Wieś położona w gminie Ustka powiatu słupskiego. W 1485 roku wieś była lennem rodu von Schwave- posiadali majątek do 1562 roku, a następnie von Ramel– posiadali majątek od 1526 do 1786 roku. W 1523roku siedział tu Jurgen Ramel. Od XVII wieku podział wsi na dwa działy majątkowe. W 1675 roku jeden z majątków nalezał do rodziny von Krockow. W 1717 roku własność Gneomara Reinholda von Rhein i Joachima Dӧringa von Rhamel. W 1719 roku drugi z majątków posiadała rodzina von Hoym. W 1730 roku jeden z majątków należał do rodziny von Galbrecht– około 1756 roku wzmiankowany Georg Reinhold von Galbrecht. Około 1750 roku wzmiankowany Gerd von Ramel. Po 1750 roku Christian Bogislav von Ramel scalił majątki. W 1773 roku dobra w rękach syna Christiana, kapitana Karla Ludewiga Bogislava von Ramel. W 1786 roku wieś w posiadaniu Joachima von Bandemer. Po jego śmierci w 1792 roku majątek przejmuje syn, Wilhelm von Bandemer, zmarły w 1860 roku. Posiadali majątek do 1945 roku. Kolejnymi właścicielami majątku byli: Alfred, zmarły w 1891 roku, Wilhelm zmarły w 1914 roku i Rüdiger von Bandemer, który był ostatnim właścicielem dóbr. Wzmiankowana również Eugenie von Bandemer, z domu von Puttkamer, urodzona w 1867 roku. W 1926 roku we wsi był generał feldmarszałek von Hindenburg, który przyjechał na ślub swojego wnuka von Brockhusen-Grossjestin z Werą von Bandemer.

Dwór

Po założeniu zachował się dwór, park krajobrazowy oraz resztki zabudowy folwarcznej. W 2021 roku część dworu spłonęła, obecnie opuszczony, popadający w ruinę.

Wieś położona w gminie Damnica powiatu słupskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1628 roku. W 1633 roku Wielogłowy były własnością rodu von Below. a w 1665 roku von Woyten. W XVIII wieku dwa działy majątkowe we wsi. W 1717 roku wg spisu majątki we wsi posiadali: kapitan Berthold Rüdiger von Collrepen i Ferdynand Wilhelm von Woyten. W 1724 roku wieś posiadała rodzina von Schwerin(Swerin, Sverin, Sweryn, Zweryn, Tzwerin) oraz von Wobeser(Wobser). Następnie wieś przechodzi w ręce rodów von Somnitz i von Krockow. Von Somnitz i von Krokckow siedzieli tu w latach 1729-1730. W 1729 roku część wsi należała do rodu von Bandemer. W 1730 roku wieś zakupił kapitan Ernst Ludwik von Below. W 1804 roku właścicielem był radca prawny ze Słupska, Schulte, a po jego śmierci w 1859 roku Christian Friedrich Schrӧder. W 1884 roku właścicielem majątku zostaje rodzina Kellerman. W 1910 roku dobra w rękach Walter Arnolda z Reitz a do 1945 roku majątek posiadała Margarete von Duisburg z domu Neitzke(ur.1869) i Ernst von Duisburg zmarły w 1929 roku.

Pałac

Pałac wybudowany w 1887 roku przez Kellermanów. Przebudowany przez Arnolda. Po 1945 roku majątek przejęty przez PGR. Pałac zaadoptowano na mieszkania dla pracowników i biura PGR. Obok park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze.

Wieś położona w gminie Główczyce powiatu słupskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1284 roku. Stare lenno rodu von Stojentin. W 1469 roku wieś w rękach braci Klausa i Lorenza von Stojentin. Posiadali majątek do 1665 roku. Przez małżeństwo Barbary Marii von Stojentin z Kasparem Otto von Podewilsem wieś przechodzi w ręce rodu von Podewils. W 1717 roku wg spisu siedział tu Caspar Otto von Podewils. Rodzina von Podewils posiadała dobra do 1796 roku. W 1784 roku właścicielem był hrabia Friedrich Heinrich von Podewils. W 1796-97 majątek posiadała rodzina von Empich. W latach 1797-1805 majątek należał do rodziny von Braunschweig. Wg jednego źródła rodzina von Mitzlaff posiadała majątek w latach 1797-1855. Wg innego w 1803 roku majątek nabył Ernst Gustav von Mitzlaff. Kolejnym właścicielem był w 1834 roku Heinrich Otto Eugen von Mitzlaff a następnie do Ernsta von Mitzlaff zmarłego w 1908 roku. Po jego śmierci dobra w rękach spadkobierców, od 1928 roku w posiadaniu jego córki Ehrengard von Gerlach(ur. 1876). Ostatnim właścicielem był Friedrich Leo von Schwerdtner.

Pałac

Z założenia zachował się pałac z XVIII wieku, wielokrotnie przebudowywanego, park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze.

Wieś położona w gminie Kobylnica powiatu słupskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1281 roku(Vidino), kiedy książę pomorski Mściwoj II podarował wieś klasztorowi Belbuck jako darowiznę dla klasztoru premonstratensów w Słupsku. Wymieniana również w 1288 roku, 1294 roku kiedy należała do klasztoru w Słupsku. W 1522 roku dobra klasztorne przejął książę Bogusław X. Wieś była własnością książęcą, później królewską. W 1853 roku majątek zakupił za 34 tysiące Talarów Friedrich Rieck. W 1910 roku właścicielem był Hermann Rieck a w 1928 roku Meta Rieck. Po 1928 roku parcelacja majątku. Resztówka z dworem należała w 1939 roku do Very Ratzlaff.

