Cecenowo /Zezenow/

Opublikowany 21 sierpnia 2013 przez admin

HISTORIA WSI

Wieś leżąca w gminie Główczyce powiatu słupskiego w województwie pomorskim. Po raz pierwszy wymieniona w 1229 roku(Cezanovo), kolejno w 1249(Cecznowo), 1400(Ceczenow), 1779(Zetzenow). W dokumentach z 1249 oraz 1252 roku zawarta jest informacja o przekazaniu wioski przez księcia pomorskiego Świętopełka II Wielkiego klasztorowi żukowskiemu. W 1333 roku wioska dzierżawiona przez Antona von Manteuffel. Dwieście lat później klasztor Norbertanek z Żukowa sprzedaje majątek(1510) Ewaldowi von Massow z Lęborka. Po bezpotomnej śmierci powraca ponownie do klasztoru Norbertanek z Żukowa. Protesty rodziny von Massow zmusiły klasztor do oddania dóbr rodznie von Massow. Kolejnymi właścicielami dóbr z rodu von Massow są: Kaspar Otto(1665-1736) oraz Joachim Ewald(1696-1769). Rodzina von Massow zamieszkiwała w Cecenowie do 1777 roku. W tym roku dobra zakupuje Moritz Heinrich von Weiher z Janowic. W 1795 roku majątek zakupił Kasper Wilhelm von Zitzewitz. W tym samym czasie zakupił również dobra w Dargoleziu. Oba majątki pozostawały w rękach rodu von Zitzewitz do 1945 roku. Ostatnim właścicielem majątku był Wilhelm Siegfried von Zitzewitz. Archiwum rodowe von Zitzewitz obecnie znajduje się w Szczecinie.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWE

W północnej części wsi położone jest założenie pałacowe składające się z: dworu zbudowanego w 1812-1814 roku, pałacu zbudowanego w latach 1864-1889 oraz łącznika łączącego pałac z dworem.

DWÓR

Budynek w stylu klasycystycznym, parterowy, zbudowany na planie prostokąta z użytkowym poddaszem, kryty dachem mansardowym. Nad wejściem głównym znajduje się portal z kartuszem herbowym rodu von Zitzewitz. Zbudowany został na miejscu starszej budowli, z której pozostawiono belkę z datą 1687.

PAŁAC

Stylizowany na zamek z czterokondygnacyjną wieżą, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem naczółkowym.

Błotno /Friedrichsberg/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Wieś położona w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard swoimi korzeniami sięga średniowiecza. Dobra wsi Błotno podległe były książętom pomorskim. W 1524 roku książę Bogusław X przekazuje wieś i majątek rodzinie von Eberstein, która od 1274 roku przebywała na tych ziemiach będąc w posiadaniu Nowogardu i okolicznych wiosek. Georg von Eberstein buduje zamek, po którym nie ma obecnie śladu. Po śmierci ostatniego z rodu von Eberstein w roku 1663, wieś przechodzi w ręce księcia Ernesta Bogusława de Croy-d`Arschot. Ernest Bogusław skoligacony z księciem Bogusławem XIII przez swoją matkę, Annę, córkę księcia. Był między innymi biskupem kamieńskim oraz pod koniec życia namiestnikiem generalnym Prus Książęcych. Zmarł w Królewcu w 1684 roku. Pochowany jest obok swojej matki w Słupsku. Barokowy sarkofag obecnie znajduje się w Muzeum na Zamku Książąt Pomorskich w Słupsku. Nie był żonaty. Miał nieślubnego syna z mieszczką z Rostoka, Dorotą Levins, Ernesta von Croyengreif, który zmarł bezdzietnie jako jezuita w roku 1680. Od 1684 wieś staje się własnością elektorów brandenburskich. W roku 1697 wieś zmienia nazwę z Quakenburg na Friedrichsberg. Od 1724 roku prawdopodobnie w rękach rodu von Devitz z Dobrej. Od 1812 roku majątek zakupiony zostaje przez Friedricha Heringa, od 1831 roku w rękach Augusta Otto Hoene(Hoehne). W 1870 roku majątek obejmował 1730 akrów ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Justus Hoehne dobra obejmowały 418,19ha ziemi. W 1905 roku majątek posiada rodzina Frasch. W 1910 roku majątek posiada rodzina Ebert a dobra liczą 470,29 ha gruntów., W 1928 roku właścicielem majątku jest Anna Machan a dobra liczą 85 ha gruntów.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Pałac nie zachował się. Pozostałością założenia jest park podworski zachowany w granicach pierwotnego założenia, z XIX wieku z licznym starodrzewiem, z kilkusetletnim dębem, pod którym jak mawia legenda odpoczywały wojska Czarnieckiego. W części centralnej założenia, na niewielkim wzniesieniu zlokalizowany był cmentarz rodowy.

