Historyczne wzmianki o Radwanowie są bardzo skąpe. Wieś powstała prawdopodobnie w końcu XIII w., a po raz pierwszy wzmiankowano ją w 1310 r. (Syfrydivilla). Własność rycerska zapewne wielokrotnie zmieniała właścicieli, wśród których wymienia się rodzinę von Rothenburg. W 1475 r. wsią władali bracia Nickel i Hans von Ebersbachowie. W 1535 r. właścicielem posiadłości był Christoph Schweinz. Później Radwanów należał do Wolffa von Brauna z Ciepielowa. Na przełomie XVII i XVIII w. właścicielem wsi Benjamin von Arnold. W 1791 r. wymieniana jest rodzina von Eckardt. W tym czasie wieś była już podzielona i składała się z trzech części – dolnej, środkowej i górnej. W połowie XIX w. we wsi znajdowały się 3 wiatraki, 2 olejarnie, cegielnia, browar i gorzelnia.

CZĘŚĆ DOLNA/Nieder/

Ta część wsi w XVIII/XIX wieku należała do rodziny Rauer, posiadającej dwa folwarki.  W II połowie XIX w. rozbudowano dolny folwark. Przy dworze założono park krajobrazowy z dwoma stawami. W 1910 roku jak wynika z korespondencji właścicielem majątku dolnego i górnego był Artur Zimmermann.  Przed wybuchem II wojny światowej był nim Karl Kude. Po wojnie w folwarku dolnym zorganizowano PGR.

CZĘŚĆ ŚRODKOWA/Mittel/

Właścicielem Radwanowa środkowego była rodzina von Eckardt, która miała swój dwór (obiekt nie zachował się).  Ok. 1876 r. dzierżawcą środkowego majątku był Rudolf Schneider, potem dr Hentschel. Ostatnim właścicielem tej części Radwanowa był Kurt Ekart.

CZĘŚĆ GÓRNA/Ober/

Również część górna wsi zmieniała właścicieli,. W 1910 roku dobra należały do Artura Zimmermann. 

Była wieś obecnie dzielnica Drezdenka położona w części północnej miasta, na drugim brzegu Noteci. Początki wsi sięgają średniowiecza. Była lennem rodu von Wedel. W 1879 roku majątek o powierzchni 328ha należał do rodu von Sydow, a dzierżawcą był Rasch. W 1896 roku majątek o powierzchni 348ha, w skład którego wchodziły majątki w Słonów(Schlanow) i Chełm Drezdenecki(Holm) należał do barona von Gustedt a dzierżawcą był niejaki Lehmann. W 1907 roku własność kupca berlińskiego, Hermanna Schelsky`ego. W 1914 roku majątek obejmował 125ha gruntów i należał do Maxa Kurth. W 1929 roku własność Otto Pahl`a(125ha) .

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W północno-wschodniej części wsi pozostałości po założeniu dworskim- dwór, zabudowania gospodarcze oraz podwórze. Dwór parterowy zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem naczółkowym z użytkowym poddaszem.

WILLA

Wieś położona w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego. Początki wsi sięgają XI wieku. W 1267 roku wzmiankowany kościół. Należała do klasztoru cysterek z Trzebnicy. Po sekularyzacji dóbr własność państwa pruskiego. We wsi nie było majątku rycerskiego. We wsi założenie dworskie z widocznym i do dzisiaj stojącym dworem oraz budynkami gospodarczymi. Majątek istniejący od XIX wieku należał do rodziny Hartmann. Posiadali dobra do 1945 roku

Niewielka wieś leżąca w gminie Ośno Lubuskie w powiecie słubickim od połowy XIII wieku była w posiadaniu margrabiów brandenburskich. W roku 1367 była własnością rodu von Lossow. W Radachowie znajdował się zamek należący do rodu von Lossow, wymieniany w dokumentach z roku 1375. Nie wiemy nic o lokalizacji czy formie zamku. Pod koniec XIV czy na początku XV wieku wieś w rękach rodu von Grünberg. W roku 1413 burgrabia Fryderyk VI nadaje w lenno wieś braciom Janowi i Henrykowi von Grünberg. Już w 1430 roku bracia sprzedają wieś rodzinie von Horn, w ich posiadaniu Radachów do początku XVI wieku. W roku 1515 jako właścicieli wymienia się rodzinę von Löbben. Pod koniec XVI wieku wieś podzielona na 5 własności rycerskich. Poza rodziną von Löbben, część wsi w posiadaniu: Heinricha von Vorhauer(od 1577), Johana von Burgsdorf z Podelzig(1597), Georga von Schacken(1608) i Georga von Berfelde(1608). W roku 1643 Caspar von Löbben sprzedaje swoją część Radachowa Thomasowi von Winning. Od 1704 roku część wsi w posiadaniu rodziny von Ellert. Na początku XVIII wieku wieś w posiadaniu: Anne Catherine von Ellert(z domu von Rankau), której syn Christoph Albrecht von Ellert od roku 1718 wymieniany jest jako właściciel tej części wsi, Caspar Hartwich von Ilow ze Smogór, od 1718 roku Fridrich Chrystian von Ilow, prawdopodobnie jego syn, Zegota von Brietzky, Maria Elizabeth von Ilow, z domu von Kettwich, której synowie wystąpili jako spadkobiercy po zmarłym Fridrichu Christianie. Od roku 1724 wymieniane są trzy siedziby rycerskie dzielące wieś między siebie, należące do: von Ilow, von Ellert i von Britzky. Później wieś należy do dwóch rodzin: von Thumens i von Knorr. W roku 1802 wieś zakupuje Papritz, którego potomkowie posiadają wieś do 1945 roku. W 1902 roku rodzina zostaje nobilitowana.
W XVIII wieku w Radachowie były dwa założenia dworskie należące do rodzin von Ellert i von Britzky, które zostały rozebrane przez nowego właściciela Papritza. Na początku XIX wieku buduje pałac, który w roku 1907 zostaje przebudowany przez Kurta von Papritz.

