HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Gościno powiatu kołobrzeskiego. W 1308 roku wieś należała do kapituły kolegiaty kołobrzeskiej. W 1828 roku nowym właścicielem wsi zostaje Heinrich von Eickstedt, właściciel Wartkowa. Od 1829 roku buduje nową siedzibę dworską. Od 1834 roku wieś przyjmuje nazwę Eickstedtswalde.
Osada położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Były folwark należący do majątku Mechowo(Dorphagen). Po raz pierwszy wzmiankowany w 1717r. Należał do rodziny von Grape. W latach 1745-1767 był własnością rodu von Koven. Od 1827 roku był własnością rodu von Flemming. Należał do majora Juliusa Friedricha Gotthardta von Flemming. Od 1828 roku dzierżawcą dóbr był aptekarz Gottlieb Edelmann z Trzebiatowa. Od 1843 roku jego własność. W 1860 roku majątek należał do jego syna, Juliusa Wilhelma Theodora Edelmann. Od 1872 roku ponownie wchodzi w skład dóbr mechowskich należących do rodziny von Flemming. W 1896 roku majątek rozparcelowany. Od lat 20-tych XIX wieku brak informacji o siedzibie dworskiej na terenie Gacka.
Miejsce po dawnym majątku.
Mała wieś leżąca w gminie Torzym, w powiecie sulęcińskim o średniowiecznych korzeniach. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1350, będąc własnością rodu von Klepzig. Później staje się własnością zakonu joannitów. W 1500 roku była dzierżawiona przez rodzinę von Ihlow(Ilow). W 1571 roku majątek zakupił Heinrich von Vorhauer. W XVII wieku dobra są w posiadaniu rodziny von Lossow. W XVIII wieku majątek zakupuje rodzina von Oppen. Posiada dobra do połowy XIX wieku. Kolejnym właścicielem majątku była rodzina Rittwagen(1857). Na początku XX wieku majątek przechodzi w ręce rodziny Rumland. Ostatnim właścicielem dóbr do 1945 roku jest rodzina Trowitzsch.
DWÓR
Możliwe, że von Oppenowie byli budowniczymi stojącego do dziś dworu, pochodzącego z końca XVIII wieku. Pozostałe budynki założenia dworskiego pochodzą z XIX wieku. Dwór zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, parterowy, kryty dachem mansardowym, z piętrowymi, trzyosiowymi pseudoryzalitami w elewacjach podłużnych, poprzedzonymi kamiennymi schodami. Nic nie zostało z wyposażenia dworu. Jak widać na starej pocztówce tak do dnia dzisiejszego stoją przed dworem dwa pomnikowe cisy.
Po 1945 roku w posiadaniu PGR. W latach 70-tych uległ pożarowi. Odbudowany w w swej historycznej formie. Obecnie własność prywatna.
Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Wieś o korzeniach średniowiecznych, w XIII wieku należała do zakonu templariuszy. W 1250 roku w posiadaniu biskupa magdeburskiego. Na początku XIV wieku należała do rodu von Klepzig, który w 1350 roku sprzedaje wieś zakononowi joannitów. Część gruntów należała do Wilhelma von Landsberg z Frankfurtu n/Odrą oraz do Hermanna, Clausa i Hansa von Grüneberg. Od 1355 roku podział wsi na dwie części: „Oberhof”-Dwór Górny” należący do zakonu joannitów i „Unterhof”-„Dwór Dolny” należący do braci von Klepzig. Część wsi należała również do braci Hermanna i Clausa von Grüneberg oraz do braci Kuno, Fritze i Hermanna Hokmann z Frankfurtu. W 1400 roku wieś należała do Dietericha von Lӧben oraz do Johanna zwanego Kymand oraz Petera zwanego Sweynchin von Lӧben. W 1437 roku wieś częściowo posiada rodzina von Lossow– wymieniony Peter von Lossow z Drzeńska. W 1485 roku wymieniony Hans von Lossow z Boczowa. Prawdopodobnie część gruntów we wsi należała również do rodziny von Winnig, spokrewnionej z rodziną von Lossow. Część wsi jest własnością rodu von Grüneberg. Po śmierci Hansa von Lossow w 1493 roku dobra dziedziczy jego syn, Georg von Lossow. Po śmierci Georga w 1548 roku majątek dziedziczą trzej synowie: Christoph, Melchior i Heinrich. W 1553 roku Christopher von Lossow sprzedał swoje udziały we wsi. Zmarł przed 1586 rokiem. Pozostawił trzech synów: Adama, Tobiasa i Georga, wymienieni w 1598 roku. Jego brat Melchior zmarły w 1581 roku, w 1553 roku wykupił część wsi od starszego brata a w 1567 roku część należącą do młodszego brata. Pozostawił 5-ciu synów: Jakoba, Melchiora, Baltina, Davida i Georga. Jacob von Lossow zmarł w 1592 roku pozostawiając trzech nieletnich synów: Melchiora,Wolfa i Jacoba wzmiankowanych w 1598 roku. Melchior, syn Melchiora zmarł w 1586 roku. Baltin,David i Georg żyli jeszcze w 1598 roku. W 1718 roku część górna- „Oberhof” należała do Joachima von Selchow, część dolna „Niderhof” do braci Sebastiana i Georga Christopha von Lossow. Pod koniec XVIII wieku wieś zakupił Aleksander Ernst von Oppen, właściciel Gądkowa Małego. W 1857 roku właścicielem majątku jest rodzina hrabiów von Perponcher-Sedlnitzky, która zakupiła zadłużony majątek od ostatniej z rodu von Oppen, Idy von Oppen, która spoczywa na starym cmentarzu w Gądkowie Wielkim. W 1871 roku majątek zakupił książę von Hohenzollern-Sigmaringen, a dobra były dzierżawione przez: niejakiego Hokemann, kapitana Hansa Kreusler, nieznanego z imienia Zickermann. Ostatnim dzierżawcą majątku był Philipp Harlos.
