Miejscowość położona w gminie Kłodzko powiatu kłodzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1300 roku. Początkowo wieś nazywała się Wilhelmsdorf. Podział wsi na część Górną i Dolną.
Stary Wielisław Górny
Pierwszym lennikiem był Otto Ratold von Donig(1346-1378) pochodzący ze Zdanic koło Kolina na Morawach. Był właścicielem m.in. Szalejowa Górnego, Bierkowic, Ścinawicy, Jaszkowej Dolnej. Po jego bezpotomnej śmierci majątek odziedziczył jego bratanek Rempold Ratold von Donig(1372-1410), a po nim dobra posiadali jego synowie: Benrhard, Hans Ratold von Donig. Współwłaścicielami majątku Górnego w 1421 roku byli: Hennil von Haugwitz, Waclav von Moschin i Hans von Tschischwitz, którzy odsprzedali majątek rodzinie Ratold von Donig. W 1555 roku umiera Hans von Donig a po nim majątek dziedziczy Melchior von Donig zmarły w 1559 roku bezpotomnie. Na nim wygasła ta gałąź rodu. Stary Wielisław Górny przechodzi w ręce rodziny von Tschischwitz z Wojborza. W 1569 roku właścicielem dóbr był Adam von Tschischwitz Starszy. W latach 1580-1596 właścicielem jest Ernest von Walditz, który poślubił wdowę po Adamie von Tschischwitz. W 1595 roku sprzedaje majątek Fridrichowi von Falkenhayn, ożenionemu w 1571 roku z owdowiałą Anną von Seydlitz, z domu von Reichenbach. Po jego śmierci w 1612 roku majątek dziedziczy syn, Seyfried von Falkenhayn(+1617r.). W 1613 roku sprzedaje Wielisław Górny jezuitom z Kłodzka. Jezuici posiadali majątek do 1776 roku. Początkowo po sekularyzacji dóbr zakonnych majątek trafił do Królewskiego Instytutu Szkolnego. W 1787 roku zakupiony na licytacji przez hrabiego Friedricha Wilhelma von Redern, który już w 1788 roku odsprzedał majątek swojej siostrze, baronowej Wilhelminie von Münchausen. Dobra będące od 1791 roku pod zarządem Franza Aloisa Büttner, w 1817 roku zostały sprzedane. W 1820 roku majątek zakupił Franz Alois Büttner. Po śmierci Franza Aloisa w 1831 roku majątek dziedziczy jego syn, August. W 1869 roku odsprzedał dobra synowi, Klemensowi Büttner. Od 1900 roku, po śmierci Klemensa właścicielem zostaje jego syn, Reinhard Büttner, ostatni właściciel Wielisławia Górnego.
Stary Wielisław Dolny
Po raz pierwszy informacja o Wielisławiu Dolnym pojawia się w 1345 roku, kiedy wymieniony zostaje właściciel folwarku, Andreas von Wilhelmsdorf. W 1346 roku część majątku posiadał Otto von Hugvicz(Haugwitz) z Piszkowic. Po śmierci Andreasa majątek przypadł jego żonie Annie i jej dzieciom. Po 1430 roku majątek należał do Nicolaia z Piszkowic, który sprzedał go w 1439 roku Johannowi Richter ze Ścinawy. Kolejni właściciele to; Nicolai Heynke i Johann Deihart. W 1482 roku majątek zakupił Zbinco Buchowicz z Buchowa. Na początku XVI wieku własność hrabiego Ulryka von Hardeck. W 1525 roku majątek zakupił Georg Adler. Kolejnym właścicielem był Paul Kresel, który poślubił żonę Georga. W 1589 roku majątek od syna Georga Adlera zakupił Christoph Peschke, który w 1625 roku został pozbawiony majątku. W 1626 roku od kamery królewskiej majątek zakupili jezuici. Posiadali majątek do 1776 roku. Po sekularyzacji dóbr kościelnych zakupił w 1787 roku hrabia Friedrich Wilhelm von Redern, który w 1788 roku odsprzedał dobra swojej siostrze baronowej Wilhelminie von Münchausen. W 1819 roku Wielisław Dolny zakupił Joseph Müller. Po jego śmierci majątek dziedziczy jego syn, Heinrich zmarły w 1875 roku. Po jego śmierci majątek odziedziczył jego brat Carl Müller. Posiadali majątek do lat 20-tych XX wieku. Wg Schlesisches Güter-Adressbuch Niederschlesien 1937 od 1820 roku majątek należał do rodziny Friedrich, w 1937 roku kapitana Joachima Friedrich.
Dwór zbudowany w XVIII wieku. Zespół dworski składa się z: dworu, oficyny, dwóch obór z częścią mieszkalną, spichrzem wschodnim i zachodnim, stajnią z wozownią, aleją kasztanową na podwórzu gospodarczym, tarasem widokowym z balustradą, ogrodzeniem murowano-metalowym
