Wieś położona w gminie Dobra Szczecińska powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1284 roku. Prawdopodobnie od początku istnienia była lennem rodu von Ramin. W 1412 roku dobra należały do Friedricha von Ramin. W 1507 roku majątek  podzielony pomiędzy trzech braci: Bartholda, Busso i Friedricha von Ramin. Po 1551 roku kiedy książę Filip zatwierdził lenno w Buku rodzinie von Ramin, dochodzi do podziału majątku pomiędzy dwóch braci: Christopha i Friedricha von Ramin. Buk Odziedziczył Christoph von Ramin. Friedrich natomiast otrzymał Dobrą. Christoph von Ramin ożeniony był z Anną von Eichsted, z którą miał pięcioro dzieci. Buk odziedziczyli: Busso, Bartold i Henning von Ramin(1542-1598), najwybitniejszy z nich, kanclerz na dworze książąt pomorskich. W XVII wieku Buk jest własnością Bartolda, ożenionego z Erdmuth von Holzendorffen. Ostatnim właścicielem Buka był Friedrich Ehrenreich II von Ramin(10.04.1709-02.12.1782). Na nim zakończyła się linia z Buka i Rzędzin. W Buku od XIII wieku znajdowała się świątynia z kryptą, w której chowani byli właściciele majątku. Po wojnie trzydziestoletniej ziemie te są pod zarządem królowej Szwecji, Krystyny. Dobra w Buku i Rzędzinach podarowała majorowi wojsk szwedzkich, Georgowi von Lӧwenborgk. Po przejęciu tych ziem przez margrabiów brandenburskich dobra przejął rotmistrz Philip Ernst von Hayn(1678). Po kilku latach ponownie pod zarządem szwedzkim i w rękach majora Theophilusa Michaelis(1720). Po jego śmierci dobra sprzedane generałowi pruskiemu i komendantowi twierdzy Kostrzyn, Ottonowi Gustavowi von Lepel. Po nim majątek dziedziczy syn jego, Friedrich Wilhelm hrabia von Lepel, rycerz Zakonu Joannitów. W 1723 roku król Prus Fryderyk zatwierdził lenno wszystkim potomkom rodu, tak po mieczu, jak i po kądzieli. Buk był własnością rodziny do 1825 roku, do bezpotomnej śmierci ostatniego męskiego przedstawiciela rodu, Wilhelma Heinricha Carla hrabiego von Lepel. Przez małżeństwo z siostrami hrabiego majątek podzielony otrzymała rodzina von Schmeling oraz hrabiowie Henckel von Donnesmarck. Doprowadziło to do rozparcelowania dóbr. W 1858 roku część gruntów należącą do rodziny von Schmeling kupuje rodzina  hrabiów Henckel von Donnesmarck. Część gruntów(3/4) należała do Leo Amadeusa Maximiliana(1862), pozostała część(1/4) należała do Friedricha Otto Maximiliana(1862). Po scaleniu majątku przez Leo Amadeusa Maximiliana hrabiego Henckel von Donnesmarck, zostaje on sprzedany w 1872 roku Harry`emu hrabiemu von Arnim-Schlagenthin. Po nim dobra przejmuje syn, Henning hrabia von Arnim-Schlagenthin. Po śmierci Henninga hrabiego von Arnim-Schlagenthin w 1910 roku majątek liczący wtedy 1013,20 ha gruntów zostaje z uwagi na długi rozparcelowany. W 1927 roku majątek z dworem był w rękach Franza Pritzel. W 1928 roku liczył 459 ha gruntów.

ZESPÓŁ DWORSKI

W południowej części wsi pozostałości po zespole dworsko-folwarcznym- kamienny mur otaczający zespół, zespół kilku budynków gospodarczych, pozostałości po parku dworskim.  Dwór położony po wschodniej stronie dziedzińca, rozebrany został po 1945 roku. Był to budynek parterowy, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym. Zbudowany był w XIX wieku na planie prostokąta.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Chojna powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1337 roku, kiedy należała do kościoła parafialnego, część gruntów były w rękach rodu von Stavenow. W 1373 roku była własnością rodu von Trampe. Część gruntów było w posiadaniu rodu von Sydow. W 1442 roku właścicielem dóbr była rodzina von Plӧtz, by w 1444 roku przejść na własność rodu von Sack. Brwice należały do rodziny von Sack do 1657 roku, kiedy ówczesny właściciel wsi, Balzer von Sack wieś zastawił i przekazał Joachimowi von der Osten z Golenic. W 1689 roku właścicielem wsi jest Albrecht von Blumenthal, w 1715 roku ponownie w rękach rodu von Sack. W latach 1768-1777 dobra są w rękach Jakuba Ludwiga von Grappe. Od 1797 roku do 1945 roku w posiadaniu rodu von Tresckow. Z tej rodziny wymienia się: Fridricha von Tresckow(zm.1853), Karl von Tresckow(zm.1874).

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

We wsi dwór z XVIII wieku zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem naczółkowym. W sąsiedztwie park krajobrazowy oraz resztki zabudowy folwarcznej.