DWÓR
W północnej części wsi założenie dworskie składające się z: dworu- obecnie budynek szkolny oraz resztek zabudowań gospodarczych.
PAŁACYK MYŚLIWSKI
Wieś położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1322 roku(Wildenhagen), kiedy książęta Warcisław IV, Otto I i Barnim III nadali wieś biskupowi kamieńskiemu Konradowi IV w zamian za zamek w Ramlewie(Ramelow). W 1429 roku podlegała biskupom kamieńskim z siedzibą w Golczewie. W 1429 roku po raz pierwszy wymieniona jako lenno rodu von Rhein(de Reno, von dem Ryne, von Rine, von Reene, von Rein, Rheine), spokrewnionego z rodziną von Flemming. W 1594 roku mowa o dwóch majątkach rycerskich na terenie wsi. Po śmierci Georga Henninga von Rhein majątek a odziedziczyli jego synowie, Joachim Friedrich i porucznik Henning Otto von Rhein. W 1718 roku za 10000 florenów majątek a przejął porucznik Henning Otto von Rhein. Po jego śmierci majątek a zapisany na jego 5-ciu synów. Po ugodzie w 1763 roku majątek a otrzymał Carl Otto von Rhein, ożeniony z panną von Wachholtz. Majątek a po jego śmierci otrzymali bracia: podpułkownik Henning Christoph, Georg Bogislaw i kapitan Adrian Gottlieb. W 1787 roku właścicielem Gadomia a był podpułkownik Henning Christoph von Rhein, a następnie jego syn Carl Friedrich Wilhelm von Rhein(*1791). W 1804 roku majątek a należał do wdowy, Beate Elisabeth Dorothei, z domu von Münchow przy niepełnoletności dzieci. Majątek b po śmierci Jacoba Tybe von Rhein przypadł jedynemu synowi, Christophowi Friedrichowi von Rhein a następnie w 1752 roku wnukowi, Carlowi Friedrichowi von Rhein. W 1804 roku miał 73 lata i nie miał dzieci. Po jego śmierci majątek przejął Carl Friedrich Wilhelm von Rhein i w 1828 roku był właścicielem obu majątków gadomskich. W 1860 roku sprzedał rodowy majątek rodzinie von den Osten-Sacken. Posiadali majątek do 1880 roku, kiedy dobra zakupił kapitan Heinirch Birnbaum. W 1910 roku majątek liczył 509 ha gruntów. W 1928 roku dobra liczyły 543 ha gruntów. Do 1945 roku majątek był w posiadaniu rodziny Birnbaum. Po 1945 roku dobra są własnością Skarbu Państwa. Majątek wszedł w skład Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „Przełom”. Od 1994 roku należy do prywatnego właściciela. Pałac obecnie pełni rolę hotelowo-restauracyjną.
ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY
Przy drodze położony zespół pałacowo-parkowy. Pałac zbudowany w 1880 roku w stylu eklektycznym, z wykorzystaniem starszej siedziby z XVIII wieku. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny z wysoką wieżą, kryty dachami dwuspadowymi. Położony w parku pochodzącym z XIX wieku o powierzchni 6,0 ha, z aleją kasztanowców i grabów. W pobliżu zabudowania gospodarcze po byłym folwarku.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Rzepin powiatu słubickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1461 roku, kiedy należała do miasta Rzepin. W XVI wieku należała do książąt von Hohenzollern. Na początku XX wieku majątek był własnością państwa pruskiego.
ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY
We wsi stał dwór zbudowany około 1800 roku jako dworek myśliwski. Był to budynek murowany, zbudowany na rzucie prostokąta, z ryzalitami na osi poprzecznej. Parterowy z facjatami nad partiami ryzaltowymi. Kryty dachem mansardowym z powiekami. W sąsiedztwie dworu krajobrazowy park z początku XIX wieku oraz budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Lubiszyn powiatu gorzowskiego. Założona w 1755 roku w ramach kolonizacji fryderycjańskiej przez Georga Zimmermann, właściciela huty szkła w Tarnowie. W 1801 roku majątek posiada niejaki Hildebrand. W 1914 roku majątek należy do Augusta Wünsch. W latach 20-tych XX wieku dobra przejmuje Towarzystwo Ziemskie „Eigene Scholle” z Frankfurtu nad Odrą.