Białowąs /Balfanz/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

HISTORIA WSI

Miejscowość położona w gminie Barwice powiatu szczecineckiego. Wieś o średniowiecznej metryce. Prawdopodobnie założona w XII wieku. Przez kilkaset lat należała do rodu von Glasenapp. W XVII wieku wieś należała do Otto Casimira von Glasenapp/03.06.1642-11.05.1710/, radcy miejskiego, sędziego i naczelnika w Białogardzie, dziedzicznego pana zamku i pałacu w Barwicach. Do lat 90-tych XX wieku jego epitafium znajdowało się w kaplicy grobowej w Białowąsie. Po 1830 roku następuje upadek ekonomiczny rodu skutkujący sprzedażą majątku rodzinie von Rittberg. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Po II wojnie światowej w rękach Skarbu Państwa. W pałacu mieścił się ośrodek szkoleniowy. Obecnie w rękach prywatnych.

PAŁAC

Prawdopodobnie po 1830 roku na murach starszej budowli, prawdopodobnie dworu, nowi właściciele zbudowali pałac w stylu neogotyku angielskiego. Nad wejściem głównym herb rodu von Rittberg. Pałac zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, z dwoma ryzalitami na narożach, dach zróżnicowany, cztero- i dwuspadowy. Pałac posiada piękne dobrze zachowane witraże oraz na piętrze salę myśliwską.

PARK

Prawdopodobnie wraz z wybudowaniem pałacu powstał park krajobrazowy o powierzchni 6,5 ha. Park o cechach eklektyzmu romantycznego ze stawem rozpościerającym się przed pałacem z cennymi gatunkami drzew. Pod koniec XIX wieku wzbogacony o roślinność obcego pochodzenia.

ZAŁOŻENIE FOLWARCZNE

Założenie składa się z: nieregularnego dziedzińca, domu zarządcy z 1906 roku, dawnego budynku ogrodnika z końca XIX wieku, budynków gospodarczych.

Biała Góra /Ballenberg/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Bełczna /Neukirchen/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Łobez powiatu łobeskiego. Początkami historia wsi sięga średniowiecza. Do 1691 roku należała do rodu von Borck. Istnieje informacja, że majątek został w 1755 roku sprzedany Fundacji Maryjnej. W XVIII wieku 3/4 wsi było w posiadaniu rodziny Herr(1756). Do początku XIX wieku majątek był własnością rodziny von Borcke– wymieniony Carl von Borcke. W połowie XIX wieku dobra były w rękach rodziny Holz. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny von Redei– wymieniony Victor von Redei oraz Sophie von Redei. Majątek jest ich własnością do 1945 roku.

ZESPÓL DWORSKO-PARKOWY

W południowo-wschodniej części wsi położony jest zespół dworsko-parkowy. Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, rozbudowany na początku XX wieku. W otoczeniu park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.

