Wieś położona w gminie Dobrzany powiatu stargardzkiego.
BŁOTNO /Jacobsdorf/

Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1303 roku. W 1379 roku wieś należała do Heincze(Hink) von Zedlitz, łowczego księcia Bolka II świdnickiego. Ród von Zedlitz posiadał Bukowiec do 1573 roku, kiedy bracia Heinrich i Konrad von Zedlitz sprzedali wieś Hansowi von Reibnitz(+1579). Ostatnim właścicielem wsi z tego rodu był Johann Maximilian Leopold baron von Reibnitz, zmarły 20.12.1758 roku, który testamentem zapisał wieś siostrzeńcowi, Karlowi baronowi von Kottwitz. W 1761 roku sprzedał on wieś Gottliebowi baronowi von Richthofen. Kolejnymi właścicielami majątku byli: Barbara Helene von Festenberg-Packisch(1762-1765), Friedrich von Packisch(1765), von Luck(1765-1770), Barbara Helene von Luck, z domu von Lestwitz, Karl Ferdinand Siegmund baron von Seherr-Thoss(1770-1774), wdowa po nim Marie Eleonore, z domu von Prittwitz, która w 1785 roku sprzedała majątek Friedrichowi Wilhelmowi baronowi von Reden. Po jego śmierci w 1815 roku majątek dziedziczy żona, Juliane Friederike. W 1854 roku dobra dziedziczy chrześnica Juliane Friederike baronowej von Reden, Marie Karoline baronowa von Rotenhan(*1809-+1878), z domu von Riedesel. Była żoną Hermanna Ernsta barona von Rotenhan(*1800-+1858). Kolejnym właścicielem dóbr był rotmistrz Hermann Wolfgang von Rotenhan(*1841-+1893), żonaty z Hedwig Elisabeth, z domu von Jagow-Rühstӓd. Po nim majątek w rękach Friedricha Karla Georga barona von Rotenhan(*1870-+1956). Był ostatnim właścicielem dóbr.
PAŁAC
W XVI wieku zbudowany został dwór obronny otoczony fosą. Przebudowany w XVII wieku na pałac barokowy. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1790-1800 na pałac w stylu klasycystycznym. Obok na przełomie XVIII i XIX wieku powstał park krajobrazowy.
Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. W 1428 roku na terenie wsi istniał zameczek-strażnica strzegąca przeprawy przez Bóbr, spalony przez husytów. Pod koniec XV wieku własność Antona Schoffa, a po jego śmierci jego syna Wolfganga von Schaffgotscha. Od 1598 do 1607 majątek pod zarządem Nickela von Zedlitz, który na terenie majątku zbudował renesansowy dwór. Zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej odbudowany w połowie XVII wieku. W 1662 roku Carl Christoph von Zedlitz odsprzedał majątek Annie von Nostitz. Prawdopodobnie za długi przejęty przez jezuitów. Od 1737 do 1776 roku własność rodu von Schaffgotsch. W 1776 roku majątek zakupił Daniel von Buchs, właściciel pobliskiego Wojanowa oraz Dąbrowic. W 1825 roku dobra należą do Karola Sigismunda von Rothkirch. W 1836 roku majątek zakupuje Ernestyna von Kӧckritz, z domu von Rothkirch. Prawdopodobnie od 1880 roku właścicielem zostaje Hans Rudolf von Decker. Posiadał dobra do 1921 roku. Kolejnymi właścicielami była rodzina von Rothkirch, później Siestorpff von Franken, którzy odsprzedali dobra rządowi III Rzeszy. Po 1945 roku na krótko zajęty przez wojska radzieckie. W pałacu mieścił się kolejno: ośrodek dla uchodźców z Grecji, ośrodek poprawczy, ośrodek kolonijny, PGR, SKR, Inspektorat OC z Jeleniej Góry. Od końca lat 60-tych nieużytkowany, popadający w ruinę. W 1972-72 rozbiórka dachu. Od 1994 roku własność Stowarzyszenia Polsko-Niemieckiej Promocji, Odbudowy i Utrzymania Historycznych Wartości Zabytków, Kultury i Tradycji Śląska. Obecnie własność prywatna, niedostępna dla turystów, nadal popadająca w ruinę. Nie są obecnie prowadzone żadne prace konserwatorskie i budowlane( z relacji mieszkańców).
PAŁAC
Pod koniec XIX wieku Georg von Decker wg projektu berlińskiego architekta Paula Rӧtger fundamentach starszej budowli, prawdopodobnie dworu zbudowanego przez Nickela von Zedlitz zbudował romantyczną siedzibę.
