HISTORIA WSI

Wieś położona w powiecie żarskim, w gminie Żary. Wieś o średniowiecznej metryce. Po raz pierwszy wymieniona w 1350 roku(Wredrichsdorff), kiedy należała do Ulricha von Pack. W 1381 roku wymieniona ponownie jako Frederisdorff z siedzibą rodu von Kolbichen. W tym czasie zamieszkana również przez Nitze von Wiedebach oraz Nitze von Langenau. Wszyscy byli wasalami pana na Żarach. W 1420 roku wymienia się braci Hansa i Ulbrechta von Langenau. W 1432 roku wieś należy do Heinricha von Gablenz. W 1494 roku część dóbr należała do Kaspara von Jauernitz, w 1494 roku do Balzera von Zabeltitz. W 1508 roku wymieniany Hans von Unwürde, który posiadał część wsi razem z rodziną von Gablenz do 1680 roku. W 1683 roku pojawia się rodzina von Gersdorff, mieszkająca we wsi do 1750. Do 1803 roku wymienia się również rody: von Zajonscheck(Zajączek?), von Sack, von Wulffen. W XIX wieku wymienia się rodziny: von Heinze i von Doherr. Później majątek w posiadaniu rodziny von Rössler(1857). Na początku XX wieku, prawdopodobnie do 1945 roku majątek w rękach rodziny von Jaenicke-Rössler.

W Biedrzychowicach Dolnych istniały dwa założenia dworskie. Pozostałością po nich są budynki gospodarcze.

DWÓR I

 
DWÓR II

Wieś położona w gminie Kożuchów powiatu nowosolskiego. Po raz pierwszy informacja o wsi pojawia się w roku 1220(Belitz). W 1468 roku wieś należy do Hannosa von Schenckendorf. W XVI wieku jest własnością rodu von Knobelsdorff i w rękach tej rodziny pozostaje do XVII wieku. Syn Balthasara von Knobelsdorff(*1521-+1545) i Elisabeth z domu von Rechenberg, Kaspar Starszy von Knobelsdorff(+1598) był pierwszym właścicielem Bielic z tego rodu. Żonaty z Anną von Knobelsdorff dzieci nie mieli. W 1585 roku przekazał majątek bratankowi, Balthasarowi von Knobelsdorff(+1636). Żonaty z Dorotheą von Haugwitz. Majątek dziedziczy ich syn, Hans Christian von Knobelsdorff, zmarły bezdzietnie w 1636 roku. Później wieś dość często zmienia właścicieli. W 1671 roku wzmiankowana Pani von Schliebitz(Schliewitz, Schlewitz). W roku 1687 pozostaje w rękach rodziny von Abschatz, w 1681 roku do rodu von Seher– wymieniony Hans Heinrich von Seher (*1638-+1685), żonaty z Heleną Margarethą von Luck(*1642-+1682). Dobra dziedziczy ich syn, Carl Ferdinand von Seher(*1678-+1756), późniejszy baron von Seher-Thoss. W 1705 roku majątek bielicki zakupił Hans Christian von Braun, pozostając w jego posiadaniu do 1714 roku. Po nim majątek odziedziczył jego syn, Balthasar zmarły w 1714 roku, bezpotomnie. Następnie jest w własnością rodu von Glaubitz– w 1727 roku wymieniony Caspar Friedrich von Glaubitz, od 1736 roku baron, syn Melchiora Friedricha i Hedwigi Carline von Stosch. Ożeniony z  Helwigą Charlotte von Glaubitz. Ich syn Carl Ferdinand baron von Glaubitz był kolejnym właścicielem Bielic. Ostatnim właścicielem z rodu von Glaubitz był zmarły w 1826 roku baron Friedrich Johann. Od 1828 roku majątek bielicki należał do rodziny Munk-wzmiankowany Raphael Loebel Munk oraz Malchen Munk, od 1836 roku do rodziny Schultz, później do rodziny Aeltester-Eltester-wymieniony porucznik Reinhold Julius, wzmiankowany w 1857 roku. W 1865 roku dobra ziemskie wraz z dworem zakupuje Ernst Heinrich Oswald Nickisch von Rosenegk(*28.08.1824-Kochlice(Kuchelberg)-+14.02.1881)ożeniony z baronówną Hedwig von Kottwitz z Długiego. W rękach rodziny Nickisch von Rosenegk pozostają Bielice do 1945 roku. W 1873 roku majątek obejmował 630 mórg ziemi. Na miejscu zrujnowanego założenia Ernst Heinrich Oswald buduje okazałą neogotycką siedzibę, której budowę zakończono w 1867 roku. Część autorów przyjmuje, że siedziba mogła powstać już za Reinholda Eltestera, poprzedniego właściciela. Po bezpotomnej śmierci Ernsta Heinricha w roku 1881, majątek odziedziczyła wdowa, która do śmierci w 1908 roku zarządzała majątkiem. Dobra dziedziczy syn przyrodniego brata Ernsta Heinricha,  generał major Ernst Gotthard(*1853 Niemcza k.Niemczy-+1931) a po nim jego syn, Siegfried Karl Henning Gotthard, który wraz z żoną zostaje zastrzelony w 1945 roku w Bielicach przez żołnierzy radzieckich.

