Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1408 roku. Na przełomie XIV i XV wieku należała do Konrada von der Wartow, rycerza z Księstwa Jaworskiego. W XV wieku należała do rodu von Warnsdorf. W 1501 Johann von Warnsdorf sprzedaje wieś braciom von Schellendorf z Goliszowa w Księstwie Jaworskim. W 1520 roku wieś odkupiona od von Schellendorf przez miasto Szprotawa. Szprotawa posiada wieś do końca XIX wieku.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

Na terenie wsi w XVII wieku znajdowały się dwa folwarki, później jeden, bez siedziby szlacheckiej, jedynie z budynkiem mieszkalnym o wyższym standardzie, zamieszkiwanym przez dyrektorów miejscowej huty, zwany dworkiem. Budynek pochodzi z XIX wieku.

WILLA

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1260 roku jako Lessin. W tym czasie płaciła daninę na rzecz kościoła maryjnego w Szprotawie. W 1497 roku Nickel(Nikolaus) von Unwürde sprzedał wieś Franzowi von Kittlitz z Wilczyc nad Bobrem. Franz von Kittlitz wymieniany nadal jako właściciel wsi w 1504 i 1505 roku. Jego następcą był Paul von Kittlitz, zmarły po 1521 roku. Wieś odziedziczyli synowie: Paul, Fabian i Hans von Kittlitz. Kolejnym właścicielem Leszna Dolnego była rodzina von Haugwitz z Mycielina. W 1581 roku właścicielem był Georg von Haugwitz, prawdopodobnie zmarły bezpotomnie gdyż swój majątek w 1619 roku zapisał swojemu bratankowi, Georgowi von Haugwitz. W 1640 roku Georg von Haugwitz posiadał poza Lesznem Dolnym również Wiechlic, Cieciszowa i Borowiny. W 1656 roku Leszno Dolne i w/w miejscowości należy do Georga Friedricha von Haugwitz. W 1660 roku majątek należy do wdowy po Johannie Friedrichu von Haugwitz, Ursuli Marianny, z domu von Lüttwitz. Wkrótce majątek przechodzi w ręce rodziny Hennischa von Schoberg. W 1669 roku własność Melchiora Hennischa von Schoberg, który w testamencie z 1671 roku zapisuje majątek swojemu synowi, Johannowi Leopoldowi von Schoberg, właścicielowi Henrykowa oraz majątku w części dolnej Dzikowic. W latach 1687-88 majątek był w posiadaniu katolika, Franciszka Adama von Schoberg. W 1688 roku dobra przechodzą w ręce Wilhelma Hermanna von Spoenla. Po nim w 1702 roku majątek odziedziczył jego syn, Franz Wilhelm von Spoenla. W 1713 roku sprzedał majątek za 31000 śląskich talarów klasztorowi magdalenek ze Szprotawy. Na zakup tego majątku klasztor otrzymał cesarskie zezwolenie w styczniu 1713 roku. Dobra są w rękach klasztoru do 1810 roku, do kasacji zakonu. Przejęte przez państwo pruskie, później sprzedane prywatnym właścicielom, by móc spłacić żądania napoleońskie. W 1812 roku majątek został sprzedany przez władze państwowe za 45000 talarów kupcowi z Kożuchowa, Johannowi Adamowi Schaar. Po jego śmierci w 1833 roku majątek przejął jego syn, Johann Lorenz Schaar, właściciel firmy „Till, Schaar i Syn”. Zmarł na początku 1837 roku. Majątek odziedziczyła żona Johanna, Friederike Dorothea, z domu Weise, która w 1844 roku za 80000 talarów sprzedała majątek Juliusowi Baller, właścicielowi huty z Iławy. Po sprzedaniu majątku zakupiła 2 morgi ziemi we wsi, wybudowała na niej willę i zmarłą w niej w 1874 roku. Doradcą finansowym Pani Schaar był Karl Eduard Nerlich, późniejszy mąż jej siostry Emilii, który wydzierżawił od Juliusa Baller majątek a następnie go wykupił w 1847 roku. Posiadał majątek do 1866 roku. Później wraz z żoną zamieszkał w wilii swojej szwagierki. Od 1866 roku majątek zmieniał bardzo często właścicieli. Od 1866 roku do 1919 roku odnotowano 12 właścicieli majątku rycerskiego, w tym wymienieni: von Lendholt, Georg Friedrich Gratzmann- wg spisu właścicieli ziemskich z 1873 roku właścicielem był Grassmann a majątek obejmował 1879 mórg ziemi, Max Glokke, Reinhold Rockstroh, Walter Rochstroh, Karl von Schell(1905-1909), von Oppen(1912), Leon von Grabsti(1917). W 1919 roku dobra zakupił Richard Berger z Neuses koło Koburga. Jego spadkobiercy a było ich 5-cioro byli właścicielami majątku od 1936 roku. Majątek był w tym czasie dzierżawiony przez porucznika Riedigier, przez rodzinę von Paumgarten aod 1928 roku przez Karla Gebke.