Wieś położona w gminie Sulechów powiatu zielonogórskiego. Początki sięgają XIII wieku. Należała początkowo do rodu von Kalckreuth(1565, 1583). Posiadali majątek w latach 1500-1591, od XVII wieku do rodu von Burgsdorf- wzmiankowany Jacob von Borgstorff oraz jego syn, Adam w 1644 roku. Posiadali miejscowość do 1724 roku. W 1713 i 1718/19 roku własność kapitana Adolfa Friedricha von Burgsdorf, bezdzietnego. Miał brata, landrata, który miał syna. W 1725 roku majątek w rękach Gottfrieda Wilhelma von Schmettow, założyciela majoratu w Pomorsku. Jego syn w 1762 roku sprzedał majątek. Od 1770 do 1828 roku w rękach generała von Tauenzin(Tauentzien, Towenzin, Touentzine, Touwentzine). Zmarł w 1791 roku. Dobra należą do syna generała, generała Friedricha Bogislausa Emanuela hrabiego von Tauentzien, jednego z bohaterów okresu napoleońskiego z wojny 1813-1815, który otrzymał później tytuł hrabiego Tauentzien von Wittenberg. Zmarł w 1824 roku. Wdowa po nim, z domu von Arnstedt mieszkała w dworze do 1828 roku. Z powodu zadłużenia sprzedała majątek wdowie po staroście von der Lippe i przeprowadziła się do Zielonej Góry. W 1839 na mocy umowy sądowej wdowa von der Lippe sprzedała gminie. W 1914 roku mowa o 22 działach majątkowych nie przekraczających 100ha i należących do: Hermann Damschke(39,3ha), Heinrich Gruschke(78,3ha), Adolf Hermann(36,3ha), Gustav Hilsenitz(33,3ha)Heinrich Hilsenitz(50,3ha), Otto Hilsenitz(51,3ha), Heinrich Hoffmann(65,3ha), Gottfried Kakoschke(52,3ha), Gustav Kakoschke(36,3ha), Gottfried Kӧnig(53,3ha), Gottfried Kuschmünder(30,3ha), Heinrich Lange(37,3ha), Paul Lange(45,3ha), August Noske(41,3ha), Paul Noske(30,3ha), Heinrich Pӓsler(54,3ha), Gustav Redlich(32,3ha), August Schacher(32,3ha), Arthur Wittwer(77ha), wdowa Witzlack(44,3ha), Heinrich Witzlack(48,3ha) i Paul Witzlack46,8ha). W 1929- Hermann Damschke(39,3ha), Theodor Haase(56ha), Heinrich Hilsenitz(50,3ha), Otto Hilsenitz(51,3ha), P.Hilsenitz(33,3ha), Heinrich Hoffmann(65,3ha), Gustav Kakoschke(52,3ha), Hermann Kӧnig(36,3ha), Auguste Kuschmünder(-), Heinrich Lange(30,3ha), P.Lange(37,3ha), Gustav Noske(45,3ha), Paul Noske(41,7ha), Heinrich Pӓsler(30,3ha), Berte Redlich 54,3ha), August Schacher(32,3ha), wdowa Witzlack(44,3ha), P.Heinrich Witzlack(48,3ha).
DWÓR
Trudno określić gdzie był położony dwór. Po zakupie majątku wieś Blumberg po 1840 roku podzielono na Gross i Klein- Blumberg. Przypuszcza się, że Klein Blumberg, obecnie wieś Bródka powstała z zabudowań gospodarczych majątku.
Wieś położona w gminie Bierzwnik powiatu choszczeńskiego. Początki wsi sięgają połowy XIII wieku. Od XVII wieku we wsi funkcjonowała huta szkła. Istniejący we wsi majątek był własnością miasta Bierzwnik. W 1879 roku majątek o powierzchni 151ha należał do państwa pruskiego(Fuskus). W 1896 roku majątek o powierzchni 474,32ha należał do państwa pruskiego, a dzierżawcą był von Rosenstiel. W 1914 roku majątek o powierzchni 602ha należał do Landgesellsch :Eigene Scholle” z Franfurtu nad Odrą. Po I wojnie światowej majątek przejęło towarzystwo „Eigene Scholle”. Na pocztówce młyn wodny.
Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Powstała na bazie folwarku założonego w 1861 roku przez Wilhelma Franza von Kannenberg. W 1870 roku kiedy właścicielem był Paul von Kannenberg dobra obejmowały 1373 morgi ziemi a w 1879 roku 345,67 ha ziemi. W 1910 roku kiedy właścicielem był Paul von Kannenberg dobra obejmowały 372,69 ha ziemi. Po 1910 roku majątek sprzedany rodzinie Mach-Sallmow. Posiadali majątek do 1939 roku. W 1928 roku kiedy właścicielem był Willibald Mach dobra liczyły 379 ha ziemi. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Na terenie majątku utworzono PGR.
ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWE
Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku na planie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Podpiwniczony. Do dworu prowadzi aleja kasztanowców. W sąsiedztwie park krajobrazowy o powierzchni 2 ha oraz zabudowania gospodarcze.
