Osada leśna położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Powstały folwark w 1749 roku składający się z leśniczówki i farmy owiec. Należał do rady miejskiej w  Golczewie.  Po odłączeniu się od macierzystego majątku w Golczewie utworzono samodzielny majątek o powierzchni 251 ha gruntów. W 1812 roku sprzedany niejakiemu Sperling, który sprzedał majątek rodzinie Gessler. Wg spisu właścicieli z 1862 roku własność Heinricha Augusta Friedricha Steffen, właściciela zamkowego majątku w Golczewie. W 1910 roku majątek państwowy liczący 248,75 ha gruntów a w 1928 roku 260 ha gruntów, w 1939 roku 300 ha.

Nic nie wiadomo czy na terenie znajdowała się siedziba dworska. Prawdopodobnie tak.

Nic nie wiadomo czy na terenie znajdowała się siedziba dworska. Prawdopodobnie tak.

Nieistniejący dawny majątek ziemski położony w gminie Kołbaskowo powiatu  polickiego. W XIX wieku powstał majątek ziemski. W 1910 roku właścicielem majątku o powierzchni 235,12 ha gruntów był niejaki Barkusky. W 1928 roku właścicielem majątku o powierzchni 230 ha gruntów był Albert Teutschebein.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

HISTORIA WSI

Miejscowość położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1300 jako Nova Bernowe. W 1317 roku przywilejem margrabiego Waldemara otrzymuje prawa miejskie. W 1328 roku miasteczko jest w rękach rodziny von Wedel. Jako kolejnych właścicieli wymienia się rodzinę von Stegelitz. Od braci Henninga i Bertrama von Stegelitz w roku 1347 roku miasteczko zakupuje rodzina von Mörner. W 1349 roku jako współwłaścicieli miasteczka wymienia się Arnolda i Henninga von Uchtenhagen. W 1374 roku właścicielami miasteczka ponownie ród von Wedel. W 1441 roku Barnówko w rękach rodu von der Kuhmeise. W 1484 roku na krótko miejscowość nadana jako lenno rodzinie von dem Borne. Ponownie powraca do rodziny von der Kuhmeise w 1486 roku wraz ze wsiami Dyszno i Ostrowiec. W 1608 roku Barnówko traci prawa miejskie. W 1648 roku właścicielem wsi zostaje Hans Georg von dem Borne. Rodzina von dem Borne pozostaje właścicielem wsi do 1903 roku. Wymienia się: Gustava von dem Borne(1857), Georga von dem Borne(XXwiek) W 1884 roku córka Maxa, Louise Pauline von dem Borne wychodzi za mąż za Rudolpha von Viebahn. Ich potomkowie noszą nazwisko von Viebahn von dem Borne. Posiadają majątek do końca 1945 roku. Wymienia się Leberechta von Viebahn. Max von dem Borne jako pierwszy sprowadził raki pręgowane z Ameryki Północnej, które wypierają ze środowiska naturalnego inne raki/szlachetnego i błotnego/ ze względu na swoja odporność na niekorzystne warunki środowiska i choroby/jest nosicielem dżumy raczej/.

PAŁAC

W 1780 roku wybudowano pałac, wielokrotnie przebudowywany. Wcześniej założono park, w 1871 założono stawy rybne. Park o powierzchni 44 ha z czego stawy zajmowały 36 ha. W 1945 roku pałac ulega spaleniu.

ZAMEK

W XIV wieku w Barnówku istniał zamek, prawdopodobnie wybudowany za czasów ówczesnych właścicieli- rodziny von Wedel. Lokalizacja zamku nie jest znana.

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1336 roku. W tym czasie lenno rodu von Güntersberg a na zamku zamieszkiwał Henning de Pansin. W XV wieku dobra w rękach rodu von Glasenapp. W 1474 roku Peter von Glasenapp wymienił wieś na inne dobra z zakonem joannitów. W roku 1493 od zakonu wieś odkupił Henryk von Borcke. W 1591 roku wieś w rękach Marii von Rahmel. Ponownie wieś jest w posiadaniu rodziny von Borcke– w 1628 roku wymieniany Matzke von Borcke, będąc lennem joannitów. W 1731 roku właścicielem dóbr była Anna Elżbieta Cantenius, żona Petera Izaaka von Forcad. Po śmierci Anny w 1765 roku dobra przechodzą na rodzinę von Forcad. W 1775 roku majątek otrzymała druga żona Petera Izaaka von Forcad, Katarzyna von Eickstedt. Po jej śmierci majątek przejął Fryderyk Wilhelm Sigismund von Aschersleben. W XVIII wieku wymienia się również jako właściciela majątku Carla Ferdinanda von Kalsow. W 1804 roku zmiana właściciela- został nim Fryderyk von Itzenplitz, później dobra dziedziczy syn- Peter Ludwig Fryderyk von Itzenplitz. Po nim majątek dziedziczy siostra Petera- Augusta Zofia hrabina von Meding i jej mąż August Fryderyk von Meding. Na początku XX wieku majątek jest w rękach Wolfganga Gans Edler zu Putlitz. Baronowie Gans Edler zu Putlitz byli właścicielami majątku do 1945 roku. Po 1945 roku dobra przejęte przez państwo polskie. Obecnie na terenie majątku mieści się Zachodniopomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego.

