Miejscowość położona w gminie Drawno powiatu choszczeńskiego. Były majątek. Od 1852 roku własność Johanna Friedricha Conrad. W 1879 roku majątek o powierzchni 634ha należał do rodziny Kleinert. W 1896 roku majątek o powierzchni 546ha należał do Ernsta Sadewasser. W 1914 roku majątek o powierzchni 565ha należał do Augusta Pentz z Drawska. W 1929 roku własność Fritza Pentz z Podegrodzia(Schlossgut)(546ha).
Nieistniejąca miejscowość położona w gminie Drawno powiatu choszczeńskiego.W 1879 roku majątek o powierzchni 627ha należał do V.Israel. W 1896 roku dobra o powierzchni 628ha należały do rodziny Schӧnicker. W 1914 roku majątek obejmował 639ha i należał do państwa pod zarządem Nadleśnictwa królewskiego.
Miejscowość położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. W 1879 roku majątek o powierzchni 152ha należał do rodziny Kopplin. W 1896 roku majątek o areale 152,95ha należał do W.Weiss. W 1914 roku majątek obejmował 152ha i należał do Friedricha Weiss a w 1929 roku własność wdowy Agnes Weiss (160ha).
Wieś położona w gminie Bierzwnik powiatu Choszczno. W 1879 oraz w 1896 roku majątek o powierzchni 226 ha należał do Louisa Bӧning. W 1914 roku majątek o powierzchni 365ha należał do Willy Hering. Drugi z folwarkiem Krzywiń(Albertshof) o areale 50ha należał do G.Knopstmeier. W 1929 roku własność Kurta Roberta Tornow(316ha), drugi mniejszy do G.Knopmeister(50ha).
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
We wsi zachował się dwór z XIX wieku. Zachowała się kompozycja podwórza gospodarczego z budynkami gospodarczymi. Obok resztki parku krajobrazowego.
Wieś położona w gminie Recz powiatu choszczeńskiego. W1857 roku majątek w rękach rodziny Wagenmann z Święciechowa(Silberberg). W 1879 roku majątek o powierzchni 704ha należał do rodziny Krause. W 1896 roku majątek Emila Krause obejmował 414ha gruntów. W 1914 roku majątek obejmował 473ha i należał do Pani Krüger a w 1929 roku jej majątek obejmował 505ha gruntów.
Wieś położona w gminie Drawno powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1337 roku, choć początki wsi sięgają XIII wieku. Do 1350 roku własność rodu von Liebenow z Lubieniowa. Posiadali również pobliski Kraśnik. Po śmierci Otto von Liebenow w 1350 roku margrabia Ludwig oddał wieś w lenno rodzinie von Güntersberg. Kolejnym właścicielem wsi był ród von Wreech z Krzęcina i Buszewa. Po śmierci Kaspra von Wreech Kiełpino otrzymał w lenno Joachim von Wreech, który z powodu zadłużenia w 1673 roku oddaje wieś w zastaw Kasprowi von Lucke. W 1696 roku generał Joachim Friedrich von Wreech za 3000 talarów przejmuje ponownie wieś. W 1702 roku oddaje wieś w zastaw pułkownikowi Haacke(Hacke). Po śmierci pułkownika, wdowa po nim, Magdalena Augusta w 1716 roku za 6000 talarów zwraca Kiełpino Joachimowi Friedrichowi von Wreech. Po śmierci Joachima Friedricha von Wreech w 1724 roku, wieś przejmuje jego syn, podpułkownik Adam Friedrich von Wreech. Ożeniony z Louisą