Barnowo /Barnow/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Waniorowo /Vahnerow/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1316 roku. Właścicielem w tym czasie był Gerhard von Vahnerow. Jako kolejnych właścicieli wymienia się rody: hrabiów von Eberstein, von Lode/de Lode-Łodziów/, de Troye. W 1628 roku właścicielem majątku był Wilhelm von Mellin. Przez małżeństwo panny von Mellin dobra dostają się w ręce rodziny von Oertzen. I również przez małżeństwo w 1820 roku z Henriette von Oertzen, Adolf von Thadden-Trieglaff przejmuje majątek waniorowski. W 1855 roku Gerhard von Thadden-Trieglaff buduje pałac w stylu neoklasycystycznym. Częstym gościem w Waniorowie bywał kanclerz Otto von Bismarck. W 1910 roku majątek należał do Dr Adolpha von Thadden-Trieglaff i liczył 432 ha gruntów. W 1929 roku dobrami zarządzał Dr Reinhold von Thadden-Trieglaff i dobra liczyły 434,8 ha gruntów. Dr Reinhold był ostatnim właścicielem majątku waniorowskiego. Po 1945 roku majątek przejął skarb państwa. W latach 50-tych w pałacu mieścił się ośrodek kolonijny Zakładów Graficznych ze Szczecina. Prawdopodobnie przeprowadzony w tym czasie remont zmienił znacznie bryłę pałacu. W 1967 roku pałac przejął Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gryficach. W tym czasie dokonano kolejnego remontu budynku. Obecnie pałac należy do Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Waniorowie.

W północnej części wsi zespół pałacowo-parkowy. W sąsiedztwie zespół budynków gospodarczych, pozostałość po założeniu folwarcznym. Czy zachował się budynek szkoły, dawny dwór, nie wiem.

Strzeżewko /Ramsberg/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Wymieniona po raz pierwszy w 1279 roku(Stresowe Parvum, Klein Stresow) za czasów księcia Bogusława IV(1254/55-1309). Należała wtedy z nadania księcia do kapituły katedralnej w Kamieniu Pomorskim. W 1380 roku wymieniona jako Ramsberg. W XV wieku dzierżawiona przez burmistrza kamieńskiego Steffana Loyzin. W 1482 roku wieś jest własnością miasta Kamień Pomorski. W 1584 roku część gruntów należała do kościoła we Wrzosowie. W latach 1847-1939 należała do rodziny Steffen. W 1928 roku właścicielem majątku był Fritz Steffen a dobra liczyły 183 ha gruntów. Ostatnim właścicielem była Maria Steffen.

DWÓR

We wsi eklektyczny dwór z początku XX wieku, zbudowany na planie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty rozczłonkowanym dachem mansardowym z lukarnami. Wejście główne zaznaczone portykiem z kolumnami. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa, z utworzonym na terenie majątku PGR, później należał do Głuchołaskich Zakładów Papierniczych. Od 1994 roku własność prywatna, z wykorzystaniem na ośrodek wypoczynkowy. W sąsiedztwie resztki parku dworskiego.

Ościęcin /Woistenthin/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 roku(Wostentin) oraz w 1312 i 1321 kiedy należała do kapituły kamieńskiej. W XVI wieku lenno we wsi posiada rodzina von Flemming. Taki stan rzeczy trwał do początków XIX wieku. W 1823 roku majątek należący do biskupstwa kamieńskiego został rozparcelowany i sprzedany 9 rolnikom. W tym samym czasie majątek należący do rodziny von Flemming również został rozparcelowany i sprzedany.