PAŁAC

Pałac neogotycki zbudowany prawdopodobnie przez Heinricha Oswalda Nisckisch von Rosenegk około połowy XIX wieku na fundamentach XVI wiecznego dworu(zbudowanego przez Knobelsdorffów), na planie prostokąta, z wieloma ryzalitami, z wieżą od strony północnej. Elewacje zdobione gzymsami i fryzami, z wysokimi schodkowymi szczytami. Wieża zwieńczona krenelażem i sterczynami. We wnętrzu zachowana stolarka drzwiowa i boazerie, w salonie myśliwskim rozeta z półplastyczną dekoracją z motywami łowieckimi

WILLA

Przy skrzyżowaniu drów, w północno-wschodniej części wsi położona jest willa, zbudowana w latach 20-tych XX wieku należąca do kopalni. Zbudowana na planie zbliżonym do prostokąta, dwukondygnacyjna, kryta dachem mansardowym z użytkowym poddaszem.

Wieś w powiecie sulęcińskim w gminie Torzym o metryce średniowiecznej. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1355 roku. Właścicielem wsi był w tym czasie rycerz Dietrich von Weissensee. W 1453 roku własność Hansa von Lossow. W 1499 roku wieś należy do Hansa i Balzera von Onitz(Ogenitz). Po śmierci ostatniego z rodu, Hansena von Ogenitz, margrabia Albrecht przekazuje wieś Berndowi von Schlieben. W 1512 roku wymieniony brat Bernda, Magnus von Schlieben właściciel wsi, ożeniony z Anną von Lossow., z którą miał córkę, późniejszą żonę Andreasa von Schlieben, komtura łagowskiego. Rodzina von Schlieben posiadała wieś do 1567 roku. Od tego czasu własność Bartolda von Mandelsloh z Bobrówka. Posiadali majątek do XVII wieku. W XVI wieku właścicielem i założycielem folwarku została rodzina von Selchow, przybyła w te strony z Brandenburgii, posiadająca rozległe dobra w okolicach Berlina i Poczdamu. Majątek był w posiadaniu rodziny do początków XIX wieku. Ostatnią z rodu właścicielką była Louisa von Selchow z domu von Risselman. W 1806 roku majątek został sprzedany. W XIX wieku wielokrotnie majątek zmieniał właścicieli. W 1828 roku wymieniana jest rodzina von Kuhlwein. Od 1857 do 1903 roku właścicielem folwarku była rodzina Firnhaber, rodzina fabrykantów z Frankfurtu nad Odrą. W 1910 roku właścicielem majątku był Paul Lange. Prawdopodobnie ostatnim właścicielem majątku była rodzina Jaques, wymieniona w 1929 roku.