Eleonorą von Schӧning, która była wielką miłością i kochanką Fryderyka II. Po śmierci Adama Friedricha von Wreech, wdowa w 1747 roku przekazuje wieś w dzierżawę. Pierwszym w latach 1747-1754 był Samuel Westphal, w latach 1754-1756- Karl Nitschke. W 1756 roku Louisa Eleonora von Wreech sprzedała wieś Dorocie Sabinie von Mühlheim, z domu von Sydow. Kiełpino przejął jej syn, porucznik Georg Ludwig von Mühlheim(zm.1764), ożeniony z Magdalene Charlotte von Arnim(zm.1761). W 1781 roku Kiełpino przejął ich syn, Friedrich Franz von Mühlheim, który oddał wieś w dzierżawę. Dzierżawvcą był niejaki Seypold. W 1782 roku majątek zakupił Karl Johann Christoph von Dietherdt, ożeniony z siostrą Friedricha Franza, Dorotą Wilhelminą Charlottą von Mühlheim. Po śmierci Doroty Wilhelminy ożenił się ponownie z Ewą Małgorzatą Louisą von Borcke. Karl Johann zmarł w 1809 roku. Osierocił pięcioro dzieci-cztery córki i syna. Wkrótce po jego śmierci umierają dwie córki i syn. Majątek dziedziczą córki, Juliane i Sophie. Na krótko Kiełpin był w posiadaniu krewnego, Augusta Ernesta Alexandra von Dietherdt. Po jego śmierci w 1811 roku majątek przypadł Julianie von Dietherdt(1788-1826), która w 1811 roku poślubiła Friedricha Louisa Eliasa von der Marwitz. Po przejęciu Kiełpina w dzierżawę przez Friedricha Louisa Eliasa von der Marwitz majątek na ponad 100 lat znalazł się w rękach rodu von der Marwitz. Małżeństwo Friedricha z Juliane było bezdzietne. Po śmierci żony ożenił się ponownie z Fanny Palm(1804-1855), córką urzędnika Johanna Augusta Palm z Gorzowa Wlkp.. Zmarł w 1851 roku. Do 1855 roku majątkiem zarządzała wdowa. Po 1855 roku dobra przejmuje syn, Hugo Gustaw Wilhelm Otto von der Marwitz. Ożeniony z Antoniną von Wedel(ur.1841). W 1879 roku majątek jego obejmował 747ha. Po śmierci Hugo Gustawa w 1893 roku majątek przejął jego syn, Ludwig Heinrich von der Marwitz(ur.1860-zm.1936). W 1914 roku majątek obejmował 744ha a w 1929 roku 923ha gruntów. W skład majątku wchodził folwark Suliszewo(Zühlsdorf. Od 1936 roku majątkiem zarządzał syn Ludwiga, Achatz Walter von der Marwitz(ur.1912r.), Zginął w 1945 roku pod Królewcem. Był ożeniony z Brigitte Fuss, z którą miał 4-ro, w tym syna Oskara Johannesa(u.1939r).
ZESPÓŁ DWORSKI
Na terenie wsi zespół dworski. Obecny dwór zbudowany na początku XIX wieku, z wykorzystaniem murów wcześniejszej budowli z XVII wieku, przebudowanej w XVIII wieku. Po wojnie w budynkach dworu miało swoją siedzibę Nadleśnictwo Kiełpino. Po 1972 roku własność gminy Drawno, później Międzynarodowej Fundacji Wspierania Młodzieży, od 2011 roku osoby prywatnej. Założenie w stanie rozpadającej się ruiny.
Nieistniejący folwark położony w gminie Bierzwnik powiatu choszczeńskiego, wchodzący w skład majątku w Zdrójnie. Prawdopodobnie po 1910 roku zlikwidowany.
Miejscowość położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Dawny folwark wchodzący w skład majątku w Gliśnie. Wzmiankowany już w 1572 roku.