Pałac założony na planie prostokąta, murowany z cegły, podpiwniczony, parterowy, nakryty dachem mansardowym z wystawkami. Elewacja frontowa i tylna-parkowa posiadają centralnie usytuowane, trzyosiowe, dwukondygnacyjne ryzality stanowiące reprezentacyjne wejścia do budynku, obecnie zamurowane. Ryzalit tylny bardziej reprezentacyjny, z wysokimi schodami, nad którymi balkon oraz herb właścicieli.
Po II wojnie światowej w pałacu mieściły się biura PGR. Później pałac adoptowany na ośrodek kolonijny. Po 1994 roku w dzierżawie. W 2007 roku pałac posiada spólka „Poland Netherland Company” sp. z o.o. z siedzibą w Radachowie. Z wystroju wewnętrznego oraz wyposażenia wnętrz (boazeria, posadzki, stolarka) niewiele się zachowało.

ZAMEK(WIEŻA RYCERSKA)

Zameczek położony był prawdopodobnie na terenie dzisiejszego parku na wyspie otoczonej wodą(pozostałości fosy), widocznej na pocztówce poniżej

Wieś położona w gminie Bogdaniec powiatu gorzowskiego. Prawdopodobnie po raz pierwszy wymieniona w 1290 roku(Ratecsana). W 1300 roku(Razlevesdorp) margrabia Albrecht III nadaje wieś cystersom kołbaczowskim z filią w Mironicach. Wymieniona ponownie w 1323 roku(Ratzsleresdorp), kiedy król Ludwik IV potwierdził nadania cystersom z Kołbacza. W 1324 roku dobra we wsi Razzeldorp posiada rodzina von Splinter, ponownie wymieniona w 1337 roku. Od 1350 roku część dochodów mógł pobierać Hasso von Wedel. W 1352 roku miasto Gorzów nabywa wieś w formie zastawu od rodziny von Wedel. W 1354 roku część dochodów ze wsi pobiera Betkin von der Osten. W 1368 roku umiera wdowa von Splinter, po mężu von Sack a dobra przepisane zostają rodzinie von Wedel z Krzywnicy- wymieniony Hasson i Wedig von Wedel. W 1403 roku wieś zakupiona przez Badlewina Stal. Od 1403 roku wieś Rastorff zakupiona przez zakon krzyżacki. Po zakończeniu panowania krzyżackiego ponownie oddana w lenno. W 1449 roku część wsi  posiada rodzina von Horker. W 1486 roku wymienia się Kaspara i Henninga von Horker a także rycerzy z rodu von der Marwitz. W 1517 roku część wsi posiada rodzina von der Marwitz- wymienia się Clausa, Melchiora, Hansa, Zachariasza, Kaspara, Piotra i Otto von der Marwitz. W 1674 roku Moritz Werner von der Marwitz za Jenin oddaje Racław a sam Racław przyłączony zostaje do domeny państwowej w Mironicach. Przed 1849 rokiem dobra są w rękach Woltera Welle. W 1879 roku majątek jego obejmował 369,01ha gruntów. Wymieniany również Ulrich Welle. Po 1879 roku majątek posiada baron von Carnap-Bornheim, właściciel Janczewa. W 1896 roku majątek o powierzchni 417ha należał do Juliusa Fabiana. Po 1896 roku majątek zakupuje rodzina Polensky(Polenski). Wymienia się Fabiana Polensky`ego oraz Gustava Polensky`ego(1846-1908). W 1914 roku majątek obejmował 418ha i należał do Juliusa Fabiana Polensky`ego. W 1929 roku własność Dr. Gustava Polensky`ego, przedsiębiorcy budowlanego z Drezna, którego majątek obejmował 418ha gruntów. Rodzina Polensky była właścicielem majątku do 1945 roku.

Dwór wybudowany w 1901 roku w stylu neoklasycystycznym, na rzucie prostokąta, murowany z cegły i kamienia, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, nakryty dachem dwuspadowym. W elewacji bocznej znajduje się prostopadłościenna wieża wtopiona częściowo w bryłę budowli, mieszcząca klatkę schodową, przebudowana.
W hollu i Sali balowej zachował się skromny wystrój sztukatorski w formie owalu i rozgwiazdy, umieszczony pośrodku sufitu oraz oryginalna, reprezentacyjna stolarka drzwiowa wraz z supraportami.