Wieś o średniowiecznej metryce, związana z majątkiem w Siedlisku. W 1507 roku właścicielem wsi był Balthazar von Rechenberg, od 1561 roku wieś wchodziła w skład dóbr książąt von Schӧnaich. Majątek często dzierżawiony. Ostatnim dzierżawcą przed 1945 był Kurt Isenberg, właściciel majątku w Lubięcinie.
Niewielki folwark leśny w powiecie nowosolskim o metryce średniowiecznej. W XVI wieku należał do rodziny von Rechenberg, później aż do 1945 roku książęcej rodziny von Schӧnaich z Siedliska. Po drugiej wojnie światowej folwark zlikwidowano a większość budynków folwarku rozebrano.
Wieś położona w gminie Bobrowice powiatu krośnieńskiego. Początki wsi sięgają średniowiecza. W 1713 roku własność pracownika urzędu katastralnego w Krośnie Odrzańskim, niejakiego Reimann i jego 4 synów. W 1718/19 roku majątek w posiadaniu Nicolausa Sigismunda von Thierbach. W 1760 roku od panny von Winning dobra zakupił major Ernst Gotthilf von Troschke(zm.1786r.). Od córki Ernsta w 1805 roku majątek zakupił komornik Blütgen. Od 1828 majątek w rękach rodziny Neumann by w 1843 roku ponownie trafić w ręce komornika Blütgen. W 1844 roku dobra zakupił Carl Ferdinand Frenzel. Od 1851 roku majątek posiada August Heinsius z synami. W 1857 roku nadal właścicielami majątku. W 1879 roku majątek o powierzchni 4009ha posiadała wdowa Sckerl. W 1896 roku majątek rodziny Sckerl obejmował 392ha gruntów. W 1900 roku majątek należy do Gustava Ender. Później dość częste zmiany właścicieli. Wymienia się: rodzinę Wilke(1903r.), Fritsche, von Ammon, Hans Paulig ze Stróżki(Seedorf), którego majątek w 1914 roku obejmował 117ha(1914r.), hrabiego Eberharda von Sparr(ur.1874r.), Dr Hjalmara Schacht, rodzinę Pallmann. W 1927 roku majątek rozparcelowano. W 1929 roku własność Georga Pallmann, zarządcą majątku o powierzchni 113ha był Ernst Pallmann. Tzw. resztówka z dworem do 1945 roku należała do Hermanna Rettig. Najbardziej znanym właścicielem posiadającym majątek w latach 1923-1925 był Dr Hjalmar Schacht. Urodził się w 1877 roku w Tingleff. W latach 1923-1930 oraz 1933-39 był prezesem Reichsbanku, w latach 1934-1937 ministrem gospodarki Rzeszy, do 1943 roku ministrem bez teki. W majątku był kilka razy.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
W północno-zachodniej części wsi położony był majątek dworski, po którym pozostały resztki zabudowy folwarcznej.
Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1527 roku(Dobrin). W 1527 roku własność rodu von Beitzsch. Później w rękach rodu von Wiedebach(1598, 1613). Od 1621 roku wchodzi w skład majątku w Gębicach należącego do książąt von Schӧnaich-Carolath– wymieniony Ludwig(zm.1862r.), książę Heinrich(1903) oraz książę Ferdinand(XXw). W 1857 roku własność księcia Ludwiga von Schӧnaich-Carolath. Posiadali dobra do 1945 roku. W 1879 roku majątek obejmował 643,96ha gruntów. W 1896 roku część majoratu gebickiego, którego właścicielem w tym czasie był książę Heinrich Ludwig Ferdinand Erdmann Deodatus zu Schӧnaich-Carolath(*24.04.1852-+20.06.1920), żonaty z Margaritą księżniczką von Schӧnburg-Waldenburg. W 1914 roku majątek obejmował 638ha i wchodził w skład majoratu w Gębicach, w tym czasie należącym do księcia Heinricha zu Schӧnaich-Carolath. W 1929 roku właścicielem majątku o powierzchni 638ha był Ferdinand książę von Schönaich-Carolath(ur.1913r.).
