Nieistniejący folwark ok.7-10km na północ od Sulęcina, pomiędzy Trzebowem a Miechowem.
Nieistniejący folwark leżący około 1,5km na zachód od Wicimic, które leżą w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Prawdopodobnie założony w XIX lub na początku XX wieku. W 1929 roku majątek w rękach Ernsta Breger. W tym czasie liczył 161 ha ziemi.
Folwark + dwór?
Nieistniejący folwark położony w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego.
Nieistniejący folwark położony w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Prawdopodobnie należący do majątku w Prusinowie.
Wieś położona w gminie Ziębice powiatu ząbkowickiego. Po raz pierwszy w dokumentach pojawia się w 1222 roku. Książę Henryk II Pobożny ufundował kościół i opactwo cystersom w latach 1227-1228. Podczas najazdu mongolskiego w 1241 roku doszło do zniszczenia pierwszego klasztoru. Kolejne zniszczenia spotkały założenie w czasie wojny trzydziestoletniej. Odbudowa trwała ponad 20 lat od 1681 do 1702 roku. W 1810 roku majątek cystersów przejmuje państwo pruskie. W 1812 roku założenie pocysterskie nabyła księżna Fryderyka Luiza Wilhelmina von Hohenzollern(1774-1837), żona księcia Wilhelma I, księcia Niederlandów, od 1815 roku królowa Holandii, córka króla Prus Fryderyka Wilhelma II i królowej Fryderyki Luizy. Po śmierci żony majątek odziedziczył król Holandii. Kolejnym właścicielem był syn Wilhelma I, Wilhelm II, król Holandii. Po jego śmierci w 1849 roku majątek odziedziczyli dzieci króla: synowie król Wilhelm III, książę Wilhelm Fryderyk Henryk i córka księżniczka Wilhelmina Maria Sophia Louisa(1824-1897), która na mocy porozumienia otrzymała Henryków. Była żoną Karola Aleksandra Augusta Johanna księcia Sachsen-Weimar-Eisenach. Zgodnie z testamentem księżnej Wilhelminy, majątek odziedziczył jej wnuk, książę Wilhelm Ernest II(1876-1923). Po jego śmierci majątek dziedziczą jego dzieci: córka Zofia i synowie: Karol August, Bernard i Jerzy Wilhelm. Byli właścicielami do 1945 roku. Po II wojnie światowej pałac zaadoptowany na potrzeby szkoły rolniczej. Po przekazaniu kościołowi obecnie w budynku mieści się Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne.
Pałac
Barokowy budynek po 1810 roku został przekształcony na książęcą rezydencję. W XIX i XX wieku wielokrotnie remontowany i przebudowywany.
Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1260-villa Sprotavia. W XVI wieku wieś należała do rodu von Nostitz. Pod koniec XVI wieku wzmiankowany Abraham von Nostitz a w 1608 roku Anna von Nostitz. W 1666 roku w rękach Melchiora von Schoberg. W 1701 roku dobra przejmuje Johann Tobias baron von Knobelsdorff. W 1718 roku majątek należy do Balthasara Alexandra barona von Knobelsdorff, w 1782 roku własność Kaspra Adolpha barona von Knobelsdorff. W 1791 roku za czasów barona von Knobelsdorff mowa jest o siedzibie dworskiej i folwarku. Od 1821 roku w rękach rodziny Neumann(wymieniony G.R.Neumann), która posiada dobra do 1945 roku. W 1861 roku dobra należały do Roberta Neumann. Rodzina nobilitowana w 1861 roku. W XX wieku majątek w rękach Adalberta von Neumann z Borowa Wielkiego Górnego.
2013r.
2022r.
DWÓR
Oficyna z 1801r. oraz zabudowania gospodarcze z lat 1842-45
ZESPÓŁ DWORSKI
Zespół z XVIII wieku składa się z dworu, dwóch oficyn, parku oraz folwarku. Dwór zbudowany przez Kaspara Adolfa von Knobelsdorff około 1782 roku, przebudowany przez Friedricha von Neumann. Dwór murowany z kamienia i cegły, piętrowy, założony na rzucie prostokąta, z zachowanym pierwotnym rozplanowaniem wnętrz. Elewacje podzielone pilastrami, w północnej i południowej barokowe portale, poprzedzone kamiennymi schodami z balustradami. Fasada zwieńczona w części środkowej trójkątnym tympanonem. Dach mansardowy z naczółkami. W salach parteru leżących po wschodniej stronie zachowały się sztukaterie i kominek. Park pochodzi z XVIII wieku. Po 1945 roku własnością PGR, od początku lat 90-tych w rękach AWRSP. Własność prywatna. Od lutego 2013 w pałacu mieściło się centrum hotelowo-restauracyjne. Przez kilka lat dwór był zamknięty. Od 2020 roku jest nowy właściciel, który przywrócił dwór do życia. Obecnie we dworze funkcjonuje centrum hotelowo-restauracyjne z miłą obsługą i wyśmienitą kuchnią z elementami tradycyjnej kuchni polskiej. W każdą sobotę są organizowane spotkania wytwórców produktów spożywczych pochodzących z gospodarstw ekologicznych w regionie. Świetny punkt wypadowy na wycieczki po okolicy bogatej w obiekty rezydencjonalne.
