BENICE /Benz/

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1365 roku(Benz) kiedy należała do Tideke Warnow. W 1375 roku wymienia się braci Ditricha i Henninga Warnow. W 1466 roku wieś należała do Hansa von Flemming z Buka. Pod koniec XVI wieku w Benicach dwa majątki: A należący do rodziny von Flemming z Świerzna, B należący do rodziny von Flemming z Mierzęcina. W 1628 roku powstał trzeci majątek, C, w którym zmarł Otto von Flemming z Mierzęcina, najstarszy syn Hansa Heinricha von Flemming. W tym czasie pozostałe dobra posiadają: Caspar von Flemming, wymieniony w spisie majątków z 1628 roku wraz z Hansem Heinrichem, Hasso Adame i, Ewaldem Joachimem i Kurtem von Flemming. W 1690 roku donatorem miejscowego kościółka był Ernst Friederich von Flemming oraz Frantz Iochim von Flemming. Po śmierci Felixa Friedricha hrabiego von Flemming w 1740 roku dobra przejął jego syn, generał w służbie króla polskiego George Detlof hrabia von Flemming(03.03.1699-12.12.1771). Był podskarbim wielkim litewskim, wojewodą pomorskim, generałem artylerii litewskiej oraz generał lejtnantem wojsk koronnych. Odznaczony Orderem Orła Białego, stronnik Czartoryskich. Córką jego była Izabela hrabianka Flemming-Czartoryska. Dobra odziedziczyli również brat ojca Felixa, Richard Heirnich hrabia von Flemming, jego żona Eleonora Margaretha, z domu von Eickstedt-Peterswald. Po śmierci Richarda i jego żony majątek w 1768 roku w całości przypadł Georgowi Detlofowi. Po jego śmierci, zgodnie z jego wolą, w 1778 roku dobra otrzymała wdowa Sabina Juliana von Schlabredorf, córka Felixa Friedricha hrabiego von Flemming. Po niej majątek odziedziczyła córka Charlotta Juliana baronówna von Schlabrendorf. W 1787 roku za sumę 30000 talarów majątek odkupił Franz Bernd Johann Sigismund hrabia von Flemming. Część majątku należała również do jego brata z Buka, Juliusa Friedricha Wilhelma hrabiego von Flemming. W 1805 roku całość dziedziczy syn Franza Bernda, Franz Wilhelm August Constantin hrabia von Flemming(*30.03.1773-+29.03.1836), wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku. W 1828 roku właścicielem dóbr benickich był Franz Wilhelm Carl hrabia von Flemming, wymieniony w spisie właścicieli w 1862 roku. W 1867 roku właścicielem majątku był syn Franza, Thamm Hasso hrabia von Flemming, po nim dobra odziedziczył jego syn, Kurd hrabia von Flemming ze Śniatowa, który połączył Benice, Giżkowo, Ganiec Buk i Łęgno w klucz alodialny. Ostatnim właścicielem dóbr był Hasso hrabia von Flemming.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany  na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

Flemming

Schlabrendorf hrabiowski

Flemming hrabia Rzeszy

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Benice, zachodniopomorskie

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8 ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

Benice- fronton pałacu Benice- pałac częśc ogrodowa Benice- fronton- herb właścicieli Benice- zabudowania folwarczne

Benice 1929, zachodniopomorskie

BARZKOWICE /Barskewitz/

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1336 roku. W tym czasie lenno rodu von Güntersberg a na zamku zamieszkiwał Henning de Pansin. W XV wieku dobra w rękach rodu von Glasenapp. W 1474 roku Peter von Glasenapp wymienił wieś na inne dobra z zakonem joannitów. W roku 1493 od zakonu wieś odkupił Henryk von Borcke. W 1591 roku wieś w rękach Marii von Rahmel. Ponownie wieś jest w posiadaniu rodziny von Borcke– w 1628 roku wymieniany Matzke von Borcke, będąc lennem joannitów. W 1731 roku właścicielem dóbr była Anna Elżbieta Cantenius, żona Petera Izaaka von Forcad. Po śmierci Anny w 1765 roku dobra przechodzą na rodzinę von Forcad. W 1775 roku majątek otrzymała druga żona Petera Izaaka von Forcad, Katarzyna von Eickstedt. Po jej śmierci majątek przejął Fryderyk Wilhelm Sigismund von Aschersleben. W XVIII wieku wymienia się również jako właściciela majątku Carla Ferdinanda von Kalsow. W 1804 roku zmiana właściciela- został nim Fryderyk von Itzenplitz, później dobra dziedziczy syn- Peter Ludwig Fryderyk von Itzenplitz. Po nim majątek dziedziczy siostra Petera- Augusta Zofia hrabina von Meding i jej mąż August Fryderyk von Meding. Na początku XX wieku majątek jest w rękach Wolfganga Gans Edler zu Putlitz. Baronowie Gans Edler zu Putlitz byli właścicielami majątku do 1945 roku. Po 1945 roku dobra przejęte przez państwo polskie. Obecnie na terenie majątku mieści się Zachodniopomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego.