ZESPÓL PAŁACOWO PARKOWY

W południowo-zachodniej części wsi położony jest zespól pałacowo-parkowo-folwarczny. Pałac zbudowany pod koniec XIX wieku na planie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. W 1911 roku rozbudowany o werandę i piętro z przebudową wnętrz. Obok pałacu zabudowania folwarczne oraz park krajobrazowy o powierzchni 7,6 ha.

Exlibris z biblioteki pałacowej

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Miejscowość swoimi początkami sięga średniowiecza. W 1316 roku wieś posiadał Sifridus von Lode, rycerz księcia Warcisława IV. W roku 1370 Baszewice posiadła rodzina Helmich z Gryfic. Po niej wieś w posiadaniu rodziny von Mellin, po nich w rękach rodu von Eberstein. W XV wieku dochodzi do podziału wsi na dwa udziały szlacheckie i jeden kościelny. Część ziemi w rękach rodu von der Osten. W 1445 roku część ziem należących do rodziny Helmich przejął magistrat z Gryfic. W 1628 roku wzmiankowany Henning von Mellin jako właściciel majątku. W XVIII wieku wieś jest własnością rodziny von Plӧtz. W 1774 roku własność wdowy po majorze von Plӧz, Beaty Sophii, z domy von Blücher. W 1818 roku Leopold Carl Heinrich von Plӧz utworzył folwark Adolfshof-Grębocin, przenosząc tam całość majątku ziemskiego. W 1860 roku majątek zakupił Adolf von Thadden z Trzygłowia. Kolejnym właścicielem był Reinhold von Thadden. W 1870 roku za czasów rodziny von Thadden majątek obejmował 1692 ,mórg ziemia a w 1879 roku dobra obejmowały 432,03 ha gruntów. Od 1905 roku właścicielem majątku zostają baronowie Senfft von Pilsach. Wymienia się baronów Karla i Gerharda Senfft von Pilsach. Byli właścicielami wsi do 1945 roku.

Pozostałością po założeniu dworskim są resztki parku krajobrazowego. Dwór rozebrano po 1945 roku.

Wieś położona w gminie Lipiany powiatu pyrzyckiego. Do 1840 roku majątek należał do rodziny von Dossow. Wzmiankowany Adam Heinrich zmarły w 1758 roku oraz Peter A.E.Chr. zmarły w 1816 roku. W 1841 roku zakupiony przez Carla Schroeder, wymieniony w spisie właścicieli w 1857 roku. Po jego śmierci w 1872 roku majątek w rękach wdowy. W 1879 roku majątek o powierzchni 510,76ha należał do wdowy Hedwig Schroeder a dzierżawcą był porucznik Dudy, kuzyn właścicielki, za którego wyszła za mąż.  W 1896 roku majątek o powierzchni 511ha należał do Emmy Dudy. Posiadała również majątek Klein Lindenbusch. W 1914 roku majątek obejmował 528ha i należał do Pani Emmy Dudy, z domu Dudy. W 1929 majątek o powierzchni  528ha należał do Margarethe Berger, z domu Dudy. Była najstarszą córką Emmy, wdową po majorze Johannesie Berger z Hohengrape, zmarłym w 1914 roku. która w 1919 roku odziedziczyła majątek. Od 1927 do 1945 roku majątkiem zarządzał syn, Hans Dietrich Berger.

PAŁAC

We wsi ruina neoklasycystycznego pałacu. Zbudowany w 1870 roku. Trzykondygnacyjny budynek zbudowany na planie 3 połączonych ze sobą prostokątów. Kryty był płaskim czterospadowym dachem. Przerwany remont w 1967 roku, opuszczony, popadł w ruinę. Na obrzeżach park krajobrazowy.

Wieś o średniowiecznej metryce, położona w gminie Rąbino powiatu świdwińskiego, należąca od XIV wieku do pomorskiego rodu von Podewils. Po raz pierwszy wymieniona w 1412 roku. W tym czasie zniszczona przez Krzyżaków ze Świdwina. W XVII wieku jako właściciel wymieniany był Anselm von Podewils. W roku 1756 roku właścicielem wsi był Edward von Podewils, pop nim jego syn Ludwig Christian, w 1776 był generał Friedrich Wilhelm von Podewils i jego żona Eleonora Carolina von Podewils, z domu von Wolsky. W 1843 roku majątek zakupił Otto Bogislav von Kleist. 10 lat później majątek C.J.Heysowi sprzedaje Antonette Friedrike von Kleist. Do majątku poza Batyniem należały dwa folwarki- Zbytki/Carlsruh/ i Dąbrówka/Klein Damerow/. W II połowie XIX wieku właścicielem wsi jest rodzina Hosemann z Berlina. Od 1892 roku właścicielem majątków został Franz Hosemann, W 1910 roku majątek jego obejmował 1092ha. W 1928 roku dobra należały do Ericha Hosemann i obejmowały 675ha. W latach 30-tych majątek w posiadaniu rodzin Hosemann i Ponatz, później majątek rozparcelowany.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

We wsi ruina dworu wybudowanego w drugiej połowie XIX wieku przez rodzinę Hoselmann, przebudowanego pod koniec XIX i na początku XX wieku. Piętrowy, wybudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, przykryty dachem czterospadowym. Otoczony resztkami zdziczałego parku.