Dobropole Pyrzyckie /Dobberphul/

Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1232 roku, kiedy to książę wielkopolski Władysław Odonic przekazał wieś cystersom z Kołbacza. W XVI wieku lennikami cystersów byli bracia Baltes i Peter von Lentz. Później właścicielami wsi zostaje rodzina von Steinwehr(1521)- wymieniony Jürgen von Steinwehr. Kolejnym właścicielem wsi zostaje rodzina von Enckevort(1756). Od końca XVIII wieku dobra są w rękach rodu von Pirch(1798)- wymieniony Ferdinand von Pirch(zm.1831), Ernst Georg Felix von Pirch(zm.1852), Gustav von Pirch (1823). Byli właścicielami majątku do 1860 roku. Od tego roku do 1945 roku dobra są własnością rodziny Rechholtz.

Steinwehr 2

Steinwehr 1

Enkevort

Pirch

 

 

 

 

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE

Dopropole Pyrzyckie, zachodniopomorskie

W północno-zachodnie części wsi założenie pałacowo-parkowo-folwarczne. Piętrowy pałac z połowy XIX wieku, zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, wejście główne w wysuniętym frontowym ryzalitem, kryty dachem czterospadowym. Lewe skrzydło pałacu dobudowane pod koniec XIX wieku, obecnie zamieszkane. Pozostała część budynku w złym stanie technicznym. Obok pałacu park krajobrazowy o powierzchni 12 ha oraz zabudowania folwarczne.

DSC_0171

DSC_0172

DSC_0219 (2)

DSC_0222 (2)

DSC_0211

 

 

 

DSC_0177

DSC_0178 DSC_0179 DSC_0180 DSC_0181 DSC_0182

DSC_0184

DSC_0189

DSC_0191DSC_0183DSC_0193DSC_0204

 

 

 

Dwór Carla Levy

Dobropole Pyrzyckie 1934, zachodniopomorskie

ŻURAWICE /Schloss Apenburg/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. W pobliżu wsi około 1,5 km na zalesionym wzgórzu znajdują się ruiny pałacu Apenborg/Apenburg/. Prawdopodobnie na wzgórzu w XIV wieku stał zamek, w 1324 roku należący do rodu von Apenburg, do którego należały również pobliskie miejscowości- Mokrzyca Wielka, Mokrzyca Mała. W 1484 roku prawa lenne do wsi potwierdzone Jasperowi von Apenburg przez księcia pomorskiego Bogusława X. W 1780 roku majątek dziedziczą synowie siostry majora Ernesta Bogusława von Apenburg: kapitan baron Fryderyk Eugen Erdmann  von Hiller-Gӓrtringen i porucznik baron Bernhard Fryderyk Heinrich von Hiller-Gӓrtringen. W XIX wieku wymienia się barona Carla Ludwiga von Hiller-Gӓrtringen oraz Katharinę von Hiller, z domu von Hoeppner. W 1939 roku właścicielem jest rodzina von Weltzi(e)n. Wymienia się Ernę von Weltzi(e)n, z domy baronówna von Hiller-Gӓrtringen.

Apenburg

ZAMEK I PAŁAC

W średniowieczu na wzgórzu stał zamek należący do rodu von Apenburg. Prawdopodobnie w XIX wieku na murach starszej budowli postawiony został pałac, obecnie nieistniejący. Przed 1939 rokiem pałac stał opuszczony, zwano go „Zamkiem duchów”/Geschpenster Schloss/. Od marca 1945 roku w pałacu stacjonowały wojska niemieckie, mające za zadanie osłonę miasta Wolin. Ślady ostrzału wzgórza widoczne w lesie jeszcze po 70-latach po wojnie. Czy pałac został wysadzony przez wojska niemieckie czy radzieckie nie wiadomo. Już w 1945 roku był ruiną. Podobno część cegieł „powędrowało” na odbudowę Warszawy. Prawdopodobnie w latach 70-tych część pozostałych murów zostało wysadzonych przez wojsko polskie. Od głównej drogi, drogą leśną pod górę po około 20-u minutach spokojnego marszu trafiamy na miejsce.

Widoczne do dziś/lipiec 2015/ leje po bombach.