ZESPÓL PAŁACOWO PARKOWY

Barzkowice- pałacBarzkowice pow. Stargard Barzkowice, zachodniopomorskie1Barzkowice pow. Stargard szczeciński, zachodniopomorskieBarzkowice- na wsch. od Stargardu Szcz., ok. Pęzina

Barzkowice (1) Barzkowice (9) Barzkowice (8) Barzkowice (6) Barzkowice (10) Barzkowice (11)

W południowo-zachodniej części wsi położony jest zespól pałacowo-parkowo-folwarczny. Pałac zbudowany pod koniec XIX wieku na planie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. W 1911 roku rozbudowany o werandę i piętro z przebudową wnętrz. Obok pałacu zabudowania folwarczne oraz park krajobrazowy o powierzchni 7,6 ha.

Exlibris z biblioteki pałacowej

 

 

SUCHLEB /Zukleba/

Wieś położona w gminie Lipinki Łużyckie powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1350 roku kiedy Ulrich von Pack funduje ją szpitalowi w Żarach. We wsi dwór należący w 1671 roku do Christopha Heinze. W 1879 roku majątek liczył 174,07 ha gruntów i nadal należał do szpitala w Żarach.

Suchleb- dom Schonborn

Suchleb 1901, lubuskie

STARE ŻABNO /Alt Tschau/

Wieś położona w gminie Nowa Sól powiatu nowosolskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1295 roku. Na początku XVI wieku podzielona na dwie własności rycerskie. Jedna z nich w 1518 roku należała do Hansa von Kottwitz, który sprzedał dobra rodzinie von Promnitz. Około 1688 roku część wsi w rękach Rudolfa von Landskron, w 1730 roku Balthasara Friedricha von Lüttwitz, w 1774 roku Carla Christopha von Nassau. Pod koniec XVIII wieku część wsi w rękach rodziny von Siegroth  oraz von Dingelstӓdt. W połowie XIX wieku jeden z majątków jest własnością Clementiny von Lehsten-Dingelstӓdt, drugi należy do Friedricha Wilhelma von Schӧnknecht. Ostatnim właścicielem jednego z majątków był Hans Henning von Prittwitz und Gaffron. Prawdopodobnie na początku XX wieku jeden z majątków należał do F.W.Moderau.

Stare Żabno- posiadłoś właściciela

stare-zabno-1896-lubuskie

KIERZNO /Amalienhof/

Wieś położona w gminie Siedlisko w powiecie nowosolskim. Powstała prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII wieku i należała do książąt von Schönaich. Rozbudowany w XIX wieku- prawdopodobnie z tego okresu pochodził dwór. Po II wojnie światowej folwark funkcjonował jako Państwowy Fundusz Ziemi, później Kombinat Rolny w Babimoście a następnie Państwowe Gospodarstwo Rolne w Siedlisku.

Kierzno- dwór

Po założeniu dworskim pozostały budynki gospodarcze oraz budynek mieszkalny.

