Wieś położona w gminie Babimost powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1582 roku, kiedy właścicielem majątku była rodzina von Kalckreuth- wzmiankowany Nickel von Kalckreuth w 1582 i 1648r. Od 1725 roku majątek w posiadaniu rodu von Stosch, właścicieli Starego Kisielina. Od 1819 roku dobra w rękach rodziny Windel. Od 1870 roku właścicielem dóbr zostaje rodzina Fuss(Fuchs). W 1906 roku prawdopodobnie od rodziny Fuss dobra zakupuje Ignatz Sarazin, właściciel Nagradowic, Tulc, Jernik i Kruszewa w Prowincji Poznańskiej. Łączna powierzchnia gruntów posiadanych przez Ignatza Sarazin wynosiła 3000 hektarów, w tym powierzchnia dóbr kolesińskich 800 ha ziemi. Po I-szej wojnie dobra kolesińskie znalazły się poza granicami Polski. Wynajęty administrator dóbr niejaki Ackermann doprowadził je do ruiny. Po zmianie zarządcy dobra odzyskiwały świetność. W 1926 roku wnuczka Ignatza Sarasin, Maria Bitter wyszła za mąż za Otto Reygers z Bork w Westfalii. W 1936 roku wraz z mężem przejmuje majątek, który jest w ich rękach do 1945 roku.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
W skład założenia wchodzi dwór, zbudowany prawdopodobnie w połowie XVIII wieku na fundamentach starszej budowli pochodzącej z XVI wieku, stodoła, obora, budynek gorzelni, murowana brama, park krajobrazowy. Po 1945 roku własnością Skarbu Państwa, od 1955 roku w rękach PGR, od 1995 roku w posiadaniu AWSP, od 1998 roku w rękach prywatnych.
Dwór zbudowany w początkach XVIII wieku, prawdopodobnie za czasów rodziny von Stosch. Murowany, założony na planie prostokąta z lekko zaznaczonym ryzalitem na osi elewacji południowej, parterowy, w części ryzalitowej piętrowy, z użytkowym poddaszem, w części podpiwniczony. Dach mansardowy z naczółkiem. Z oryginalnego wyposażenia zachowały się m.in.: rozetka z liśćmi akantu w jadalni, dekoracja sztukatorska w formie rozety i kominek w dawnym salonie-gabinecie. Przetrwała także posadzka z cegły i polnych kamieni w piwnicach oraz częściowo wewnętrzna stolarka drzwiowa.
