Miasto obecnie na terenie Ukrainy położone w obwodzie lwowskim. Stolica rejonu złoczowskiego. W II Rzeczypospolitej miasto powiatowe w województwie tarnopolskim. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1180 roku pod nazwą Radzicze. W XIII wieku stała tam drewniana warownia, spalona w XIV i XV wieku podczas najazdów Tatarów krymskich. Jako Złoczów wymieniona w 1442 roku, własność Jana z Sienna- Sienieńskiego herbu Dębno . Za Stanisława Sienieńskiego w 1523 roku Złoczów otrzymuje prawa miejskie od króla Zygmunta I. Stanisław Sienieński vel Sieniński vel Siemiński ostatni z tej linii rodu w 1532 roku sprzedaje klucz złoczowski Andrzejowi Górce(*1500-+03.12.1551) herbu Łodzia . Ostatnim przedstawicielem rodu był syn Andrzeja, Stanisław Górka(*1538) zmarły w 1592 roku. Złoczów odziedziczyła jego siostra, Barbara Czarnkowska herbu Nałęcz III . W 1598 od Barbary Czarnkowskiej dobra zakupił Marek Sobieski(*ok.1550-+1605) herbu Janina . Dwukrotnie żonaty: z Jadwigą Snopkowską, z którą miał syna Jakuba i 5 córek oraz z Katarzyną Tęczyńską, z którą miał syna Jana. Kolejnym dziedzicem dóbr był Jakub Sobieski(05.05.1591-13.06.1646), dwukrotnie żonaty: z Marianną Wiśniowiecką, z którą miał dwie córki zmarłe w dzieciństwie, po raz drugi z Zofią Teofilą Daniłowiczówną, z którą miał siedmioro dzieci, w tym Jana, przyszłego króla Polski. W latach 1634-1636 ufortyfikował Złoczów, a na miejscu dawnej warowni zbudował zamek, wzmocnionymi czterema bastionami, które zdobiły herby: Janina , Gozdawa , Rawicz i Herburt . Po wymarciu rodu Sobieskich dobra przechodzą na księcia Michała Kazimierza Radziwiłła”Rybeńko”(*1702-+1762) herbu Trzy Trąby , wnuka Michała Kazimierza, wojewody wileńskiego, i Katarzyny Sobieskiej(*1634-+1694), siostry Jana III Sobieskiego. Po nim dobra dziedziczy syn jego, książę Karol Stanisław Radziwiłł „Panie Kochanku”(*1734-+1790), żonaty z Teresą Karoliną Rzewuską, dziedziczką pobliskiego Białego Kamienia. W 1801 roku Złoczów nabył Łukasz Komarnicki(+1816) herbu Sas , ożeniony z Franciszką Pieńczykowską. Po nim majątek dziedziczy syn, Aleksander(+1838) i wnuk Roman. Używali austriackiego tytułu hrabiowskiego i pisali się „na Złoczowie” . W 1868 roku Roman hrabia Komarnicki sprzedał zamek N. Frankowskiemu a ten sprzedał go w ręce żydowskie. Kilkakrotnie zmieniał właścicieli, będąc cały czas własnością Żydów. Budowla w końcu nabyta została przez państwo austriackie a zamek zaadoptowano na koszary, później na sąd i więzienie. Zniszczony podczas I wojny światowej. Podczas okupacji sowieckiej więzienie NKWD. Później więzienie Gestapo. Obecnie własność Lwowskiej Galerii Sztuki.