Screen Shot 151

JURZYN /Jüritz/

Wieś leżąca w gminie Lubsko powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1538 roku(Goricz). W XVI wieku było w rękach rodu von Kalckreuth. W 1577 roku Kacper von Kackreuth sprzedaje dobra bratu, Fryderykowi von Kalckreuth i Hansowi von Kottwitz, który staje się samodzielnym właścicielem wsi od 1582 roku. W 1595 roku synowie Hansa von Kottwitz z pierwszego małżeństwa sprzedają majątek swojej macosze, Emerentii z domu von Furstenauer. W 1596 roku właścicielem majątku zostaje  Christoph von Gӧllnitz. W 1651 roku odsprzedaje majątek  Ulrichowi Wenzlowi von Biberstein. Po jego bezpotomnej śmierci wieś przechodzi na jego siostry, Zofię i Elżbietę. Elżbieta von Ronow/mężem był Johann Albrecht von Ronow/ w 1659 roku sprzedaje majątek baronowej Helenie von Dyhern/ z domu von Zeschau/. Bezdzietna, przepisuje dobra bratankowi, Zygmuntowi von Zeschau, którego płyta nagrobna wraz z jego żoną znajduje się w kościele w Dłużku. W 1681 roku jako właściciel wymieniany jest Otto Friederyk von der Heyde. W 1739 roku sprzedaje majątek Balthasarowi von Zeschau– bratankowi Zygmunta von Zeschau. W 1810 roku umiera Balthasar Heinrich Erdmann von Zechau, właściciel Jużyna, który przepisał wieś swojej córce, Emilii Juliannie von Francois. Prawdopodobnie od 1839 roku w rękach Ludwika Heinricha Balthasara von Rabenau. Po 1858 roku dobra zostają podzielone. W 1861 roku część zakupuje Haso von Wedel– czy w tym Jurzyn nie wiem. Część należy do rodziny von Beerfelde. Po śmierci męża w roku 1870, Theresa von Rabenau sprzedaje część dóbr Friedrichowi Bruno Hering oraz Gustawowi Adolfowi Müller. Po śmierci Hering`a w roku 1874 całość pozostaje w rękach Müller`a.Na terenie wsi folwark ze skromnym dworem, prawdopodobnie wybudowanym pod koniec XIX wieku lub na początku XX wieku. Na początku XX wieku majątek w rękach rodziny Brodach.

Jurzyn- dwór

Jurzyn 1939, lubuskie

 

JEZIORY DOLNE /Nieder Jehser/

Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1354 roku(Yesir). Wymieniana jeszcze w latach: 1477(Gesir), 1542(Jeser). Wieś wasalna majątku w Brodach. W 1354 roku należała do rodu von Ileburg-Liebenwerda. Późnie do: von Weltzau(1494), von Dallwitz(1497), von Maxen(1504, 1517-1741). W 1741 roku rodzina von Maxen sprzedaje majątek hrabiom von Brühl. W XX wieku właścicielem była rodzina von Troilo von Troiburg.

 

Jeziory Dolne lubuskie, gmina Brody, korespondencja właściciela von Troske

 

Screen Shot 115

Screen Shot 116

ŁĄKOMIN /Lindwerder/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Lubiszyn powiatu gorzowskiego. Założona w XVIII wieku jako kolonia Barnówka,  na terenie starej smolarni. Od 1872 roku stała się samodzielną gminą, niezależną od Barnówka. Pod koniec XIX wieku wybudowany został przez przemysłowca berlińskiego  pałacyk myśliwski. Po 1945 roku został splądrowany przez wojska radzieckie, ale przetrwał wraz z nabliższą zabudową gospdarczą. Po 1945 roku stanowił własność gorzowskiej firmy „Stilon”, pełniąc funkcję ośrodka wypoczynkowego. Obecnie w rękach prywatnych pełniąc funkcję hotelu.

PAŁACYK MYŚLIWSKI/Sennewitz/

Łąkomin 2009-Lindwerder (3) Łąkomin 2009-Lindwerder (1) Łąkomin 2009-Lindwerder (2) Łąkomin 2009-Lindwerder (5) Łąkomin 2009-Lindwerder (6)

