TREMBOWLA

Po raz pierwszy wzmiankowana w 1097 roku, kiedy to doszło do zdradzieckiego oślepienia trembowelskiego księcia Wasylka. Nazwa miejscowości pochodziła od masowego wyrębu drzew. W XI wieku była siedzibą księstwa Rościsławiców. Już wtedy istniało założenie obronne na wzgórzu. W 1241 roku twierdza trembowelska została niemal doszczętnie zniszczona przez ordy mongolskiego chana Batu-chana. Od 1340 miasto królewskie Kazimierza Wielkiego, który w 1360 roku na fundamentach twierdzy Wasylka zbudował nowy zamek, z narożnymi basztami i warownią. Od 1389 roku miasto na prawie magdeburskim. Pod koniec XV wieku miasto jak i zamek ucierpiały w wyniku działań wojennych księcia mołdawskiego Stefana III Wielkiego. W 1508 roku odbudowywany zamek trembowelski ponownie niszczony przez wojska tatarskie. W 1530 roku na rozkaz hetmana koronnego Jana Amora Tarnowskiego herbu Leliwa(*1488- +16.05.1561) rozpoczęto odbudowę zamku. Sam Jan Amor Tarnowski pochodził ze znakomitego rodu. Syn Jana Amora i Barbary z Rożnowa, wnuczki Zawiszy Czarnego, pochodził z szlacheckiej rodziny Leliwitów Tarnowskich, posiadającej status senatorski. Wychowywał się na dworze kardynała Fryderyka Jagiellończyka oraz dworach królów Jana Olbrachta, Aleksandra I i Zygmunta Starego. Był świetnym wojskowym, który zmienił organizację wojska polskiego oraz administratorem. Był żonaty z Barbarą Tęczyńską oraz Zofią Szydłowiecką. Miał 3 synów i córkę Zofię Tarnowską zamężną za kniazia Konstantego Wasyla Ostrogskiego. Po bezpotomnej śmierci brata Jana Krzysztofa Tarnowskiego w 1567 roku odziedziczyła całą fortunę ojca. W 1534 roku kasztelan krakowski Andrzej hrabia Tęczyński herbu Topór(*1480-+02.01.1536)  wzniósł nowy zamek. Po jego bezpotomnej śmierci dalsze prace związane z przebudową zamku kontynuował jego brat, Stanisław hrabia Tęczyński herbu Topór(*1484-+1549). W 1631 roku przebudowany przez Andrzeja Bałabana herbu Korczak . Zdobyty przez kozaków w 1648 roku. Latem 1675 roku 30-tysięczna armia turecko-tatarska dowodzona przez Ibrahima Szyszmana po wkroczeniu na Ruś zajęła zamek w Zbarażu i w Podhajcach. Od 20 września 10-tysięczny oddział Turków przystąpił do oblężenia Trembowli. Zamku broniła załoga składająca się z 80 żołnierzy piechoty, niewielkiej liczby szlachty i około 200 chłopów i mieszczan dowodzona przez kapitana Jana Samuela Chrzanowskiego herbu Poraj , nobilitowany w 1676 roku. Bohaterką obrony stała się żona Jana, Anna Dorota Chrzanowska, z domu von Fresen. Mężowi doniosła o zamiarze poddania twierdzy przez szlachtę, a samemu mężowi zagroziła śmiercią w wypadku poddania przez niego zamku. Po dwóch tygodniach obrony nadeszła od Lwowa odsiecz króla Jana III Sobieskiego. W XVII wieku na pamiątkę tych wydarzeń postawiono jej pomnik, który nie istnieje i nie zachował się żaden jego opis. W XX wieku postawiono pomnik autorstwa Jana Bochenka, zniszczony w 1944 roku. W 2012 roku na odnowionym cokole postawiono nowy pomnik autorstwa ukraińskiego rzeźbiarza Romana Wilhuszynskiego. W 1687 roku zamek podstępnie zdobyty i zniszczony przez Tatarów. Od tego czasu w ruinie, nie odbudowany. W zaborze austriackim częściowo rozebrany, częściowo wykorzystany na koszary. Pod koniec XIX wieku częściowa rozbiórka zamku. W 1920 roku próba odbudowy obiektu. Po II wojnie światowej stał długo zapomniany i zaniedbany. Pod koniec lat 80-tych XX wieku przeprowadzono prace archeologiczne. Obecnie zabezpieczony, udostępniony do zwiedzania.

Willa Zakrzewskiego

Wille

Widok Trembowli z Góry Zamkowej

Zabytki- ruina zamku, kościół i klasztor oo. Karmelitów z 1635 roku, obecnie cerkiew, cerkiew pw. Św. Mikołaja z przełomu XVI i XVII wieku, ratusz, ruiny obronnego monastyru bazylianów z 1716r.

Urodzeni w Trembowli:

Tadeusz Justyn Filipowicz(*26.09.1887-+04.1940)-podpułkownik artylerii Wojska Polskiego. Inżynier rolnictwa. Brał udział w obronie Lwowa. Wraz z bratem Pawłem zamordowany w Charkowie

Antoni Borzemski herbu Jelita(*18.08.1866-+?),-nauczyciel. Nauczał we Lwowie, Przemyślu, Samborze, Sanoku, Nowym Sączu, Tarnopolu. Był właścicielem dworu w Solinie(ob.województwo podkarpackie, powiat leski)

Kazimierz Borwicz(*22.07.1900-+1940 Katyń)-podporucznik rezerwy taborów Wojska Polskiego, doktor praw. W okresie międzywojennym pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Białymstoku.

