HISTORIA MIEJSCOWOŚCI
Opuszczona osada położona w gminie Grzmiąca powiatu szczecineckiego. Dawny majątek rycerski założony w XVIII wieku na gruntach wsi Mieszałki należących do rodu von Glasenapp. Od 1830 roku domena królewska.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
Z dawnego założenia dworsko-fowarcznego pozostały ruiny dworu i zabudowań gospodarczych. W sąsiedztwie resztki parku krajobrazowego.
Nieistniejąca osada w gminie Dąbie powiatu krośnieńskiego. Były folwark należący do majątku Brzeźnica.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1263 roku. W latach 1265 jako właściciel występował Jeschko de Steinburn. Od 1292 do 1375 roku majątek w rękach rodu von Steynborn. Później należy do rodu von Kottwitz z Broniszowa. Dobra od von Kottwitz zakupuje Hans Christoph von Berge z Niwisk. W 1742 roku umiera bezpotomnie ostatni z von Berge z Niwisk. Dobra przejmuje Hans Julius hrabia von Schweinitz. Od 1844 roku majątek przejmuje baron von Tschammer-Quaritz z Broniszowa. Od rugiej połowy XIX wieku następuje dość częsta zmiana właścicieli. Wymienia się rodziny: von der Hoelle, Glaesemer/1891/, Herman Hellmich/1898/, Wenzel hrabia von Puckler/1905/, Pribilla/1925/, Max Wehner/1934-45/.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE
Pałac zbudowany w końcu wieku XVII, formę późnoklasycystyczną uzyskał w wyniku gruntownej przebudowy, przeprowadzonej około 1850 roku. Murowany z kamienia i cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta, nakryty niskim czterospadowym dachem. Dwa pomieszczenia parteru nakryte sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi, pozostałe stropami. Elewacje ożywione gzymsami oraz rytmem prostokątnych otworów w partii podokapowej. Obok pałacu usytuowany park krajobrazowy z XIX wieku. W pobliżu znajdują się budynki gospodarcze pofolwarczne, resztki zaniedbanego parku oraz na skraju parku dzwonnica, drewniana z XVIII wieku. Po 1945 roku w posiadaniu PGR. W latach 60-tych i 70-tych remontowany. Obecnie w rękach ANR.
Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1307 roku(Canidlow). Wielokrotnie w latach późniejszych: 1446(Candalow), 1531(Candlewo), 1535(Kandlyewo), 1566(Tandel), 1570(Kendlewo, Kęndliewo). Wieś stanowiła własność książęcą przed 1307 rokiem. W 1307 roku książę wielkopolski i głogowski Henryk nadał wieś klasztorowi klarysek z Głogowa. W 1307 roku wieś podzielona na dwie części, gdzie jedna część przeszła z rąk klarysek w ręce szlachty. W 1446 roku spór pomiędzy Dziersławem Leszczyńskim, burgrabią kościańskim a Janem Kotwiczem, starostą wschowskim o dzierżawę wsi. Około 1550 roku część dóbr należała do Jana Kotwicza Jędrzychowskiego, później do wdowy po nim, Małgorzaty Thader. W 1570 roku jedna część wsi należy nadal do przeoryszki zakonu klarysek w Głogowie, druga należy do Szczepana, Stanisława, Bartłomieja, Andrzeja i Wacława Wilkowskich. W 1913 roku jeden z majątków należał do wdowy Grӓtz. Od lat 20-tych XX wieku wymienia się jako właścicieli dóbr: Leonharda Coenen, Josefa Grunwald oraz Linusa Wilpricht, bogatych miejscowych rolników.
MAJĄTEK L.COENEN
MAJĄTEK J.GRUNWALD I L.WILPRICHT
We wsi przy drodze prawdopodobnie dwa założenia dworskie.
