Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana 29.06.1270 roku (Szirkwitz). Od 1303 roku należy do katedry w Kamieniu Pomorskim. W 1314 roku część gruntów we wsi należała do Johanna. Na początku XV wieku dobra są własnością rodziny von Manteuffel, właścicieli Otoku. W XIV wieku część wsi nadana rodzinie von Woedtke. Przez małżeństwo Henninga von Woedtke z Marią von Manteuffel(1430) cała wieś  przez  kilkaset lat była w ich rękach. W latach 1462-1485 wymienia się Curta von Woedtke oraz Simona i Priskusa von Woedtke. Później wzmiankowany Albrecht de Woeidtke zmarły przed 1527 roku. Dnia 09.08.1743 roku Peter Ernst von Woedtke sprzedał Cerkwicę Georgowi Laurenzowi von Kameke, który musiał odstąpić majątek na prawach pierwokupu Eggardowi Georgowi von Woedtke.  Po jego śmierci w 1756 roku dobra dziedziczą jego czterej synowie. Majątek obejmował również miejscowości Otok i Burzykowo w obecnym powiecie pyrzyckim. Dnia 16.06.1764 roku wieś wykupił porucznik Heinrich von Woedtke, który zamienił Cerkwicę na Burzykowo z bratem Friedrichem Wilhelmem von Woedtke. W tym czasie we wsi drugi majątek należący do Kasimira von Grumbkow. Friedrich Wilhelm von Woedtke 26.07.1770 roku sprzedał majątek bratu, Leopoldowi Christianowi von Woedtke. Po bankructwie Leopolda majątek dnia 25.04.1785 roku wystawiono na licytację. Dobra zakupił Ernst Richard von Münchow. Dnia 25.07.1799 roku majątek zakupił Georg Julius von der Osten, który odsprzedał dobra Johannowi Jakobowi von Zitzwitz(teść syna Georga Juliusa). Po jego śmierci w 1804 roku dobra wracają ponownie w ręce rodu von der Osten. W 1870 roku majątek obejmował 2188 mórg ziemi a w 1879 roku dobra obejmowały 558,55 ha gruntów. W latach 80-tych XIX wieku dobra dzierżawi rodzina von Dulong, która zadłuża majątek. Rodzina von der Osten zostaje zmuszona do sprzedaży dóbr, które w 1891 roku zakupuje major Wilhelm von Sydow, żonaty z Sophie Philippine von der Osten. Kolejnym właścicielem dóbr został Albrecht von Sydow. W 1938 roku majątek odziedziczył Fritz von Sydow, który zginął w czasie II wojny światowej w Berlinie. Jego synowie: Heinrich, Albrecht i Friedrich von Sydow wyjeżdżają z Polski w 1947 roku. Po 1945 roku we wsi i majątku stacjonowało wojsko. Później majątek przejęło Państwowe Nieruchomości Ziemskie.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w latach 80-tych XIX wieku, przebudowany na początku XX. W sąsiedztwie zachowały się dwojaki i czworaki, spichlerz, stajnia i czterosilosowa suszarnia. Do dworu prowadzi aleja dojazdowa. Obok park krajobrazowy.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Polanów powiatu koszalińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1346 roku(Sathun), później w 1456(Czattun), Sattun(1506)Zathun(1524), Zethun(1779-85), Zetthun(1836), Zettun(1896). W średniowieczu należała do możnego rodu von Glasenapp. Później należała do rodziny von Ramin. W 1910 roku dobra były w rękach rodziny Behrens. Majątek liczył 1121 ha gruntów. W 1928 roku majątek w posiadaniu Oscara Caminneci i liczył 1557 ha gruntów.

ZESPÓŁ PAŁACOWY

W środkowej części wsi około 200 m od głównej drogi położony jest pałac neogotycki z XIX wieku, z wewnętrznym dziedzińcem, trzykondygnacyjny z użytkowym poddaszem, zbudowanym na planie prostokąta. We wnętrzu zachowało się w większości oryginalne ozdoby, kominki, stolarka. Pałac położony w parku krajobrazowym. Od północy graniczy z Jeziorem Wielkim.

Wieś położona w gminie Trzcińsko-Zdrój powiatu gryfińskiego. Prawdopodobnie założona w XII wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1337 roku, kiedy należy do Hasso von Wedel. W 1401 roku lenno Georga von Ellingen. W 1444 i 1492 roku wieś podzielona pomiędzy rodziny von Plӧtz i von Werben. W 1479 roku ¼ wsi zostaje przekazana zakonowi joannitów ze Swobnicy. W 1499 roku cała wieś w posiadaniu rodu von Plӧtz– wzmiankowany Georg i Hans von Plӧtz. Mimo tego nadal na terenie wsi istniał majątek rodziny von Werben, wymieniony w 1608 roku. Po śmierci ostatniego z rodu von Werben ich część otrzymał w lenno Leonhard von Stӧr. W 1643 roku część dóbr należących do rodu von Stӧr przechodzi w ręce rodziny Grӓnse, później domena państwowa. W 1718 roku ¾ wsi należy do Hansa Bertrama von Plӧtz, ¼ do domeny państwowej. Około roku 1779 roku własność rodu von Plӧtz przechodzi na rodzinę von Briesen. Około 1800 roku von Briesen sprzedaje dobra porucznikowi von Waldow. W połowie XIX wieku majątek posiada Gustav Richter. W 1883 roku majątek od cesarza otrzymał generał Hermann von Tresckow(*01.05.1818-+20.04.1900). Rodzina von Tresckopw posiadała dobra do 1945 roku. W 1930 roku własność Jürgena von Tresckow(*16.04.1886-+18.01.1945). Dnia 28.01.1945 roku z rąk radzieckich wojsk ginie ostatnia właścicielka z synem Rüdigerem von Tresckow.

Po założeniu pałacowo-parkowym pozostał park z położonym w parku mauzoleum rodziny von Tresckow. W pobliżu założenie folwarczne.

Rodzina von Tresckow to stary pruski ród, po raz pierwszy wymieniony w roku 1336/Henricus von Treskowe/. Pierwsze nadania ziemskie otrzymał w okolicach miasta Rathenow. W wieku XIX i XX posiadał liczne dobra w okolicach Poznania oraz Myśliborza. Są dwie gałęzie rodu- starsza linia pisząca się z dodaniem „c” i młodsza rozpoczynająca się od Zygmunta Ottona Treskow, nobilitowanego w roku 1797. Był on nieślubnym synem Alberta Zygmunta Fryderyka von Treskow.