Wieś położona w gminie Kłodzko powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1326 roku(Ringirsdorf, Rengerzdorf) oraz w latach: 1363(Rengeri Villa), 1369(Reygenrsdorf), 1386(Regensdorf), 1396(Reygensdorf). Była siedzibą rody von Pannwitz. W 1327 roku wymieniony Wolfram von Pannwitz oraz jego bracia Titzko i Mathias. Część gruntów we wsi w 1373 roku posiadał Tomon(Thomas) von Hugwicz(Haugwitz), właściciel Piszkowic, żonaty z Agnes von Nymands(Nimitzer). Część gruntów w XIV/XV wieku należała do joannitów z Kłodzka. W 1411 roku własność Hansa I von Pannwitz, w 1454 roku Hansa II von Pannwitz. W 1484 roku majątek dziedziczą Otto i Johannes. Otto dziedziczy cały majątek w 1494 roku. Od niego powstaje linia von Pannwitz-Rengersdorf, wymarła w 1768 roku na Johannie Franzu von Pannwitz. Na terenie wsi istniało sędziostwo zmieniające dość często właścicieli> W 1418 roku właścicielem był Stefan Bartelsdorf, który posiadał sędziostwo i dwór. W 1430 właścicielką sędziostwa była Margarette Weidmann, a w1453 roku Michael Peske, później jego synowie. W 1495 roku część gruntów nadal w rękach braci Hansa i Sigismunda von Haugwitz z Piszkowic oraz majątek klasztorny, w XVI wieku należący do augustianów z Kłodzka., którą to w XVII wieku zakupili jezuici. W 1627 roku wykupili również część gruntów należącą od XVI wieku do kawalerów maltańskich. Krosnowice nadal były w rękach rodu von Pannwitz. W 1539 roku majątek dziedziczy wnuk Ottona von Pannwitz, Christoph von Pannwitz, zmarły w 1574 roku. Żonaty był z Walburgią von Haugwitz z Bierkowic. Ich syn Otto powiększył majątek o zakup Marcinowa w 1585 roku. Wnuk Christopha również Otto traci część majątku w 1622 roku za udział w buncie stanowym w Czechach w 1618 roku a po jego śmierci w 1624 roku jego synowie: Otto, Christoph i Dietrich utracili na krótko cały majątek, który odzyskali po przejściu na katolicyzm. Po bezpotomnej śmierci Ottona i Christopha cały majątek od 1660 roku przypadł Dietrichowi von Pannwitz. W 1662 roku część majątku zakupił Gualter Ambros Wolter von Liebenfeld. Po jego śmierci w 1678 roku majątek został sprzedany. Zakupiła go wdowa Barbara Helena von Pannwitz z domu von Schenkendorf z niepełnoletnimi synami: Hansem Heinrichem i Hansem Dietrichem. Po osiągnięciu pełnoletniości w 1686 roku przejęli majątek. W 1710 roku zadłużony majątek sprzedali Marie Karolinie von Herberstein, z domu von Zierotin. W 1715 roku część wsi nadal w rękach rodu von Pannwitz. Właścicielem był Franz Leopold von Pannwitz, zamieszkały w majątku zwanym Rothen Berge, ożeniony w 1715 roku z Marią Caroliną von Ullersdorf. Po śmierci Marie Karoline von Herberstein w 1719 roku majątek odziedziczył jej syn, Johann Anton von Herberstein, zmarły w 1720 roku. Wdowa po nim, Maria Antonina, z domu von Liechtenstein, spadkobierczyni dóbr w 1721 roku poślubiła hrabiego Franza Leopolda Wilhelma von Waldstein. Dobra krosnowickie sprzedała dowódcy twierdzy kłodzkiej, Karolowi Maxymilianowi Mitrowskiemu von Nemischel. W latach 1729-30 wybudował nową rezydencję- obecny pałac położony w Krosnowicach Górnych. Po jego śmierci majątek odziedziczyła żona, Maria Anna z domu hrabianka von Wallis z Trzebieszowic. W 1748 roku podział wsi na 5 działów majątkowych należących do: jezuitów z Kłodzka, barona von Vutrus, von Pannwitz, Mitrowsky von Nemischel i probostwo. W 1755 roku po osiągnięciu pełnoletniości majątek przejął syn Karola Maximiliana i Marii Anny, Franz Paul Mitrowsky von Nemischel, żonaty z Marią Eleonorą von Frobel z Nowego Waliszowa. W 1765 roku 5 działów własnościowych należących do: Franza Paula Mitrowsky`ego von Nemischel, Maxa von Pannwitz, jezuitów z Kłodzka i probostwa. Franz