DWÓR

W niewielkim parku krajobrazowym położony dwór, zbudowany zapewne pod koniec XVIII wieku( z tego okresu piwnice), przebudowywany w XIX wieku, z dobudówką pochodzącą z późniejszego okresu. Murowany, dwukondygnacyjny, elewacje na osi zwieńczone frontonami o płynnej barokowej linii, od strony zachodniej kolumnowym portykiem.
Dwór obecnie nie użytkowany, był dzierżawiony. W 1996 i 1997 przeprowadzono prace remontowe- odnowiono elewację, wymieniono pokrycie dachowe(blacha ocynkowana), wyremontowano część pomieszczeń na parterze i na piętrze.

Wieś pochodząca prawdopodobnie z XIII wieku, położona w gminie Żary powiatu żarskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1329 roku, gdzie Bieniów występuje pod nazwą „Benzyn” jako własność Seyfridiusa de Benym. Wielokrotnie wzmiankowana w kolejnych latach: 1350(Benyn), 1381(Benyen), 1476(Behenen), 1586(Behnaw). Wieś lenna dóbr żarskich. W połowie XIV wieku należała do Ulricha von Pack, który w 1347 roku podarował wieś Nicolausowi von Stewitz. W 1381 roku we wsi kilka działów własności, w tym:  majątek należący dokościoła w Żarach, Jeschke`go Beme, Ulricha,  Bertoldai Henschela von Zeschau, von Denkewitz, Friedricha von Wiedebach, obywateli żarskich- Schremmil i Nitsche. Jako lenno należała do wielu właścicieli: braci von Richter(1420), von Kro, Hansa von Richter i Agnes von Hocke(1434), Gregora von Ott(1455), Paula von Senkinpheyl(1455), Hansa von Zeschau(Czeschaw)(1460), Baltzera von Unwürde(Unwirde)(1461, 1463), Baccalaureusa Dittrich i Prop(b)st(1465), von Biberstein– w 1465 roku należała do Wenczla von Biberstein. W 1490 roku Hieronim von Biberstein przekazał w zastaw dobra żarskie książętom saskim. Później dzierżawiona przez: Otto von Knobelsdorff(1492-1509/12), Caspara von Unwürde(1494, 1508), von Wiedebach(1494), Hieronima von Biberstein(1512-1525), von Richter(1525-do XVIIw), von Knobelsdorff(1530, 1586), von Niesemeuschel(1570, 1586). połowy XVII wieku nadal wieś była w posiadaniu rodziny von Biberstein, by od roku 1645 przejść w ręce możnego rodu von Promnitz.  Około 1745/50 pojawia się jako właściciel Tobias von Mӓrkisch. Pod koniec XVIII wieku Bieniów należał do państwa pruskiego. 

DWÓR

Pierwsze wzmianki o dworskiej siedzibie w Bieniowie pochodzą z połowy XVIII wieku. Była to budowla założona na planie prostokąta, jednokondygnacyjna. Obecny dwór otrzymał formę w 1840 roku w czasie dokonanej przebudowy. Został wówczas podwyższony o jedną kondygnację i nakryty dachem czterospadowym. Kolejne przebudowy miały miejsce już po II wojnie światowej- w elewacji północnej wykuto otwór wejściowy oraz wzniesiono przybudówkę od strony południowej.
Po 1945 roku użytkowany przez miejscowy PGR. Obecnie jest własnością skarbu Państwa i przeznaczony na cele mieszkalne.

