Była wieś, obecnie część miasta Zielona Góra. Początki wsi sięgają XIII wieku. W latach 1290-1302 roku wieś była w rękach Stephana von Dyhern. Po raz pierwszy wymieniona w 1352 roku. Nowy Kisielin pozostaje w posiadaniu rodu von Dyhern(lub von Duhren) do XV wieku. W 1471 roku wieś należy do Heinze Schoff z Przytoku. W XVI wieku kilka własności ziemskich. W latach 1510-1587 część wsi w rękach rodziny von Rothenburg. Prawdopodobnie w 1503 roku Kasper von Schoff sprzedaje dobra Zablowi von Burgsdorf. W 1565 roku Hieronimus von Burgsdorf sprzedaje swoją część Fabianowi i Nickelowi von Tschammer. W 1587 roku von Rothenburg sprzedaje swoją część rodzinie von Dyhern. Prawdopodobnie zakup majątku odbył się kilka lat wcześniej gdyż w latach 1568-1573 wymieniono Ernsta von Dyhern, w 1602 roku wymieniono Georga von Dyhern a w 1614 Ersnta von Dyhern. W 1591 roku dobra rodu von Tschammer zakupił Joachim von Stentsch. Po śmierci ostatniego przedstawiciela rodu von Dyhern ich majątek przejęty został przez rodzinę von Stentsch z Przytoku. Kolejnym właścicielem dóbr była rodzina von Grünberg(Fabian von Grünberg) a od 1726 roku dobra są własnością Balthasara Nicolausa barona von Hock. Wcześniej nabył majątek rodziny von Stentsch. W 1773 roku dobra ponownie nabyła rodzina von Stentsch, która już w 1791 roku zbyła majętność Janowi Stefanowi Bojanowskiemu. W 1813 roku majątek przejmuje syn Jana, Wilhelm Ernst Bojanowski. W 1859 roku dobra zakupił Friedrich Gӧtze. W 1870 roku należały do Otto Gӧtze. Na początku XX wieku dobra są własnością rodu von Pfeil. W 1930 roku doszło do podziału majątku. Właściciele- rodzina von Pfeil, pozostawili sobie pałac oraz willę-nowy pałac. Ostatnim właścicielem dóbr była Katharina von Pfeil.
PAŁAC I
Pierwszy barokowy, zbudowany około roku 1700, prawdopodobnie przez rodzinę von Stentsch. W pobliżu nowego pałacu znajdował się jeszcze renesansowy dwór z XV wieku, który został przeznaczony na siedzibę zarządcy. W czasie przebudowy dokonanej w połowie XIX wieku znacznie zostały zatarte cechy stylowe. Przerobiony w czasie remontu po roku 1955. Murowany z kamienia i cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta, z ryzalitami pośrodku dłuższych elewacji. Czterospadowy dach zdobi wieloboczna, ażurowa wieżyczka zegarowa z cebulastym hełmem. W parterze zachowane barokowe sklepienia kolebkowe z lunetami. Po 1945 roku w posiadaniu PGR, obecnie należy do Uniwersytetu Zielonogórskiego.
PAŁAC II-WILLA
Drugi z pałaców-willa, neoklasycystyczny, zbudowany 1910 roku, założony na planie czworoboku z ryzalitami, piętrowy z użytkowym mansardem. Elewacje dekorowane motywem wstęg, wieńców i kampanuli. W fasadzie balkony z balustradami i wazonami.