Wieś położona w gminie Dobra powiatu łobeskiego. Wzmiankowana w 1269 roku. Od XIII wieku należała do rodzin von Dewitz i von Eberstein. Od XIV wieku własność rodu von Dewitz. Należała do nich przez ponad 500 lat. W 1725 roku Steffen Bernd von Dewitz wydzierżawia wieś na 30 lat Georgowi Eberhardowi von Bessel. W 1754 roku odkupiona przez rodzinę von Dewitz i w tym samym roku ponownie wydzierżawiona na 30 lat Johannowi Joachimowi von Lӧper przez braci Augusta Albrechta, majora Stephana Gottlieba i Bernharda Heinricha von Dewitz. W 1782 roku wieś należała do rodziny von Arnim. Od 1803 roku w posiadaniu rodziny Witte a od 1812 roku w posiadaniu Johanna Georga Wilhelma Witte-Bornfeld. W 1870 roku jego majątek obejmował 4712 mórg ziemi a w 1879 roku dobra, które należały do Wilhelma Witte-Bornefeld liczyły 1182,53 ha ziemi. Prawdopodobnie już od 1878 roku dobra dzierżawione a później zakupione przez Otto Karla Erharda Heinricha von Diest(*1821-+1901). Po nim dobra dziedziczy jego syn, Ernst von Diest(*1855-+1929) a następnie jego wnuk, Otto von Diest(*1897-+1989). W 1910 roku majątek obejmował 1182,53 ha gruntów a w 1928 roku liczyły 1148 ha gruntów. W południowej części wsi tuż obok i za kościołem położony był majątek ziemski, po którym pozostały zabudowania gospodarcze oraz park dworski.
Wieś położona w gminie Maszewo powiatu goleniowskiego. Początki wsi sięgają średniowiecza, stare lenno rodu von Stettin– wzmiankowany Samuel von Stettin(1590). W 1742 roku wdowa po majorze Friedrichu Wilhelmie von Stettin, Johanna Eleonora von Stettin z domu von Schӧnfeld sprzedaje dobra Friedrichowi Albrechtowi von Perband. Dnia 09.08.1764 roku majątek zakupił major Heinrich Levin von Below, który dnia 09.11.1769 roku sprzedaje je Johannowi Franzowi Berndowi von Flemming. W 1790 roku majątek jest w rękach rodu von Blankenfeld i przez małżeństwo staje się własnością rodu von Blanckenburg– wzmiankowany Carl Otto von Blanckenburg oraz Henrietta Auguste von Blanckenburg, zamężna w 1803 roku za Hansa Jürgena von Kleist. W 1804 roku majątek wchodzi w skład dóbr rodu von Kӧsteritz. Od połowy XIX wieku majątek w rękach rodziny Maass. W 1870 roku kiedy właścicielem dóbr był Friedrich Maass dobra obejmowały 1592 akry ziemi a w 1879 roku 406,41 ha ziemi. Kolejnym właścicielem dóbr była rodzina von Petersdorff. W 1905 roku dobra liczyły 155 ha gruntów. Po 1920 roku prawdopodobnie majątek uległ parcelacji. W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski, po którym zachowały się resztki zabudowy folwarcznej oraz park dworski.
Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Wzmiankowana w 1269 oraz 1314 roku. Od XVI wieku własność rodu von Ptersdorff– wymieniony Georg Christian Friedrich von Petersdorff(XIXw), Theodor Eugen von Petersdorff(1845), Konstantin von Petersdroff(XXw). W 1870 roku majątek obejmował 1616 akrów ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Hermann von Petersdorff dobra obejmowały 447,62 ha gruntów. W 1910 roku majątek był wielkości 649,28 ha gruntów. Później przejęte przez Pomorskie Towarzystwo Ziemskie(Pommersche Landgesellschaft). Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Na terenie majątku utworzono PGR. Dwór opuszczony i doprowadzony do ruiny rozebrano. Park dworski zapuszczony, zdziczały.
ZAMEK
W XIII wieku zbudowano w Budnie zamek zwany „Kamieniec”, opisany w 1269 roku.
Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Wzmiankowana w XIV wieku, kiedy należała do rodu von Flemming. Posiadali ją do XVIII wieku. Potem w rękach rodu von Petersdorff. Na początku XIX wieku wzmiankowany Georg Christian Friedrich von Petersdorff. W XIX wieku podział wsi na część A i B. W 1870 roku majątek obejmował 318 akrów ziemi a w 1879 kiedy właścicielem był Curt von Petersdorff majątek obejmował 81,15 ha ziemi. W 1910 roku dobra obejmowały 172,18 ha ziemi a w 1928 roku kiedy właścicielem był Friedrich von Petersdorff majątek wielkości 217 ha ziemi.
DWÓR
W środkowej części wsi naprzeciwko kościoła położony był majątek ziemski.