Wieś położona w gminie Radków powiatu kłodzkiego. Na terenie wsi istniał folwark, który w latach 1573-1586 nabyło miasto Radków. Do XVIII wieku folwark pozostawał w posiadaniu miasta Radków. W 1738 roku właścicielem był hrabiego von Gӧtzen. W 1780 roku dobra zakupił hrabia Anton von Magnis. W 1870 roku właścicielem majątku był A .Jäger.
Pałac
Założenie dworskie powstało w XIX wieku. Dwór rozebrany w latach 90-tych XX wieku. Po założeniu zachowały się resztki parku.
Wieś położona w gminie Żórawina powiatu wrocławskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1202(Uyelawez, Velawez), w 1270 roku(Galowitz). Początkowo wieś podlegała pod klasztor cystersów w Lubiążu. Do 1307 roku wieś należała do Heinricha von Biberstein. Od niego w 1307 roku nabył wieś Arnold ze Świdnicy. Jego syn sprzedał wieś mieszczanom z Wrocławia braciom Mikołajowi i Arnoldowi von Nicze. W latach 1360-1456 wieś posiadała rodzina von Sachs. Od nich dobra przeszły w ręce Petera von Falkenhayna a następnie w posiadanie rodziny Ungerathen i von Haugwitz. W 1529 roku właścicielem wsi była rodzina von Manau. Przez małżeństwo przechodzi do rodziny Guthaetter. W 1560 roku Chrostoph Gutthaetter sprzedał wieś Karlowi Veit, a jego syn w 1571 roku sprzedał Galowice rodzinie Kromayer. W 1700 roku dobra zakupił von Kottulinsky z Wrocławia, po jego śmierci wdowa po nim Anna Magdalena w 1705 roku sprzedała wieś Annie i Christophowi von Gutsmuths. W 1758 roku dobra zakupił Georg Wenzel von Loos. A w 1778 roku sprzedali majątek Carlowi Ignatzowi Salice. W 1780 roku majątek był własnością tajnego radcy Franza Weicharda von Scribensky und Hrzistie. Po jego śmierci 1809 roku majątek przechodzi w ręce Ernsta Ferdynanda von Tschierschky. W 1825 roku majątek nabył radny miejski Karl Friedrich Heimann(Heymann) z Wrocławia. Od 1840 roku w posiadaniu , Emila Otto von Lieres und Wilkau a jego dobra w 1873 roku obejmowały 1107 mórg. W 1841 roku ożenił się z Agnes von Prittwitz und Gaffron. W 1912r roku majątek Emila von Lieres und Wilkau, obejmował 308ha.
Pałac
W 1848 roku obecny właściciel przebudował istniejący dwór w okazały pałac. Kolejne prace wykonano w 1894 roku. Po 1945 roku podczas działań wojennych zniszczeniu uległo zachodnie skrzydło. Wieża będąca dominantą pałacu rozebrana została w latach 50-tych XX wieku. Po wojnie w pałacu mieściły się magazyny, mieszkania. Obecnie stoi opuszczony.
Wieś położona w gminie Kołczygłowy powiatu bytowskiego. Stare lenno rodu von Zitzewitz. Pierwszym znanym właścicielem z tego rodu był Jarislaw von Zitzewitz(1360-1414) . W 1568 roku siedział tu Lucas von Zitzewitz, od którego wywodzi się tzw. mała gałąź rodziny von Zitzewitz, tzw. von Gansener. W 1844 roku Wilhelm von Zitzewitz urodzony w 1844 roku przejął majątek. W 1888 roku. W 1892 roku wymieniony jako właściciel dóbr. Dobra wydzierżawił. Zmarł w 1921 roku w Słupsku. Ostatnim właścicielem był Wilhelm Alexander Friedrich Karl Adalbert von Zitzewitz(1885-1945), ożeniony z Elisabeth von Rogowski.
Dwór
Zbudowany w drugiej połowie XVIII wieku na planie prostokąta, przebudowany w XIX wieku. Nie istnieje od 1983 roku. Był to budynek parterowy. Obecnie po założeniu dworskim położonym w północnej części wsi zachowały się budynki gospodarcze oraz resztki parku dworskiego.
Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. W miejscowości istniał majątek podległy pod pobliskie Giżkowo, W 1687 roku miejscowość należał do rodu von Mellin, piszący się von Mellin-Gahnz. W 1803 roku majątek zakupił Henning Ludwig Dionysius von Blankenburg. W 1834 roku dobra zakupuje syndyk i administrator kapituły kamieńskiej radca M.F.Kreich. Pod koniec XIX wieku w rękach możnego rodu von Flemming. W 1910 roku właścicielem majątku był Kurd hrabia von Flemming dobra liczyły 176 ha gruntów pod zarządem Gustava Boltz. W 1928 roku 160 ha gruntów. Posiadali dobra do 1945 roku.
Resztki starej zabudowy majątku.