Wieś położona w gminie Chociwel powiatu stargardzkiego. W średniowieczu była lennem rodu von Wedel i pozostawała w ich rękach do 1945 roku. W XVIII wieku(1756) właścicielem majątku był 34-letni wówczas Ernst Wilhelm von Wedel(Wedell). W XIX wieku(1804) dobra należały do 33-letniego Augusta Wilhelma oraz jego synów: Ernsta Ludwiga(7,5-letniego), Ludwiga(5-letniego) i Augusta(3-letniego). W 1862 roku majątek w rękach kapitana w stanie spoczynku Ernsta Ludwiga Augusta von Wedel(Wedell). W 1939 roku kiedy właścicielem był major w stanie spoczynku Hubertus von Wedel majątek obejmował 1300 ha gruntów. Administratorami dóbr byli: Grundmann i Maudantz.
PAŁAC
Pałac z końca XIX wieku obecnie dom opieki. Obok resztki parku krajobrazowego oraz zabudowy folwarcznej.
Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Wzmiankowana w 1527 roku. Wieś wasalna majątku Brody. W latach 1524-1636 należała do rodu von der Heide. Później należała do von Ronow(1668), Dr Eichler(1671, 1681), von Wiedebach(1689-1761), von Krackenhoff(do 1793), von Wiedebach(1793-1796), von Manteuffel(1796, 1810). Po 1816 roku majątek rozparcelowany.
Nieistniejący folwark położony na północ od Radomicka w gminie Maszewo powiatu krośnieńskiego.
Nieistniejący folwark położony na zachód od Potulińca, położony w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego.
Karapczyjów położony na Bukowinie obecnie Karapcziw, wieś na Ukrainie w obwodzie czerniowieckim, w rejonie wyżnickim nad Hłyboczokiem. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1595 roku. Gniazdo rodowe ormiańskiej rodziny Krzysztofowiczów herbu własnego Donabiet. Zakupione w połowie w 1836 roku przez Kajetana Krzysztofowicza, którego syn Roman w 1855 roku przeniósł się do Karapczyjowa z Załucza nad Czeremoszem na Bukowinie. Roman Krzysztofowicz poszerzał areał majątku. Znacznego zakupu dokonał w 1863 roku oraz w 1878 roku, kiedy odkupił od Kovasca tzw. Kowaczówkę, leżącą na skraju wsi. Zastany stary dwór, który rozbudował w 1878 roku zamieniono na magazyn a właściciele przeprowadzili się do nowo zbudowanego dworu wg projektu Glaubitza, ukończonego ostatecznie w 1888 roku. Roman Krzysztofowicz miał pięcioro dzieci. Jednym z nich był Witold Krzysztofowicz. Przebywali w Karapczyjowie do 26 marca 1944 roku.
Krzysztofowicze- spolszczona stara rodzina ormiańska. Pierwsza wzmianka o rodzie pojawia się w XVII wieku. W 1629 roku od króla polskiego Zygmunta III Wazy otrzymała rozległe przywileje. Nobilitowana w 1676 roku. Szlachectwo miał otrzymać Iwaszko Krzysztofowicz, syn Kirekorowicza „Beznosego”. Potwierdzenie szlachectwa otrzymali w 1791 roku w Jassach. Z tego rodu pochodzi Ladis Kristof, właściwie Władysław Krzysztofowicz, urodzony w 1918 roku, zmarły w 2010r. Profesor na San Clara University, Columbia University, University of Waterloo, University of Portland. Jego jedyny syn, Nicholas, dziennikarz New York Time, jest laureatem nagrody Pulitzera.
W Karapczyjowie urodził się Edgar Kovats(*1849-+1912), architekt i malarz węgierskiego pochodzenia, działający w Wiedniu, Zakopanem i we Lwowie, rektor Politechniki Lwowskiej. Pochodził ze spolonizowanej węgierskiej rodziny szlacheckiej. Jego ojciec, Antoni był powstańcem listopadowym, urzędnikiem państwowym i politykiem, posłem na Sejm Krajowy Bukowiny i do wiedeńskiej Rady Państwa. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim(kwatera 19, mogiła 565).
Wieś położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Dawny majątek ziemski.
