Po raz pierwszy Nowe Miasteczko wymieniane jest w dokumentach w 1296 roku będąc własnością książąt głogowskich. Prawdopodobnie założycielem miasta był Henryk III. W 1302 roku Nowe Miasteczko należało do rodziny von Dhyrn. Po 1331 roku Nowe Miasteczko przechodzi pod władzę korony czeskiej. W 1386 roku przechodzi w ręce prywatne – rycerskiego rodu von Wirsing. Później zmieniało wielokrotnie właścicieli. W XV wieku było w posiadaniu rodziny von Tauschdorff i braci Caspara i Georga von Berge. Po śmierci ostatniego z rodu von Tauschdorff/1494/, tą część Nowego Miasteczka przejmuje książę głogowski, od którego na początku XVI wieku zakupił ród von Rechenberg/1506/. Część autorów podaje, że pod koniec XV wieku Nowe Miasteczko jest w rękach Hansa von Lidlau a w 1506 roku jako właściciel wymieniany jest Siegfried von Nechern. W 1508 roku część Siegfrieda von Nechern należała do rodu von Rechenberg, którą w 1535 roku Hans von Rechenberg sprzedał Jacobowi von Salza. W międzyczasie rodzina von Knobelsdorff nabyła część miejscowości po rodzinie von Berge, którą w 1537 roku Hans von Knobelsdorff sprzedał braciom von Haugwitz. Część Nowego Miasteczka należała w latach późniejszych do rodziny von Redern oraz Melchiora von Gersdorf. Od początku XVI wieku część miasta nadal należała do rodziny von Rechenberg. W 1540 roku umiera Hans von Rechenberg. Dobra dziedziczy Georg von Rechenberg, który w 1579 roku wykupuje pozostałą część miasta od braci von Haugwitz. Tym samym Nowe Miasteczko staje się własnością jednej rodziny. Rodzina von Rechenberg włączyła je później do klucza dóbr otyńskich. W latach 1610-16 miasto jest własnością wdowy po Johannie Georgu von Rechenberg, z domu von Axleben. Przez ponowne zamążpójście majątek przejściowo jest w posiadaniu Siegmunda von Kittlitz. Od 1616 roku starania o Nowe Miasteczko czyni baron von Sprintzenstein. W 1649 roku prawnym dziedzicem majątku po rodzinie von Rechenberg został Christoph von Braun ale na krótko. Dobra odzyskują baronowie von Sprintzenstein. W 1649 roku klucz otyński a tym samym Nowe Miasteczko wolą spadkobierców z rodziny von Sprintzenstein przechodzi na własność zakonu jezuitów i pozostawało w ich rękach do roku 1787, do kasacji zakonu. W 1787 roku majątek zakupiony zostaje przez księcia kurlandzkiego Piotra Birona, a po jego śmierci staje się własnością księżnej Doroty de Talleyrand-Perigord, córki Piotra Birona. Zachowała ona prawa własności do 1850 roku, po tej dacie Nowe Miasteczko przechodzi pod bezpośrednią władzę króla pruskiego.
ZAMEK
Nie przetrwały ślady po zamku rycerskim. Nie znani są budowniczowie oraz właściciele zamku. Prawdopodobnie znajdował się w północno-zachodniej części miasta, w obrębie murów obronnych, w pobliżu Bramy Głogowskiej. W opisie z XVII wieku zamek przedstawiony jest jako budowla dwukondygnacyjna, z zabudowaniami gospodarczymi i dziedzińcem. Widoczny jeszcze na widoku F.B. Wernera z połowy XVIII wieku. Później miał zostać przebudowany na kamienicę mieszczańską. Na jego lokalizację może wskazywać ulica nosząca tradycyjnie nazwę Zamkowej.
