HETMANICE /Kaltvorwerk/

Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1407 roku- Hertmanicze. Później jeszcze w latach: 1474(Henthmanicze), 1498(Herthmanycze), 1520(Hertvanycze), 1563(Hethmanicze), 1565(Hetnanicze). W 1407 roku jako właściciel wsi wymieniony Janusz Kromnow Heszerhorn. W 1473 roku dobra są własnością Henryka z Osowej Sieni, który otrzymał je w zamian za część Dębowej Łęki od Wojciecha Górskiego z Góry koło Bnina. W 1498 roku wieś jest w posiadaniu Małgorzaty, wdowy po Hinczy Lgińskim. W 1512 roku należy do Małgorzaty, wdowy po Andrzeju synu Borka Osieckiego z Osiecznej, żony Hinczy Lgińskiego, prawdopodobnie syna Hinczy. Od niej w 1520 roku wiś zakupił Piotr Opaliński z Włoszakowic, który przekazał wieś swoim braciom: Łukaszowi, Sebastianowi, Janowi i Maciejowi Opalińskim. W 1566 roku dobra należą do Andrzeja Opalińskiego. W 1841 roku majątek jest w rękach rodu Kęszyckich z Lginia. Po 1841 roku dobra są w posiadaniu rodziny Henning. W 1854 roku Werner Ulrich von Alvensleben-Rogӓtz(08.10.1798-27.09.1876) ożenił się z Antonie Henriette Henning(03.02.1830-22.09.1860). Mieli dwóch synów: Kurta Wernera Heinricha ur. 26.08.1851 oraz Hansa Wernera Antonio ur. 16.10.1855 roku. Zmarli w dzieciństwie. Po śmierci żony Werner opuszcza wieś i wyjeżdża do Wrocławia, gdzie umiera.

Na południowym krańcu wsi  w kierunku Wschowy przy drodze położony był folwark. Pozostałością po założeniu są: dom mieszkalny-dwór?, zabudowania gospodarcze, podwórze folwarczne.

hetmanice-1933-lubuskie

HORST Vw.

Nieistniejąca miejscowość położona w gminie Międzyrzecz powiatu międzyrzeckiego. Na północ od Bukowca przed 1945 rokiem istniał folwark należący do majątku w Bukowcu, należącym do rodu von Gersdorf(f) wymieniony w 1877 roku, 1907 roku. Obecnie bez śladu po założeniu.

horst-vw-1894-lubuskie

HRUSIATYCZE

Miejscowość obecnie położona na terenie Ukrainy w obwodzie lwowskim. W drugiej połowie XVIII wieku należały do Walentego Kieszkowskiego herbu Krzywda(zm.1794r.). W 1791 roku sprzedał majątek bratu, Antoniemu(zm1814r), ożenionemu z Elżbietą z Korzeniowskich-Olszańską. Majątek odziedziczył jego syn, Stanisław Kajetan Kieszkowski(1772-1842). Dwukrotnie żonaty, pierwszy raz z Józefą Szuszkowską herbu Bończa, po raz drugi z baronówną Marią Sigert von Sigerstein. Po śmierci Stanisława dobra zakupił Stefan Oczosalski herbu Paprzyca. Kolejnym dziedzicem na Hrusiatyczach był Edward Oczosalski. Około 1890 roku majątek zakupił Jan Aleksander Rosenstock(Rozstocki) herbu własnego, od którego w 1900 roku dobra odkupił Kazimierz Romański herbu Ślepowron, ożeniony z Zofią Kossak, córką Juliusza Kossaka a siostrą Wojciecha i Tadeusza Kossaków. W 1909 roku zbankrutował wystawiając majątek na licytację. Sam dwór przebudowany wg projektu lwowskiego architekta Juliusza Cybulskiego zniszczony podczas I-szej wojny światowej.