewa. Później własność rodu von Petersdorff– wzmiankowany Christian Friedrich von Petersdorff(XIXw) i Julius von Petersdorff(1834). W 1870 roku kiedy właścicielem był Julius von Petersdorff majątek obejmował 2276 akrów ziemi. W 1879 roku dobra liczyły 582,49 ha gruntów i nadal należały do rodziny von Petersdorff. Kolejnym posiadaczem dóbr była rodzina Kanneberg. Na przełomie wieków dobra przechodzą w ręce rodziny von Flügge. W 1910 roku majątek obejmował 937,43 ha gruntów a w 1928 roku kiedy dobra posiadał Erich von Flügge majątek liczył 864 ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina Laabs– producenci mebli z Goleniowa.

ZESPÓŁ DWORSKI

We wschodniej części wsi położony był majątek ziemski. Obecnie można zobaczyć budynki gospodarcze, resztki parku dworskiego oraz aleję kasztanową.