HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Wzmiankowana w 1294 i 1300 oraz 1305 roku, prawdopodobnie powstała już w XII wieku.
W Bogaczowie Dolnym barokowy dwór, usytuowany na terenie folwarku, w 1560 roku pozostawał w rękach rodu von Niesemeuchsel, którą posiadłość wraz z dobrami zakupiła od rodziny von Rabenau z Kosiarza. W roku 1551 Adam von Niesemeuschel kupuje pozostałą część Bogaczowa od rodu von Rothenburg, scalając dobra bogaczowskie. Po śmierci Adama następuję ponowne rozdzielenie wsi pomiędzy jego synów na folwark dolny( z dworem) i folwark górny( z pałacem). Na przełomie XVII/XVIII wieku właścicielem folwarku górnego jest rodzina von Glaubitz. Ponowne scalenie dóbr następuje w 1702 roku z inicjatywy Philippa von Niesemeuschel, który zakupił folwark górny. W roku 1746 rodzina von Niesemeuschel odsprzedaje dobra rodzinie von Lüttwitz. Od XVIII wieku Bogaczów często zmienia właścicieli- od 1761 do 1803 roku von Haugwitz, od 1803 do 1804 roku von Bomsdorff, od 1804 do 1819 roku von Wulffen, od 1819 do 1842 roku baron von Rheinbaben, od 1842 do 1866 roku von Sembach, od 1856 do 1877 Gustav von Nostitz-Wallwitz, od 1877 do 1945 roku hrabiowie von Strachwitz- wzmiankowany Arthur hrabia von Strachwitz(XIXw). Po II wojnie światowej dwór zamieszkiwali pracownicy PGR. W opuszczonym dworze zamieszkiwał społeczny opiekun zabytków stając się od 1979 roku właścicielem dworu.
DWÓR/Niederhof/
Dwukondygnacyjna bryła, założona na planie prostokąta, zakryta dachem mansardowym, powstała w drugiej połowie XVI wieku, przebudowana w XVII wieku prawdopodobnie przez Philippa von Niesemeuschel. Na początku XVIII wieku traci funkcję siedziby rodu stając się mieszkaniem zarządcy folwarku. Elewacje rozczłonkowano i spięto w narożach lizenami, prostokątne otwory okienne ujęto gładkimi na piętrze i uszakowatymi na parterze opaskami. Osadzone w trójkątnie zamkniętym portalu wejście główne zamknięto łukiem koszowym. Nad jego archiwoltą umieszczono dwa herby z inicjałami DvN oraz DvZ. Wnętrza przekryto sklepieniami kolebkowymi z lunetami oraz sufitami z plafonami.
PAŁAC/Oberhof/
Barokowy pałac w centrum wsi zbudowany prawdopodobnie w XVI wieku, przebudowany na przełomie XVII i XVIII wieku z inicjatywy Ottona von Glaubitz lub po scaleniu majątków przez Philippa von Niesemeuschel. Przebudowywany i remontowany w XIX wieku, w roku 1863, na zlecenie ówczesnego właściciela von Sembach. Od strony frontowej dostawiono dwa skrzydła boczne.
Murowany z cegły i kamienia polnego, piętrowy, założony na planie wydłużonego prostokąta. W piwnicach jak i w części parterowej sklepienia krzyżowo-kolebkowe i kolebkowe z lunetami. Na piętrze i w części pomieszczeń parterowych stropy z plafonami z XIX wieku. Wejście zdobione późnobarokowym portalem z drugiej połowy XVIII wieku. Całość pokryta dachem mansardowym z dymnikami. W trzydzieści lat później, za panowania hrabiego Franza Artura von Strachwitz, powiększono go o klatkę schodową, która zatarła pierwotny układ na planie podkowy wprowadzając rzut zbliżonego do kwadratu prostokąta z nieznacznie tylko wystającymi skrzydłami bocznymi. Reprezentacyjny hall wejściowy ze schodami zbieżno-rozbieżnymi podzielono kanelowanymi kolumnami na dwie części. Sufity pomieszczeń ze sztukatorskimi fasetami. W skrzydle bocznym fasady, między dwoma oknami parteru, widnieje wmurowana w niszy płaskorzeźba Madonny z Dzieciątkiem.
Historia powstania rezydencji może wiązać się z dwoma właścicielami, Ottonem von Glaubitz, rezydującym tam w 1669 roku lub osiadłym po nim Philippem von Niesemeuschel.
Po 1945 roku użytkowany przez Zarząd Lasów, PGR, Technikum Rolnicze, a od 1974 roku Państwowy Dom Dziecka. Aktualnie nieużytkowany ulega stopniowej degradacji.
