GOLA /Goihle, Goile, Guhlau/

Miejscowość położona w gminie Sława powiatu wschowskiego. Dawny folwark. W 1791roku należał do hrabiego von Fernemont, właściciela Sławy. W 1894 roku folwark wchodził w skład majątku w Sławie należącym w tym czasie do hrabiego Heinircha von Haugwitz.

FOLWARK

Zachował się budynek przebudowany mieszkalny  oraz gospodarczy.

HALINIEC /Neuvorwerk/

Miejscowość położona  w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Dawny folwark wchodzący w skład majątku w Niwiskach, który w 1894 roku należał do Friedricha Samuela von Schmeling.

FOLWARK

Zachował się budynek mieszkalny i gospodarczy.

SIERAKÓW /Zirkau/

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240 roku(Ciracou). W 1866 roku w spisie dóbr mowa o majątku należącym do miasta Szprotawa. Trudno dzisiaj ustalić gdzie był położony folwark.

NOWA KOPERNIA /Küpper/

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240 roku(Cupero) oraz w 1441 roku(Cleyno Kopper). Na terenie wsi położony był folwark należący do miasta Szprotawa. W spisie majątków z 1866 roku właścicielem dóbr było miasto Szprotawa. W 1902 jak i w 1937 roku majątek będący własnością miasta obejmował 108ha.

MAJĄTEK

Trudno podać lokalizację byłego folwarku. W miejscowości jest kilka okazałych, dużych budynków mieszkalnych.

BOBROWICE /Boberwitz/

Miejscowość połozona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. W 1791 roku mowa o wolnym gospodarstwie(Freigut), majątku należącym do rady miasta Szprotawa. W spisie właścicieli z 1866 roku nadal majątek w rękach rady miasta Szprotawa.

MAJĄTEK

W północno-zachodniej części wsi budynek Nr 10 wpisany do rejestru zabytków. Możliwe, że pozostałość po majątku.

SKWIERZYNA /Schwerin/

Najstarszą formą osadniczą była prawdopodobnie osada rybacka z XII wieku. Po raz pierwszy wymienione w roku 1312(Zqueryn, Zwerin) oraz w kolejnych latach: 1313(Squerin, Squerim, Nova Squerin), 1316(Zweryn), 1328(Swerin), 1390(Swyryn), 1401(Squirzinski, Skwirzinczski), 1406(Skwirzyno), 1421(Squirzyna), 1425(Squirzina), 1466(Sqwyrzyna), 1493(Szkwyrzyna), 1499(Sqyrzyna), 1501(Quyrzyna), 1508(Squerzina), 1510(Squyrzyna), 1513(Swyrzyna), 1514(Schweren), 1522(Swirzina). Od 1313 roku jako miasto, prawd. lokowane już przed 1296 rokiem za czasów Przemysła II. W 1390 Władysław Jagiełło ustanowił komorę celną, a w 1406 roku nadaje miastu prawa magdeburskie. W początkach swych dziejów związana z Wielkopolską. W latach 1300-1319 należała do Księstwa Głogowskiego. Przez krótki okres zagarnięta przez Brandenburgię następnie sprzedana zostaje Krzyżakom. Odbita w 1326 roku przez Władysława Łokietkę, zostaje miastem królewskim należąc nieprzerwanie do Rzeczpospolitej aż do 1793 roku. W wyniku II rozbioru Polski została włączona do Prus. W latach 1807-1815 należała do Księstwa Warszawskiego. Do Polski wraca po 1945 roku. Na terenie miasta istniał majątek prawd. powstały na początku XX wieku. W 1905 roku obejmował 105,25ha i należał do Wilhelma Lindstedt. W 1907 roku wielkości 164ha a w 1913 roku 173ha  należący do porucznika w stanie spoczynku Fritza Grueneberg.

Położenie majątku nieznane.

CHRAPOWO /Hohengrape/

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1320 roku(Grapow). Była wtedy lennem rodu von Witte. Kolejno wieś posiadały rody: von Paris, von Wedel, von Billerbeck, von der Goltz, von Blankensee, von Dietert, von Schӧning. W 1828 roku majątek posiadała rodzina Herr. Kolejnym był Friedrich Kuhn wymieniony jako właściciel w 1857 roku. W 1879 roku majątek o powierzchni 770,81ha należał do rodziny Windolff. W 1896 roku majątek wdowy Windolff wraz ze spadkobiercami obejmował 761,50ha. Był dzierżawiony przez Schleusener oraz urząd w Pełczycach a administratorem był Wichmann.  Na początku XX wieku majątek posiadał Wilhelm von Mӧrner, zmarły w 1907 roku.  W 1914 roku majątek obejmował 891ha i należał do Heinricha von Beyme(ur.1866r.) z Scharbow w Meklenburgii, którego majątek w 1929 roku obejmował 899ha.

DWÓR

Zbudowany w połowie XIX wieku, z wieżą jako dominantą założenia, piętrowy, podpiwniczony, kryty płaskim dachem. Po 1945 roku do lat 70-tych XX wieku budynek zaadoptowany na szkołę, później rozebrany. Zachował się park krajobrazowy oraz resztki zabudowań gospodarczych.