Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1305 roku. We wsi 4 działy własnościowe.
Kurcewo A
Lenno rodu von Borke z Bralęcina. W połowie XVIII wieku należało do Franza Carla Wilhelma von Borke. Jego wnuk, Franz Heinrich Ludwik von Borke w 1819 roku sprzedał majątek Ernstowi Gerber`owi, występującemu w spisie właścicieli w 1828 roku. Po śmierci Ernsta Gerbera, od 1850 roku majątek w rękach wdowy po nim, która w 1857 roku sprzedała majątek A Carlowi Ferdinandowi Wendeker`owi. W 1911 roku majątek należał do rodziny Schӧnfeld, w 1939 roku do J.H. Kühne.
Kurcewo B
W 1515 roku książę Bogusław X przekazał lenno należące do Achima von Frenkel`a dla Hansa von Kremzow z Sądowa(Sandow) w powiecie stargardzkim ale dopiero jego synowie, Günther i Joachim w 1526 roku przejęli majątek B. W 1608 roku majątek w posiadaniu Joachima i Jürgena von Wedel. W 1747 roku Georg Bernd von Kremzow, syn Joachima Engelharda, wnuk Joachima von Kremzow z Sądowa(Sandow) był właścicielem majątku B. W 1747 roku odstąpił dobra rodzinie Martini, a w 1771 roku majątek był w posiadaniu Davida Ӧsterreich. Po jego śmierci majątek odziedziczyła jego jedyna córka, Eva Maria, zamężna za Jakoba Bütow`a następnie na syna Jakoba, Johanna Jakoba Bütow. Po śmierci syna doszło do sporu pomiędzy matką i rodzeństwem. W lutym 1797 roku majątek został odkupiony przez Friedricha Moritza Augusta Carla von Kremzow a już w marcu tego roku został sprzedany Wilhelmowi Berndowi Spiegel`owi. W 1804 roku W.B.Spiegel sprzedał majątek B Gottliebowi Helle. W 1828 roku w rejestrze właścicieli ziemskich wpisany jest Ernst von Pirch. Posiadał majątek do swojej śmierci, do 1853 roku. Po jego śmierci majątek B odziedziczył porucznik, późniejszy kapitan von Hartwig, który sprzedał majątek B Friedrichowi Wilhelmowi Gerberowi juniorowi. W 1862 roku majątek B trafia w ręce von Zastrow, którego małżonką była Friederike Gottliebe hrabianka von Küssow, jedyna córka Johanna Friedricha hrabiego von Küssow, linii Klein-Küssow-Koszewko. W 1911 roku własność Alberta Ewers a w 1939 roku do jego spadkobierców.
Kurcewo C
Majątek ten był starym lennem rodu von Schӧning. Najstarszy zachowany dokument pochodził z 1477 roku. Wilhelm von Schӧning przepisał majątek za 1000 florenów Jakobowi Granow, którego syn Joachim Ernst Granow w 1742 roku sprzedał majątek Friedrichowi Thiebe. W 1777 roku majątek w rękach wdowy, Annie Thiebe, z domu Goldfisch. W 1790 roku major Friedrich Ludolf von Schӧning wykupił majątek by w 1791 roku wydzierżawić go na 30 lat Christianowi Friedrichowi Heinrichowi Paasch(Pasch). W 1793 roku Ch.F.H. Paasch scedował dzierżawę na Carla Friedricha Schumann`a. W 1821 roku zakupiony przez Richarda Ehrenreicha von Schӧning, właściciela Kłęb(Klemmen), Myśliborek(Mützelburg) i Kosina(Kossin). W 1828 roku jako właściciel w spisie właścicieli figuruje jego syn, Ernst Richard von Schӧning, ożeniony z Henriette Caroline Auguste von Petersdorff. W 1841 roku sprzedał majątek B niejakiemu Gaedtke, który odsprzedał dobra w 1844 roku Christianowi Friedrichowi Pagel`owi, który był właścicielem majątku do 1861 roku. W 1861 roku majątek zakupił Giese. W 1911 roku należał do niejakiego Zerch, w 1939 roku do J.H.Kühne, właściciela majątku A.
Kurcewo D
Majątek ten był starym lennem rodu von Wedel. Po śmierci Ludolda von Wedel majątek odziedziczył jego syn, Friedrich Ludold, który w 1748 roku wydzierżawił majątek Christianowi Liademann. Po nim majątek odziedziczył jego jedyny syn, Johann Friedrich Liademann, od którego w 1795 roku majątek wykupił Lupold Christoph von Wedel. W 1796 roku na 30 lat wydzierżawia majątek Christianowi Heinrichowi Paasch(Pasch), który w tym czasie posiadał już majątek C. W 1828 roku w księdze właścicieli figuruje Carl Friedrich Schumann, będący właścicielem majątku do 1851 roku. W tym samym roku sądownie majątek wykupuje starosta Hermann Ludwig von Wedel z Krępcewa, by w 1853 roku sprzedać go kupcom ze Stargardu, Nochimowi Joseph i Casparowi Benjamin. W tym samym roku sprzedali majątek D ekonomiście z Meklenburgii, Ramonowi Delgens. W 1911 roku własność rodziny Michels, w 1939 roku należał do Georga Michels.