Mieczysław Halicki(*25.05.1907-+08.05.1959)-sierżant pilot Wojska Polskiego IIRP, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, francuski ruch oporu, przewodniczący Rady Miejskiej w Kłodzku.

Jerzy Lesław Wyrozumski(*07.03.1930)- historyk, mediewista, profesor nauk humanistycznych, były pracownik UJ, Prezes Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa,

Jan Puławski(*20.08.1924-+04.12.2003)-generał brygady Wojska Polskiego, magister ekonomii.

Julian Olpiński herbu Nałęcz(*1847-+1908)-lekarz, burmistrz Trembowli, poseł do Sejmu Krajowego Galicji VI i VII kadencji w latach 1889-1901, w 1875 roku opublikował artykuł na temat wziernika usznego własnego projektu.

Wacław Leśniański(*28.09.1886-+14.11.1956)-polski chemik, profesor technologii chemicznej, wykładowca na Politechnice Lwowskiej do 1939r, po 1945 roku organizował Wydział Chemiczny i Katedrę Technologii Organicznej w Gliwicach.

Roman Marian Kuntze(*26.01.1902-+22.08.1944)-docent zoologii, zoogeograf, wykładowca akademicki, wykładowca na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Zamordowany przez żołnierzy niemieckich podczas Powstania Warszawskiego, w czasie którego zginęła również jego żona.

Juliusz Kleeberg(*30.03.1890-+04.07.1970)-generał brygady Wojska Polskiego IIRP i Polskich Sił Zbrojnych, młodszy brat Franciszka, późniejszego generała dywizji WP. Zginął w wypadku samochodowym na ziemi australijskiej.

Stanisława(Joanna) Jędryka(01.01.1940)-polska aktorka filmowa i teatralna.

DRZENIN /Neuhaus/

Wieś położona w gminie Gryfino  powiatu gryfińskiego. Właściciel Gardna Friedrich August Kӧgel w 1851 roku zakłada nowy majątek – Neuhaus , obecny Drzenin. Nowo powstały majątek podarował swojemu pasierbowi, Rudolfowi Zelter. W 1870 roku jego dobra obejmowały 355,75 ha gruntów. Rodzina Zelter posiadała dobra do 1945 roku. W 1910 roku właściciel, Rudolf Zelter posiadał majątek wielkości 554,48 ha gruntów. W 1928 roku ich majątek obejmował 431 ha gruntów.

LUBCZYNA /Lübzin/

Wieś położona w gminie Goleniów w powiecie goleniowskim. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1124 roku. W 1303 roku Otto II nadał wieś Johannowi von Wussow. Do XIV wieku  część wsi należała do Szczecina. Od XV do początku XIX wieku w rękach rodu von Wussow. W 1517 roku wzmiankowany Joachim von Wussow, w 1594 roku Adam von Wussow, w 1695 roku Carl Heinrich von Wussow. Prawdopodobnie we wsi kilka własności ziemskich. W 1745 roku część gruntów należała do Henninga Christinana von Petersdorff, spokrewnionego z rodziną von Wussow od strony dziadka. W 1759 roku większa część wsi należała do Curta Heinricha von Wussow. Prawdopodobnie z powodu kłopotów finansowych rodzina von Wussow wyprzedawała lub dawała w dzierżawę część swoich majątków. W 1774 roku Philipp Otto Ludewig von Wussow wydzierżawił Lubczynę na 25 lat Gustawowi Reinholdowi von Schmeling. W 1788 roku  trzech braci von Schwichow przejęło dzierżawę wsi: major Michael Ernst, kapitan Johann Friedrich i August. W 1795 roku za 114500 talarów Philipp Otto Ludwig von Wussow sprzedał wieś Juliusowi Friedrichowi Wilhelmowi von Flemming. Do 1802 roku część wsi nadal była dzierżawiona? przez kapitana Johanna Friedricha von Schwichow. Dnia 26.03.1804 roku umiera ostatni męski przedstawiciel rodu linii pomorskiej, Philipp Otto Ludwig von Wussow. W tym czasie majątek jest w rękach rodziny von Kurowski– wymieniony Albrecht, kapitan armii pruskiej, mason i Ludwig Wilhelm Daniel Theodor ur. 1775r., kapitan armii pruskiej, mason. W 1805 roku za sumę 200000 talarów majątek zakupił August Heinrich Borgstede(*05.12.1757-07.-+7.1824), nobilitowany przez króla Friedricha Wilhelma III. Ale czy był zdolny na zakupienie w 1805 roku Lubczyna, skoro w 1799 roku po zakupieniu Przelewic, wybudował w Przelewicach okazały pałac, który sprzedał księciu pruskiemu Augustowi w 1821 roku za sumę 256000 talarów. Może wtedy dopiero zakupił Lubczynę i przekazał ją synowi, Carlowi Friedrichowi Augustowi von Borgstede? Sam zamieszkał w Stargardzie gdzie zmarł. Rodzina von Borgstede posiadała majątek do 1939 roku. W 1870 roku właścicielem majątku był Alexander von Borgstede a dobra obejmowały 374,59 ha gruntów . We wsi w jej części południowo-wschodniej położony był majątek ziemski.