Miejscowość położona w gminie Jasień powiatu żarskiego. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1381(Bertilstoerff) kiedy wieś należy do państwa żarskiego. Jako właściciel wymieniany był Dietrich von Briesen(1391). Od XV wieku należał do rodziny von Reinsperg (1494, 1509-1512, 1570, 1622, 1693) i w rękach tego rodu pozostawał do początku XIX wieku. Johann Erdmann Gottlob von Reinsperg(13.12.1750-23.04.1818), ożeniony z Johanną Sofie Charlotte von Weiss, w roku 1802 sprzedaje dobra za sumę 28500 talarów Abrahamowi(Antonowi) Heinrichowi Augustowi von Rabenau z Jaryszowa(Gersdorf). Umowa kupna-sprzedaży zawierała kilka ważnych klauzul, m.in. sprzedający zastrzegł sobie prawo do dalszego wolnego  zamieszkiwania we dworze, lub sprzedający zastrzegł sobie prawo pierwokupu dóbr w przypadku ich sprzedaży. Abraham(Anton)Heinrich August von Rabenau, ożeniony z Friederike Auguste von Meyer, w roku 1805 sprzedaje Bieszków Karlowi Heinrichowi Wilhelmowi von Rothmaler.  On z kolei w roku 1807 sprzedaje dobra Wilhelminie Gottliebe von La(e)ngnigk/Legnick/ z domu Hansel, wdowie po Carlu Auguście von La(e)ngnigk/Legnick/. Po śmierci W.G. von La(e)ngnigk/Legnick/ dobra przechodzą na córkę, Juliane Henriette Auguste, która w roku 1818 mocno podupadły majątek sprzedaje dla Gottlieba Reinisch(Rehnisch). W roku 1827 dochodzi do podziału wsi na gminę wiejską i szlacheckie dobra dziedziczne. Od połowy XIX wieku częste zmiany właścicieli. Po bezpotomnej śmierci Gottlieba Reinischa, dobra w roku 1842 kupuje August Büttner(prawdopodobnie już od 1818 roku dzierżawił majątek), który już w 1843 sprzedaje je Johannowi Friedrichowi Gaunitz. Kolejnymi właścicielami są; w roku 1861- von Kopp, w 1863- August Wunsche i August Martin, następnie Matthias von Lattorff, w roku 1885- Hedwig Anna Stülpnagel, w 1903 roku rodzina Martini, w roku 1907 Walter Focking, w roku 1914- Hintzler, potem Max Goldmann, w 1929- Hans Beyer. W roku 1929 dobra szlacheckie zostały wykupione przez wieś i podzielone. Od 1931 roku dwór zamieszkiwało kilka rodzin.

Wieś leżąca w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1171, wg innych źródeł o wsi jest mowa już w roku 1000(Besdiez). Wielokrotnie wymieniana w latach: 1360(Besdicz), 1499(besitz), 1542(Grosbesicz). Cesarz Fryderyk nadaje w tym czasie wieś cysterkom gubińskim. Do początku XVI wieku(1502) należała do klasztoru Benedyktów, potem w rękach rodów rycerskich. W 1541 i 1562 wieś w rękach rodu von Zeschau. W latach 1575 i 1589 wieś posiada ród von Stutterheim. Kolejnymi właścicielami są rody: von Maxen(1599, 1608), von Schlieben(1664), von Breitenbach(1699, 1708), baronowie von Schonaich(1731), von Breitenbach(1744, 1759), von Carlsburg(1760 do 1851). Od 1851 roku dobra w rękach rodu von Zawadzky przez małżeństwo Anny Gustave Luise von Carlsburg, ur. 1820 z von Zawadzky. Na początku XX wieku właścicielem majątku jest rodzina von Stechow. Pozostałością założenia są resztki zabudowań folwarcznych.

DWÓR

Na wschodnim krańcu wsi położony był majątek, który prawd. został po 1900 roku rozparcelowany. Pozostałością założenia są resztki zabudowań folwarcznych. Dwór istniejący we wsi w otoczeniu niewielkiego parku, rozebrany w okresie powojennym.