Zamek położony w gminie Janowice Wielkie powiatu karkonoskiego, na południe od Janowic Wielkich. Zbudowany miedzy rokiem 1371 a 1386 z inicjatywy rycerza księcia Bolka II Małego Clericusa Bolcza(Bolz, Boltz). Od 1369 roku był burgrabią pobliskiego zamku Sokolec i królewskim koniuszym z nadania Karola IV. Zamek był siedzibą husytów ale też i raubritterów. W 1433 roku mieszczanie świdniccy i wrocławscy zdobyli zamek i go zniszczyli. Odbudowany dopiero w latach 1517-1518 przez Dippolda von Burghaus z Miedzianki, W 1529 roku sprzedał zamek wraz z folwarkiem w Janowicach Wielkich Franzowi von Reibnitz z Kłaczyny. W 1532 roku zamek od Franza von Raibnitza zakupił Alexander Holtzschuer z Poznania. W latach 1537-1543 właścicielem zamku był Justus Decjusz(Jobst Ludwig Dietz), sekretarz króla polskiego Zygmunta Starego, który wydzierżawił majątek Heinrichowi Thuile. W 1562 roku właścicielami zostali bracia Hans i Franz Heilmann(Heylmann, Hellmann). W 1575 roku Hans Heilmann sprzedał majątek Hansowi von Gersdorfowi z Sichowa. Po nim majątek odziedziczył jego syn, Christoph, który w 1608 roku sprzedał majątek Danielowi von Schaffgotsch, Panu na Chojniku, Gryfie i Bobrowie. Przez koligacje rodzinne majątek stał się własnością Maximiliana von Mauschwitz, który w 1679 roku sprzedał dobra Erdmannowi hrabiemu von Promnitzowi. Od jego syna, hrabiego Johanna Erdmanna von Promnitz, ostatniego z rodu, zamek zakupił hrabia Christian Friedrich zu Stolberg-Wernigerode(1746-1824). Utworzony fideikomis zapisał synowi, Constantinowi(1779-1817), który odziedziczył jego syn, Wilhelm(1807-1898), późniejszy generał kawalerii. Po jego śmierci dobra dziedziczy syn Constantin(1843-1905). Kolejnym właścicielem był syn Constantina, hrabia Eberhard zu Stolberg-Wernigerode(1873-1929) a kolejnym ostatnim właścicielem był hrabia Christian Friedrich zu Stolberg-Wernigerode(1901-1994). Po wojnie trzydziestoletniej zamek pozostał trwałą ruiną.