Screen Shot

Cerkwica /Zirkwitz/

Wieś położona w gminie Karnice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana 29.06.1270 roku (Szirkwitz). Od 1303 roku należy do katedry w Kamieniu Pomorskim. W 1314 roku część gruntów we wsi należała do Johanna. Na początku XV wieku dobra są własnością rodziny von Manteuffel, właścicieli Otoku. W XIV wieku część wsi nadana rodzinie von Woedtke. Przez małżeństwo Henninga von Woedtke z Marią von Manteuffel(1430) cała wieś  przez  kilkaset lat była w ich rękach. W latach 1462-1485 wymienia się Curta von Woedtke oraz Simona i Priskusa von Woedtke. Później wzmiankowany Albrecht de Woeidtke zmarły przed 1527 roku. Dnia 09.08.1743 roku Peter Ernst von Woedtke sprzedał Cerkwicę Georgowi Laurenzowi von Kameke, który musiał odstąpić majątek na prawach pierwokupu Eggardowi Georgowi von Woedtke.  Po jego śmierci w 1756 roku dobra dziedziczą jego czterej synowie. Majątek obejmował również miejscowości Otok i Burzykowo w obecnym powiecie pyrzyckim. Dnia 16.06.1764 roku wieś wykupił porucznik Heinrich von Woedtke, który zamienił Cerkwicę na Burzykowo z bratem Friedrichem Wilhelmem von Woedtke. W tym czasie we wsi drugi majątek należący do Kasimira von Grumbkow. Friedrich Wilhelm von Woedtke 26.07.1770 roku sprzedał majątek bratu, Leopoldowi Christianowi von Woedtke. Po bankructwie Leopolda majątek dnia 25.04.1785 roku wystawiono na licytację. Dobra zakupił Ernst Richard von Münchow. Dnia 25.07.1799 roku majątek zakupił Georg Julius von der Osten, który odsprzedał dobra Johannowi Jakobowi von Zitzwitz(teść syna Georga Juliusa). Po jego śmierci w 1804 roku dobra wracają ponownie w ręce rodu von der Osten. W 1870 roku majątek obejmował 2188 mórg ziemi a w 1879 roku dobra obejmowały 558,55 ha gruntów. W latach 80-tych XIX wieku dobra dzierżawi rodzina von Dulong, która zadłuża majątek. Rodzina von der Osten zostaje zmuszona do sprzedaży dóbr, które w 1891 roku zakupuje major Wilhelm von Sydow, żonaty z Sophie Philippine von der Osten. Kolejnym właścicielem dóbr został Albrecht von Sydow. W 1938 roku majątek odziedziczył Fritz von Sydow, który zginął w czasie II wojny światowej w Berlinie. Jego synowie: Heinrich, Albrecht i Friedrich von Sydow wyjeżdżają z Polski w 1947 roku. Po 1945 roku we wsi i majątku stacjonowało wojsko. Później majątek przejęło Państwowe Nieruchomości Ziemskie.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w latach 80-tych XIX wieku, przebudowany na początku XX. W sąsiedztwie zachowały się dwojaki i czworaki, spichlerz, stajnia i czterosilosowa suszarnia. Do dworu prowadzi aleja dojazdowa. Obok park krajobrazowy.

Wolin /Wollin/

Miasto gminne położone w powiecie kamieńskim. Podwaliny miastu dała osada wczesnośredniowieczna, która w średniowieczu stała się ośrodkiem kultu Świętowita. Po raz pierwszy wzmiankowana w IX wieku. W 870 roku Wolin wymieniony jako jedne z największych miast w ówczesnej Europie. Była stolicą plemienia Wolinian. Największy rozwój miasta przypada na IX-XII wiek. Początkowo jako państwo-miasto prowadziło samodzielną politykę, walcząc np. z wojskami Mieszka I. Po zdobyciu Wolina przez mieszka Wolin znalazł się na terytorium Posli. Od XI do XVII wieku był miastem Księstwa Pomorskiego pod panowaniem rodu Gryfitów. Po 1630 roku pod panowaniem szwedzkim, po 1720 roku pod panowaniem Prus. Od 1945 roku w granicach Rzeczpospolitej Polskiej.

          

ZAMEK

Na miejscu drewnianego dworu z XII wieku, na przełomie XIII-XIV wieku zbudowano zamek książąt pomorskich. W 1622 roku zamek przebudowano. Nazywano go „wdowim zamkiem” z racji zamieszkiwania w nim  Anny Marii Brandenburskiej , która po śmierci mężą przebywała w nim przez 15 lat. W latach 1623-1636 mieszkała w nim wdowa Zofia Saska. Za jej czasów doszło do pożaru zamku w 1628 roku i jego znacznego zniszczenia. Po zajęciu tych terenów przez Szwedów zamek został rozebrany do wysokości piwnic. Obecnie częściowo na fundamentach zamkowych stoi ratusz oraz na jego tyłach dwór rodziny von Below.

2007r.

2011r.

2015r.

Za miłe przyjęcie, rozmowę przy małej czarnej i oprowadzenie po dworze serdeczne podziękowania burmistrzowi miasta Wolin Panu Eugeniuszowi Jasiewiczowi.

DWÓR

Na przełomie XVIII i XIX wieku rodzina von Below zbudowała na planie prostokąta parterowy dwór. Budynek zbudowany na fundamentach dawnego skrzydła zamku, parterowy, kryty dachem dwuspadowym, podpiwniczony. Po 1945 roku wykorzystywany był jako stolarnia. Od 2009-2012 odbudowa dworu, w którym mieści się Centrum Współpracy Międzynarodowej.

WOLIŃSKIE WILLE