Osada położona w gminie Dobiegniew powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Historia tej miejscowości związana jest z myśliwskimi zamiłowaniami margrabiów. Margrabia Jan z Kostrzyna w roku 1544 kazał wybudować pałacyk myśliwski na małej 2-morgowej(0,5 ha) wyspie Jeziora Radęcińskiego. Ze względu na wielkość swojego dworu podczas letnich wypoczynków margrabia Jan Jerzy powiększył pałacyk myśliwski oraz połączył wyspę z lądem dwiema groblami i mostem a także wzmocniono wyspę drewnianymi fundamentami, otoczono wałem z palisadą i murem. W parterze mieściły się murowane piwnice, nad nimi trzy książęce komnaty z alkowami, na poddaszu jeszcze dwie izby z dwiema alkowami, w przybudówce dworska izba i kuchnia, z lewej duża stajnia z domkiem, który służył za kancelarię posiadłości z prawej jadalnia. W czasie wojny trzydziestoletniej posiadłość mocno ucierpiała. W 1642 roku Lipinka stała się własnością szwedzkiego komendanta Drezdenka, Gordona, który cegłę z pałacu wykorzystał do naprawy drezdeneckiej twierdzy. Po odzyskaniu przez elektora posiadłości nie nadawała się ona do zamieszkania. W XVIII wieku po pałacu pozostały tylko piwnice oraz browar, używane przez dzierżawcę folwarku. Reszta cegły z pałacu myśliwskiego posłużyła do wzniesienia siedziby nadleśnictwa w Radęcinie. Na początku XIX wieku określano Lipinkę jako kolonie z rozebranym folwarkiem.