DWÓR

Dwór późnoklasycystyczny z pierwszej połowy XIX wieku. Po spaleniu odbudowany w 1957 roku z częściowym zatarciem cech stylowych. Murowany, piętrowy, na rzucie prostokąta, nakryty czterospadowym dachem, na obrzeżu niewielkiego parku krajobrazowego.

PAŁAC

Zbudowany na początku XX wieku przez Karla von Schell, zniszczony w 1945 roku. Pałac położony był w północnej części wsi w otoczeniu parku. Na jego obrzeżu przy drodze do Bobrowic położone są stajnie z XIX wieku z mieszkalnym skrzydłem.

WILLA

Wybudowana w 1845 roku przez byłą właścicielkę majątku, Panią Frederike Dorotheę Schaar. Od 1866 roku mieszkała razem ze swoją siostrą i jej mężem. W testamencie zapisała willę swojej siostrze, Emilii Nerlich, która w 1876 roku za 15600 marek sprzedała willę. Ze względu na słabe warunki mieszkalne, zły układ pomieszczeń cena willi wystawionej w latach 1881 i 1886 spadła do 11000 marek. W latach 1893-1900 willa należała do Paula Glocke, właściciela papierni, później do Roberta Giesemann. W 1902 roku willę zakupił miejscowy pastor, Wilhelm Schreiber.

Właściciel willi-Robert Giesemann

Miejscowość leżąca w gminie i powiecie nowosolskim. Mimo średniowiecznej metryki pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1517 roku. W tym czasie była własnością rycerza Bergera zu Nibisch. Kolejnymi właścicielami wsi byli bracia Berger-Hans, Kaspar, Ernst, Siegismund. Brak informacji co do właścicieli wsi w XVII wieku. Pod koniec XVIII wieku właścicielami wsi i majątku była rodzina von Knobelsdorff. Właścicielem wsi w 1771 roku był Abraham Gottlob baron von Knobelsdorff, syn Johanna Tobiasa, właściciela Studzieńca i Podbrzezia górnego. W 1844 roku majątek był w rękach rodziny von Dilthen. W 1868 roku majątek zakupiła rodzina Schwedtfeger z Podbrzezia Dolnego. W latach 30-tych XX wieku majątek był w posiadaniu Magnusa hrabiego Schack von Wittenau. Dzierżawcą majątku był Rudolf Bauman.

Wieś leżąca w gminie Kożuchów powiatu nowosolskiego sięga korzeniami średniowiecza. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1220 roku(Lessotindorf). Wzmiankowany również w 1295 roku(Creplow). Na początku XIV wieku wymieniany jest Heinrich Sulke von Lessotendorf, późniejszy kasztelan zbąszyński i wojewoda poznański. Henryk Sułek był przedstawicielem rodu Jeleńczyków. W połowie XIV wieku wieś w posiadaniu Nicolausa von Kottwitz(1342,1354). W 1397 roku wymieniony Siegfrid von Kottwitz oraz Dzierżko Wese, w roku 1473 Nickela von Kottwitz. W XV wieku wieś ulega podziałowi: wieś jest w posiadaniu rodziny von Promnitz i von Kottwitz. Po 1475 roku część wsi należy do Caspara von Promnitz. Jego synem był Balthasar von Promnitz(*1488-+1562), późniejszy biskup wrocławski i twórca potęgi rodu, urodzony w Lasocinie. Starszy z synów, Caspar von Promnitz(1501) odziedziczył po ojcu majątek. W 1501 roku pisał się stąd Kasper von Kottwitz oraz Kasper von Promnitz. W 1518 roku Hans von Kottwitz sprzedał swoje dobra we wsi siedzącym tu także braciom Kasprowi, Jerzemu i Baltazarowi von Promnitz. Wnuk Caspara, Abraham zmarły w 1613 roku był ostatnim przedstawicielem rodu zamieszkałym w Lasocinie. Po jego śmierci dobra odziedziczył Heinrich Anselm von Promnitz, który sprzedał Lasocin. Od 1561 roku prawd. część Lasocina posiada rodzina von Landskron. W 1621 roku umiera Pan na Lasocinie, Johann von Landskron(Landscron, Landeskron). W 1622 roku wymieniony Johann von Landskron, syn Johanna, żonaty z Kathariną von Nostitz, w 1671 oraz w 1681 roku wymieniony Hans Rudolph von Landskron. Prawdopodobnie ostatni z rodu- Hans Rudolph von Landskron jest budowniczym pałacu w Lasocinie wzniesionym w latach 1679-1689. Obok pałacu założono park i wzniesiono zabudowania folwarczne. Około roku 1713 majątek przechodzi na własność rodziny hrabiów von Globen und Stambach. Wymieniony w 1727 roku Johann Ferdinand Kager hrabia von Globen und Stambach, żonaty z baronową von Stechow(+1727), podniesiony do godności hrabiego w 1705 roku, miał jednego syna, Christopha Erdmanna Philippa hrabiego von Globen und Stambach, który umierając w 1737 roku był ostatnim z rodu zamieszkałym w Lasocinie. W 1752 roku wieś posiadał Balthasar Abraham baron von Glaubitz und Altengabel(*1680-+1752), ożenionym z Ursulą Catheriną z domu von Stosch. W 1762/3 roku majątek zakupił emerytowany pułkownik armii pruskiej Lewin August baron von Dingelstӓdt(*1718-+1807). Ożeniony z Charlotte Sophie z domu von Koschenbahr. Małżeństwo było bezdzietne. Po jego śmierci majątek dziedziczy jego siostrzeniec, generał major August von Lehsten, który przyjął nazwisko von Lehsten-Dingelstӓdt. Dobra dziedziczy jego syn, późniejszy baron Carl August(*1794-+1863), który posiadał majątek od 1817r. W 1873 roku majątek obejmował 908 mórg ziemi. W latach 1873/4-1910  właścicielem majątku jest Franz Ebhardt. Od 1910 roku majątek w rękach Maximiliana von Prittwitz und Gaffron(*1866-+1930), żonatego z Margarete von Oheimb(*1873-+1955). Ostatnim właścicielem wsi jest syn Maximiliana, Hans Henning(+1944), który opuszcza majątek w 1944 roku.