Mokrzyca Wielka /Gross Mokratz/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1324 roku, kiedy należała do rodu von Mukranitz, później znanych jako von Apenburg(Apenborghe, Apenborch, Apinborch). W 1330 roku wymieniony Thyderik i Peter von Apenburg, w 1422 roku Henricus Apenburg. Wymieniony w 1484 i 1487 roku Jasper von Apenburg, któremu w 1499 roku lenno potwierdzone zostało dla przez księcia Bogusława X. W 1509 roku własność Ewalda von Apenburg. W 1601 roku dobra posiada Philipp von Apenburg. W 1628 roku część gruntów należała do miasta Wolin a majątek do Franza Jochima von Apenborge(Apenburg). Wg spisu wasalnego z 1756 roku właścicielami majątku z rodu von Apenburg byli: 70-letni porucznik w stanie spoczynku Erdman Jochen z synami: 20-letnim Friedrichem Wilhelmem oraz 11-letnim Gustavem Ludwigiem oraz 64-letni Ernst Friedrich z synami: 40-letnim porucznikiem Ernstem Bogislausem, 32-letnim Levinem Gideonem Friedrichem oraz 26-letnim Franzem Mathiasem. Po śmierci porucznika Erdmanna Joachima(Jochena) von Apenburg dobra odziedziczył w 1767 roku jego syn, kapitan Friedrich Wilhelm von Apenburg odkupując 3-cią część włości we wsi od braci: majora Ernsta Bogislawa i generał-majora Lewina Gideona Friedricha(1776r.). Po śmierci majora Friedricha Wilhelma von Apenburg, majątek dziedziczą major Ernst Bogislaw i generał major Lewin Gideon Friedrich-ostatni z rodu von Apenburg. By zachować majątek w rękach rodziny na prośbę generał-majora, król Friedrich II w 1780 roku przekazał dobra siostrzeńcom: kapitanowi Friedrichowi Eugenowi Erdmannowi von Hiller oraz porucznikowi Bernhardowi Friedrichowi Heinrichowi von Hiller. Dnia 04.11.1794 roku umiera ostatni z rodu von Apenburg, generał-major Lewin Gideon Friedrich von Apenburg. W 1804 roku wg spisu właścicielem był porucznik von Hiller, prawd. Bernhard Friedrich Heinrich. Wg spisu majątków z 1862 roku właścicielem majątku B był Heinrich Retzlaff, właściciel majątku A od 1854 roku. W 1910 roku majątek liczył 560,50 ha gruntów i należał do Pani von Hiller. W 1928 roku własność Pani Erny von Weltzin, z domu von Hiller a dobra liczyły 541 ha gruntów. W 1939 roku majątek w rękach rodu von Weltzin.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZE

Przez założenie dworsko-folwarczne przebiega obecnie droga krajowa. Jadąc od strony Wolina po stronie lewej położony skromny dwór oraz resztki założenia parkowego. Po stronie prawej drogi założenie folwarczne z resztkami budynków gospodarczych.

Mechowo /Zimmerhausen/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Wieś położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Do XV wieku lenno Johanna i Paula von Mellin. Wzmiankowana w 1493 roku. W 1479 roku książę Bogusław X nadał wieś braciom Ewaldowi i Wedigowi von der Osten z Płot. W 1577 roku z powodu kłopotów finansowych rodzina von der Osten sprzedaje Mechowo rodzinie von Blücher. W 1755 roku dobra przez koneksje rodzinne przechodzą w ręce rodu von Platen. W 1787 roku wymieniony Friedrich Philipp von Platen. W 1774 roku część majątku w rękach wdowy po majorze von Plӧtz, Beaty Sophii Christiany von Plӧtz, z domu von Blücher. Na przełomie XVIII i XIX wieku majątek kilkakrotnie zmienił właścicieli. W 1788 roku właścicielem dóbr był Otto Sigismund von Kamin. Później przechodzi w ręce rodów von Arnim i von Grӧben. Od 1801 roku własność rodu von Blanckenburg. Posiadali majątek do 1945 roku. W latach 70-tych XIX wieku własność Moritza von Blanckenburg(*25.05.1815-+03.03.1888), syn Eduarda von Blanckenburg i Emmy von Frankenberg und Proschlitz. W 1870 roku majątek obejmował 4686 mórg ziemi a w 1879 roku liczyły 1168,75 ha gruntów. W 1914 roku właścicielem majątku był Günther von Blanckenburg. Ostatnim właścicielem dóbr mechowskich był Jürgen von Blanckenburg. Na terenie majątku funkcjonowało PGR. W pałacu do 1980 roku mieściły się mieszkania dla pracowników PGR. Obecnie pałac w postępującej ruinie.

Pałac

Zbudowany na początku XIX wieku, rozbudowany w 1939 roku, parterowy z gankiem i werandą, kryty dachem dwuspadowym, z dwoma piętrowymi skrzydłami.

Łęczna /Henningswalde/

Opublikowany 18 sierpnia 2013 przez admin

Osada położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Prawdopodobnie należała do majątku mechowskiego. Po założeniu zachowały się czworaki oraz częściowo zabudowa gospodarcza.

projekt i wykonanie: plus1.pl