MAJĄTEK
W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski. Po założeniu pozostały budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1452 roku oraz w 1550 roku(Drentzk). Początkowo należało klasztoru w Neuzelle(1530). W 1547 roku własność rodu von Steinkeller. Później wielokrotne zmiany właścicieli, wymienia się rody: von Maxen(1572, 1581), von Blauen(1587, 1593), von Bomsdorf(1620). W 1626 roku ponownie własność klasztoru w Neuzelle, do którego majątek należał do 1817 roku, później własność klasztoru gubińskiego.
Na południowych krańcach wsi położony był majątek ziemski.
Osada leśna położona w gminie Świdnica powiatu zielonogórskiego. Były folwark.
Wieś położona w gminie Kargowa powiatu zielonogórskiego. W ramach tej miejscowości położony jest były majątek- Dorotheenau. W ramach założenia- dwór oraz budynki gospodarcze.
Osada położona w gminie Czerwieńsk powiatu zielonogórskiego. Były majątek ziemski. Powstał w 1836 roku i nazwany na cześć żony ówczesnego właściciela majątku w Pomorsku. Była nią Valeski Elisabeth Agnes, z domu von Wulffen(1798-1881). W 1896 roku wchodził w skład majątku w Pomorsku należącym do hrabiów von Schmettow. W 1914 roku wchodził w skład majątku w Pomorsku należącym do hrabiego Bernharda von Schmettow. Z powodu bankructwa majątek od lat 20-tych XX wieku przejmuje spółka z Berlina, wzmiankowana w 1929 roku jako -„Gurag” Gutsverwaltungs- und Verwertungs- Akt.-Ges., Berlin. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa- działało tu Państwowe Gospodarstwo Rolne. Na terenie miejscowości resztki założenia dworskiego- dwór, resztki zabudowy gospodarczej oraz park krajobrazowy.
DWÓR
Do dnia dzisiejszego zachował się dwór. Jest to budynek zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, piętrowy, kryty dachem dwuspadowym, z pseudoryzalitem w części środkowej. Obok budynki gospodarcze oraz resztki parku krajobrazowego.
Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1367 roku(Schildowdrencz). W wiekach średnich należała do klasztoru w Neuzelle. Później wielokrotna zmiana właścicieli: Richard(1367) obywatel miasta Luckau, obywatel miasta Gubin niejaki Kolow(1367), Schwab(1396)-obywatel miasta Gubin, klasztor w Neuzelle(1406), von Pilgram(1536, 1565), rodzina von Polenz(w latach 1598-1653), von Vorhauer(1656, 1662), von Polenz(w latach 1675-1764), von Briesen(1787), państwo(1787), Wehle(1810, 1828), Helmigk(1853, 1885). Po 1888 roku majątek rozparcelowany.
Nieistniejący folwark na północny-wschód od Kępska położony w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego.
Osada położona w gminie Bledzew powiatu międzyrzeckiego. Były folwark.
Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1244 roku, kiedy została podarowana templariuszom przez komesa Mroczka. Wielokrotnie jeszcze wymieniana w latach następnych pod nazwą: Henrichsdorp, Heinrichsdorff, Henrichstorff, Heynersdorff. W połowie XIV wieku wieś należała do rodu von Uchtenhagen ze Słońska(1354). W tym 1354 roku margrabia Ludwik przekazał Drogomin wraz z szeregiem innych miejscowości biskupowi lubuskiemu. Później należała do rodziny von Lossow– wzmiankowany w 1439, 1478 Hans von Lossow. Po wykupieniu Drogomina od Nickela von Lossow, margrabia Johann von Hohenzollern W 1478 roku przekazał miejscowość mistrzowi zakonu joannitów Richardowi von der Schulenburg. Tak weszła w skład posiadłości joannitów aż do ich sekularyzacji w 1810 roku. Wg spisu z 1718/19 własność joannitów ze Słońska. Później stanowiła własność państwa pruskiego. W 1879 roku majątek o powierzchni 157,90ha należał do rodziny Müller. Od początku XX wieku majątek był w rękach rodziny Müller– wymieniony Paul Müller. W 1914 roku majątek obejmował 159ha i należał do Heinricha Müller. W 1929 roku wymienione 4 majątki należące do: Richarda Bellach991ha), Richarda Ende(100ha), Paula Müller(159ha), Sieleff`a (83ha) i Willego Stein(102ha).
