Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Wzmiankowana w 1294(Richnowe) i 1300(Reychnow) oraz 1305 roku, prawdopodobnie powstała już w XII wieku. W 1415 roku pojawia się nazwisko von Schaff(gotsch). W latach 1398-1441 wieś lennem rodziny von Rabenau(1398 Peter von Rabenau z Kosierza) oraz von Rothenburg. W 1441 roku ¾ wsi należała do rodziny von Niesemeuschel, ¼ do von Rothenburg i do von Rabenau. W 1443 roku von Niesemeuschel wykupił część wsi należącą do von Rabenau. Pozostała część nadal w rękach rodu von Rothenburg. W 1487-1492 majątek w rękach Petera i Balthasara von Niesemeuschel. W 1551 roku scalenie majątków przez wykup majątku należącego do von Rothenburgów przez rodzinę von Niesemeuschel. W 1553 roku właścicielem majątku był Adam von Niesemeuschel(zm.1560). Po jego śmierci podział wsi pomiędzy synów Adama na część górną i dolną. W 1650 roku bankructwo właściciela folwarku górnego, który to folwark w 1653 roku przejęty przez księcia żagańskiego. W 1669 roku książę żagański przekazuje majątek wierzycielom. Głównym jest Otto Oswald von Glaubitz z Urzut, który wykupuje pozostałe zadłużenie na folwarku, właścicielem folwarku dolnego był w tym czasie Philipp von Niesemeuschel(1651-1717). W 1702 roku Philipp von Niesemeuschel wykupił folwark górny scalając majątki w jeden. W 1748 roku syn Philippa, również Philipp von Niesemeuschel sprzedaje majątek rodzinie von Lüttwitz, W 1761 majątek kupuje Hans Friedrich von Haugwitz(1735-1790), od 1790 roku właścicielem jest Karl Wilhelm von Haugwitz, syn Hansa Friedricha W 1803 roku majątek kupuje August Ferdinand von Bomsdorff z Dobruszowa Wielkiego, w 1804 roku von Wulfen, w latach 1819 – 1842 dobra w rękach Heinricha Traugotta barona von Rheinhaben, w latach 1842 – 1866 w posiadaniu rodziny von Sembach, w latach 1866 – 1877 dobra posiadał Gustav von Nostitz-Wallwitz, w latach 1877 – 1945 w posiadaniu hrabiów von Strachwitz von Gross Zauchen und Camminetz– 1877 – Franz Arthur hrabia von Strachwitz von Gross-Zauchen und Camminetz(1846-1919), w latach 1919 – 1945 – Alexander Maria Hubertus hrabia von Strachwitz von Gross-Zauchen und Camminetz,
DWÓR/Niederhof/
Dwukondygnacyjna bryła, założona na planie prostokąta, zakryta dachem mansardowym, powstała w drugiej połowie XVI wieku, przebudowana w XVII wieku prawdopodobnie przez Philippa von Niesemeuschel. Na początku XVIII wieku traci funkcję siedziby rodu stając się mieszkaniem zarządcy folwarku.
PAŁAC/Oberhof/
Barokowy pałac w centrum wsi zbudowany prawdopodobnie w XVI wieku, przebudowany na przełomie XVII i XVIII wieku z inicjatywy Ottona von Glaubitz lub po scaleniu majątków przez Philippa von Niesemeuschel. Przebudowywany i remontowany w XIX wieku, w roku 1863, na zlecenie ówczesnego właściciela von Sembach. Od strony frontowej dostawiono dwa skrzydła boczne. Murowany z cegły i kamienia polnego, piętrowy, założony na planie wydłużonego prostokąta. W piwnicach jak i w części parterowej sklepienia krzyżowo-kolebkowe i kolebkowe z lunetami. Na piętrze i w części pomieszczeń parterowych stropy z plafonami z XIX wieku. Wejście zdobione późnobarokowym portalem z drugiej połowy XVIII wieku. Całość pokryta dachem mansardowym z dymnikami. W trzydzieści lat później, za panowania hrabiego Franza Artura von Strachwitz, powiększono go o klatkę schodową, która zatarła pierwotny układ na planie podkowy wprowadzając rzut zbliżonego do kwadratu prostokąta z nieznacznie tylko wystającymi skrzydłami bocznymi. Reprezentacyjny hall wejściowy ze schodami zbieżno-rozbieżnymi podzielono kanelowanymi kolumnami na dwie części. Sufity pomieszczeń ze sztukatorskimi fasetami. W skrzydle bocznym fasady, między dwoma oknami parteru, widnieje wmurowana w niszy płaskorzeźba Madonny z Dzieciątkiem. Historia powstania rezydencji może wiązać się z dwoma właścicielami, Ottonem von Glaubitz, rezydującym tam w 1669 roku lub osiadłym po nim Philippem von Niesemeuschel. Po 1945 roku użytkowany przez Zarząd Lasów, PGR, Technikum Rolnicze, a od 1974 roku Państwowy Dom Dziecka. Aktualnie nieużytkowany ulega stopniowej degradacji.
