Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1326 roku(Cedelitz), później jeszcze wielokrotnie w latach: 1333(Sedlnicz), 1392(Czedelicz), 1407(Syedlnicza), 1422(Szedlnicza), 1424(Sedlnicza), 1461(Szyedlecz), 1444(Syedlnycza, Schedlnycza), 1445(Schedlnicza), 1450(Czedlicz), 1500(Schyedlnycza), 1502(Szedlnycza), 1509(Sydlnycza), 1510(Sylnycza), 1514(Schyednycza), 1526(Schiednycza), 1528(Swydnycza, Szydnycza), 1531(Sydnycza, Schydnycza), 1535(Szyednycza), 1554(Szidnicza), 1580(Czedlitz), 1606(Swidnicza), 1670(Zedlitz). Wieś szlachecka. W 1326 roku należała do braci Guncelina i Dytryka von Seidlitz. W 1392 roku wieś posiada Zygfryd Kotwicz, ławnik ziemski wschowski. Rodzina Kotwiczów posiadała dobra do XVI wieku. Wymienieni: Andrzej i Wincenty Kotwicz(1407), Henryk Kotwicz(1422-38), Jan Kotwicz(1437), pochowany w kościele w Siedlnicy, Henczel Kotwicz, syn Zygfryda?(1450), Jerzy Kotwicz, syn Jana(1502), Stanisław Kotwicz(1531). Od XV wieku kilka własności ziemskich. W 1444 roku część gruntów należy do Mikołaja Lasockiego z Lasocic. W 1496 roku wspomniany Wincenty Siedlnicki z żoną Agnieszką. Po 1500 roku podział wsi na dobra należące do spadkobierców po śmierci Wincentego oraz do wdowy Agnieszki, która otrzymała folwark z dworem, fortalicjom, bydłem i trzodą. W 1503 roku wspomniana Agnieszka Figasewa, żona Nikla Pusza. W latach 1496-1508 wspomniany Jan Siedlnicki, sędzia wschowski z żoną Anną z Lasocic. Po ojcu herbu Kotwicz, po matce z panów Punińskich herbu Ćwiek, po babce ojczystej z panów von Falkenhain, po babce macierzystej z panów Jarogniewskich. W 1502 roku jako właściciele części gruntów wymienia się Jana Jędrzychowskiego oraz Barbarę Lasocką, córkę Mikołaja Lasockiego, zmarłą w 1513?/1514?roku. W 1502 roku część dóbr należy do Anny Siedlnickiej-Czackiej, żony Piotra. W 1503 roku od Agnieszki Figasewej-Pusz odkupują majątek siedlnicki dziedzice Długiego Starego- Stanisław, Dawid, Nankier, Jan, Piotr, Stanisław, Marcin, Henryk i Krzysztof Olbrachcicki i sprzedają je bratu stryjecznemu, Kasprowi Dłuskiemu, podkomorzemu wschowskiemu. Kasper Dłuski z żoną Katarzyną Objezierską posiada dobra do 1537 roku. W 1548 wymieniana wdowa Katarzyna Objezierska jako właścicielka części dóbr. W 1503 roku wymieniony również Nankier Dłuski, który posiadał dobra do 1531 roku. Rodzina Dłuskich posiadała dobra jeszcze w 1579 roku- wymieniony Nankier Dłuski natomiast Siedlniccy posiadali majątek do 1576 roku. Po zmarłym Krzysztofie Olbrachcickim po podziale w 1526 roku dobra otrzymali: Krystyna Kotwicz, Barbara Moraczewska, Anna Ostrowicka-Oleska, Arnest Strawald, Kasper von Schenckendorf(mąż siostry Krzysztofa) oraz Jan, Szymon i Abraham Bukowieccy. Krystyna Kotwicz w 1529 roku swoją część sprzedała Nankerowi Dłuskiemu. W tym samym roku Arnest Strawald wykupił dobra od swych sióstr: Katarzyny, żony Zygmunta Lidlau(von Lidlau) i Anny żony Krzysztofa Rotemberka(von Rothenburg). W 1530 roku dobra te przypadają Nankerowi Dłuskiemu. W 1548 do 1576 roku część majątku należy do Łukasza Rydzyńskiego, sędziego wschowskiego, który w 1548 roku odkupił od Katarzyny Objezierskiej jej część majątku siedlnickiego. Do Rydzyńskich dobra należały do 1585 roku-wymieniony Łukasz Rydzyński. Wieś nadal podzielona na część górną i dolną. Część górna w drugiej połowie XVIII i pierwszej połowie XIX wieku należała do hrabiów Kwileckich– wymieniony Adam hrabia Kwilecki(1793) oraz Mieczysław Maria Napoleon hrabia Kwilecki(15.08.1833 Siedlnica-05.06.1918 Oporowo koło Wronek). Zamieszkiwali w Górnej Siedlnicy jeszcze w 1841 roku. W 1911 roku dobra są własnością rodziny Tomaszewskich. Część Dolna na przełomie XVIII i XIX wieku należała do hrabiów Dzieduszyckich– wymieniony Antoni hrabia Dzieduszycki. W 1811 roku ta część Siedlnicy kupiona przez rodzinę Licht, która w 1841 roku ten majątek jeszcze posiadała. Po 1845 roku należała do rodu Peiker.
SIEDLNICA GÓRNA
W Siedlnicy Górnej dwór dobrze zachowany, położony w parku krajobrazowym. W sąsiedztwie zabudowania gospodarcze.
SIEDLNICA DOLNA
W tej części wsi już w XV wieku mowa była o fortalicjum- grodzisko stożkowe. Na miejscu fortalicjum-grodziska obecnie stoi ruina pałacu zbudowanego w stylu neogotyckim. Położony w otoczeniu parku krajobrazowego. W pobliżu zabudowania gospodarcze oraz kościół.