Łąkomin, lubuskie

WYSOKA /Weissig/

Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Wzmiankowana w 1539 roku, kiedy właścicielami wsi po śmierci Nickela von Rabenau zostają jego trzej synowie. Posiadali dobra do XVIII wieku. W XVIII wieku dobra podzielone pomiędzy trzech właścicieli: majątek A posiadała rodzina von Bomsdorf– wymieniony Georg Rudolf von Bomsdorf(1713) oraz jego syn Hans Georg von Bomsdorf, majątek B należał do Wilhelma Ferdinanda Lichnowsky von Woschütz, majątek C należał do Maximiliana Wilhelma von Rabenau. W 1713 roku wg P.Schwarz`a 2/3 należały do braci von Bomsdorf, będących na służbie w wojsku polskim i saksońskim a na majątku siedział Hans Georg von Bomsdorf. Trzecia część była dzierżawiona przez  porucznika wojska polskiego Wilhelma Ferdinanda Lichnowsky von Woschütz a właściciel von Rabenau mieszkał w Brzeźnicy. W 1718/19 roku majątek podzielony będący w posiadaniu: Georga Rudolfa von Bomsdorf oraz Maximiliana Wilhelma von Rabenau(dzierżawca części dóbr). Pod koniec XVIII wieku majątek posiadali baronowie von Troschke– wzmiankowany Erns zmarły w 1839r. Od 1842 roku właścicielem majątku był kupiec Friedrich Beyrich z Berlina. Od połowy XIX wieku do początku XX wieku dobra są własnością hrabiów von T(h)iesenhausen(1854-1903)- wymieniona Antonie, z domu Klein. W 1879 roku dobra należące do wdowy von Tiesenhausen obejmowały 500,02 ha gruntów. W 1896 roku majątek należący do wdowy Antonie von Thiesenhausen, z domu Klein obejmowały 470,45ha gruntów. W 1914 roku majątek o powierzchni 500ha należał do Paula Lehmann. W 1926 roku dobra były w rękach Bruno Schindelmeiser. W 1929 roku majątek o areale 340ha w rękach Margarete Reinbeck. Majątek do 1945 roku należał do rodziny Reinbeck.

Wysoka-palac

wysoka-dworwysoka-palacwysoka-wlasciciele

 

 

 

W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski. Pozostałością po założeniu są resztki parku krajobrazowego oraz zabudowań gospodarczych.

wysoka-1907-lubuskie

TARNAWA RZEPIŃSKA /Tornow/

Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. Po raz pierwszy wymieniona w 1329 roku. Początkowo należała do zakonu templariuszy, później od 1350 roku do zakonu joannitów łagowskich. W 1355 roku wieś w rękach Dietricha von Weissensee. W 1400 roku własność braci Hansa, Zenzilla i Petera Fenzen. W 1461 roku własność Ottona von Grüneberg. W 1567 roku połowę wsi Melchior von Grüneberg  sprzedał Martinowi von Schlichting, drugą połowę Vincenzowi von Wedel. W wiekach XVI-XVIII Tarnawa należy do rodzin: von Lӧben, von Mӧrner i von Sydow. We wsi dwa majątki- jeden zlokalizowany w północno-zachodniej części wsi(A), drugi położony jest w części środkowo-wschodniej. Na początku XIX wieku należały do rodziny Schmiedicke(1828). W połowie XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny Mudring(1857). Na początku XX wieku majątek staje się własnością rodziny Rosenow(1903). Ostatnim właścicielem obu majątków do 1945 roku była rodzina Hellenschmidt.

tarnow-dwor

tarnawa-rzepinska-1909-lubuskie

 

MIROSTOWICE GÓRNE /Ober-Ullersdorf/

Leżąca w powiecie żarskim wieś ma swoje korzenie w średniowieczu. W XIII-XIV wieku należała do państwa stanowego Żary. Wzmiankowana w 1350 roku za sprawą Ulricha von Pack, który część gruntów zapisuje na rzecz szpitala w Żarach. Wymieniona w 1381 roku(Obir Ulristoerff) oraz w 1510 roku(Obern Ulerstorff). Do właścicieli wsi i majątku należały rody: von Wachow(1381), von Unwürde(1381-wymieniony Nitze von Unwürde), von der Beme(1381), von Ebersbach(1381), von Jauernitz(1381), szpital dolny w Żarach(1381), von Jauernitz(1479- wzmiankowany Lorenz, Balthazar i Hans von Jauernitz , 1509- wymieniony Christoph oraz Bernard von Jauernitz, 1521- wymieniony Baltzer von Jomenitz(Jauernitz), 1575, 1588), von Biberstein(1490- wymieniony Hans von Biberstein), von Unwürde(1490- wymieniony Christoph von Unwürde), von Lotofsky(1619, 1621). Od około 1750 roku właścicielem folwarku zostaje rodzina von Meyer zu Knonow– wzmiankowany Andreas von Meyer zu Konow. Na początku XIX wieku we wsi majątek rycerski oraz 3 folwarki. Od 1800 roku majątek w rękach rodziny von Posadowsky, później należy do: szpital w Żarach(1822), Sommer(1823), Simon(1823), von Berge(1844), Romanus(1844), Richter(1867), Vogtherr(1867), Rodenberger i von Witte-Bornefeld.

Mirostowice Gorne- dwor

DWÓR

Dwór powstały na przełomie XVII/XVIII wieku nie istnieje.

Mirostowice Górne, lubuskie