Paul Mitrowsky von Nemischel zmarł w 1765 roku. Mocno zadłużony majątek w 1769 roku zakupił hrabia Johann Gundacker von Herberstein z Gorzanowa, by w 1770 roku sprzedać go Karlowi Wenzelowi von Prittwitz. W 1778 roku dobra zakupiła wdowa hrabina Franziska von Schlegenberg. W 1782 roku wieś podzielona na 6 działów majątkowych należących do: hrabiego von Reden z dworem, wdowy hrabina Franziska von Schlegenberg z pałacem, Ernsta von Pannwitz z dworem, Pelcke z dworem, von Pannwitz z dworem oraz probostwa. Od 1809 roku majątek w Krosnowicach Środkowych(Pannwitzhof) należał do rodziny Weltzel. Wg mapy z XIX wieku Pannwitzhof znajdował się na terenie Krosnowic Dolnych. W 1816 roku wieś dzieliła się na 7 a w 1825 roku na 8 działów majątkowych należących do: spadkobierców Karla Bittner, Antona Franz, Fridricha Ratzky, rodu von Biberstein, rodziny von Pannwitz, rodziny Weltzel i Josefa Müller. W 1840 roku częściowa zmiana właścicieli: pałac i Krosnowice Górne należały do barona J.F. Karla von Humbracht, który zakupił je w 1829 roku(posiadał również kolonię Topolice), część zwana Rothe Berg należała do niejakiego Wiese, Krosnowice Środkowe oraz stary dwór rodziny von Pannwitz należały do R. Weltzel, majątek należący do probostwa, do kupca D.Lindheim. W 1870 roku 4 działy majątkowe należące do: barona Franza von Humbracht, Theodora Rother, Reinharda Weltzel i parafii. W 1937 roku właścicielem majątku była wdowa Maria Weltzel. Majątek obejmował 100ha gruntów. Majątek Krosnowice Dolne w 1937 roku o wielkości 174 ha należał do Theodora Friedrich a dzierżawione były przez Christiana Friedrich. Krosnowice Górne w 1937 roku należały do Richarda Jüttner. Majątek obejmował 222,5ha gruntów.
Wieś podzielona na część dolną, środkową i górną. W każdej części znajdował się majątek z siedzibą dworską.
Krosnowice Górne
W latach 1729-30 ówczesny właściciel majątku Karol Maximilian Mitrowsky von Nemischel buduje barokowy pałac, przebudowany w 1829 roku oraz na początku XX wieku. Możliwe, że obiekt powstał z wykorzystaniem murów średniowiecznej wieży rycerskiej von Pannwitzów. Wszak rodzina ta posiadała tą część wsi od 1320 r. aż do początku XIX w. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwupiętrowy, kryty dachem mansardowym. Obok pałacu budynek gospodarczy i resztki parku krajobrazowego.
Krosnowice Środkowe
Dwór
Renesansowy budynek z XVI-XVII wieku, przebudowany w XVIII i XIX wieku. Wybudowany na rzucie prostokąta, trzykondygnacyjny, kryty wysokim dachem siodłowym, z wykuszem w stronę skarpy. Przed dworem rozległy dziedziniec z zabudowaniami gospodarczymi. Prawdopodobnie w tym miejscu stała pierwsza siedziba rodu von Pannewitz.
Krosnowice Dolne
W tej części dwa dwory, położone nad Nysą Kłodzką po przeciwnych stronach. Około 100 m od jednego z dworów, założenie bogatego „chłopa”
Folwark
Na mapach z lat 70-tych XIX wieku dawna owczarnia rozbudowana i przekształcona w folwark w latach 80-tych XIX w. Resztki zabudowy gospodarczej.
Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1262 roku będąc własnością templariuszy chwarszczańskich. Od 1312 roku po rozwiązaniu zakonu templariuszy własność margrabiów brandenburskich. Od 1318 roku wieś w uposażeniu joannitów. Posiadali wieś do 1540 roku. Później domena państwowa. W 1629 roku wymieniony Kurt von Stör jako lennik wsi Krześnica. W 1879 roku majątek o powierzchni 382ha należący do państwa dzierżawił niejaki Waechter. W 1914 roku majątek państwowy obejmował 431ha i był dzierżawiony przez Gustava Waechter. W 1929 roku majątek będący domeną państwową i obejmujący 431ha dzierżawił Georg Gosch.
We wsi zachował się dwór, przebudowany oraz pozostałości po zabudowie gospodarczej.