PAŁAC

Barokowy pałac, zbudowany w  XVII wieku, przebudowany w XVIII i nieznacznie w początkach XX wieku. Murowany z cegły, piętrowy, założony na rzucie litery „U”, z wydatnymi ryzalitami po bokach elewacji frontowej. Podpiwniczony, kryty dachem czterospadowym z użytkowym poddaszem. Nad wejściem bogato obramiony kartusz herbowy Johanna Ferdinanda hrabiego von Globen i jego żony, baronówny von Stechow, wyżej zaś balkon z kamienną, ażurową, wykreśloną faliście balustradą. Ostatni właściciele remontują i przebudowują pałac. Po 1945 roku budynek w zarządzie miejscowego PGR. Pod koniec lat 90-tych przeszedł w ręce prywatne. Niedostępny do zobaczenia z zewnątrz. Park krajobrazowy o powierzchni 5 ha z dwoma stawami, położony w północnej części założenia pałacowego. Powstał w części z założenia barokowego, powiększony o drzewostan przed 1844 rokiem. Na północ od zespołu pałacowego położone jest mauzoleum rodziny von Prittwitz und Gaffron.

Wieś położona w gminie Czerwieńsk powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1268 roku. W 1302 roku jako właściciela wsi wymienia się Dythericha von S(Z)ydlicz. W 1305 roku jako właściciel wsi podaje się hrabiego Theodericha von S(Z)ylitz a w 1307 roku jako posiadacz dóbr podany jest Theodoricus de S(Z)yglitz. W XV wieku jako właścicieli wsi wymienia się rodzine von Lessnaw. W XVI i XVII wieku należały do możnego rodu von Rothenburg. Kolejnym właścicielem dóbr był Wenzel Rudolf von Stentzsch z Przytoku. Od 1681 roku właścicielem majątku zostaje Johann von Arnold, właściciel pobliskiego Leśniowa Wielkiego i Małego, Sudołu i Radomii, nobilitowany w 1678 roku. W ich rękach Laski były do XIX wieku. W 1844 roku dobra zakupuje Hans Adolph von Kottwitz, od którego Laski po kilku latach odkupuje August Wilhelm Hans von Schierstaedt, urodzony w 1827, ożeniony z Adelheid hrabianką von Viereck. Po jego śmierci w 1900 roku majątek dziedziczy syn, Gustaw Ludwik Hans von Schierstaedt. Rodzina von Schierstaedt posiadała majątek do 1945 roku.

Widok pałacu na zaproszeniu na polowanie organizowane przez właściciela Lasek Odrzańskich.

PAŁAC

Nieistniejący już pałac został zbudowany przez rodzinę von Arnold. Dwukrotnie przebudowywany- w 1856 roku oraz w 1911 roku. W 1945 roku spalony przez wojska radzieckie. Ostatecznie rozebrany w 1957 roku.

DWÓR

Na początku XIX wieku rodzina von Arnold buduje dwór, przekształcony przez rodzinę von Schierstaedt w oranżerię, istniejącą do dzisiaj, będącą w rękach prywatnych. Obok stał budynek cieplarni, obecnie nieistniejący.