Dwór

Z założenia zachowały się zabudowania gospodarcze. Czy dwór istnieje nie mam informacji.

Wieś płożona w gminie Damnica powiatu słupskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1282 roku, z innych źródeł w 1274 roku, kiedy książę Mściwoj II przekazał wieś klasztorowi w Kołbaczu. W 1476 roku wieś była lennem rodu von Stojentin. Posiadali dobra do 1665 roku. Przez małżeństwo Barbary Marii von Stojentin, córki Georga, z Kasparem Otto von Podewilsem, stała się własnością rodu von Podewils. W 1690 roku dobra w rękach Ewalda von Podewils. Posiadali majątek do 1690 roku. W latach 1690-1695 majątek posiadała rodzina von Puttkammer. W 1695 roku na rodzinę von Galbrecht. Rodzina von Galbrecht posiadali majątek do 1730 roku. W 1717 roku w spisie siedział tutaj kapitan von Galbrecht. Mowa również, że w 1700 roku prawdopodobnie część wsi w posiadaniu rodu von Hoym. W latach 1774-1775 wieś posiadali von Pirch(Pirche, Pierzchowski, Pirscha, Pyrsche, Pierskow, Pierschowa, Pyrsza) . W 1774 roku właścicielem był Franz Georg Christoph von Pirch, który w 1775 roku sprzedał dobra Wilhelmowi Leopoldowi von Mitzlaff. Rodzina von Mitzlaff posiadała majątek do 1834 roku. W latach 1834-1836 majątek w rękach rodu von Linsingen. W 1836-1837 dobra posiadała rodzina von Goldstein-Berge. W 1847-1851 majątek posiadła rodzina von Dewitz. W 1851 roku Karl Weinmann kupił majątek za 40000 talarów. W 1884 roku właścicielką jest Pani Suhle. W 1893 roku dobra posiada A. Gentz, w 1905 roku dzierżawca i późniejszy właściciel Hugo Holtz, w 1910 roku właściciel fabryki z Finsterwalde na Dolnych Łużycach Ernst Skopnik. Ostatnim właścicielem od 1917 roku był Martin Steifensand.

Dwór

Dwór nie istnieje. Zachował się park krajobrazowy oraz zabudowa gospodarcza.

Miasto gminne i powiatowe. Grunty w roku 1576 były własnością starosty puckiego Ernesta Wejhera(1517-1598). Od 1560 roku był dworzaninem króla polskiego Zygmunta Augusta. W 1585 roku przeszedł na katolicyzm. Był synem Klausa i Ramlówny. Z Anną Ludwiką Mortęską miał pięć córek i sześciu synów. Wejherowo zostało założone w 1643 roku przez polskiego wojewodę Jakuba Wejhera herbu Wejher-Skarzyna(1609-1657) a prawa miejskie uzyskało w 1650 roku. Jakub Wejher był wnukiem Ernesta Wejhera. Był dwukrotnie żonaty: 1-mo z Anną Elżbietą Schaffgotsch, 2-ndo z Joanną Katarzyną Radziwiłł. Z pierwszego małżeństwa miał dwie córki, z drugiego miał jedną córkę.  Podczas wojny trzydziestoletniej otrzymał tytuł hrabiowski. Zmarł nie pozostawiając męskiego potomka w wieku 48 lat. Po śmierci majątek odziedziczyły córki, od których w 1676 roku dobra wykupił książę Michał Kazimierz Radziwiłł herbu Trąby(1635-1680). Po jego śmierci dobra dziedziczy wdowa, z domu Sobieska(1634-1694).  W 1685 roku podarowała majątek swojemu bratu, królowi Janowi III Sobieskiemu(1629-1696). Po śmierci króla majątek odziedziczyła wdowa Maria Kazimiera, z domu de La Grange d`Arquien(1641-1716) i syn Aleksander Benedykt Stanisław Sobieski herbu Janina(1677-1714-Rzym). Po śmierci Aleksandra majątek przypadł jego bratu, królewiczowi Jakubowi Ludwikowi Sobieskiemu(1667-1737). W 1720 roku dobra wejherowskie zakupił Piotr Jerzy Przebendowski herbu Kuna(1674-1755). Majątek po śmierci Piotra Jerzego dziedziczy jego syn z Urszulą Potocką, Ignacy Franciszek Przebendowski(1730-1791). Po I rozbiorze Polski, w 1774 roku sprzedał majątek kuzynowi Józefowi Antoniemu Przebendowskiemu(ok.1710-1775) syn Jakuba i Marii Teresy Tarło z Podhajec herbu Topór. W 1796 roku miasto zakupił hrabia Otto von Keyserlingk. Hrabiowie von Keyserlingk posiadali majątek do 1945 roku.

Pałac

W 1767 roku Ignacy Franciszek Przebendowski rozpoczął budowę siedziby dworskiej. Z powodu rozbioru Polski przerwał budowę. Około 1800 roku powstała nowa budowla-pałac, rozbudowany w 1857 roku. Po 1945 roku mieściło się tutaj Technikum Leśne, internat i przedszkole. Od 1993 roku mieści się tutaj Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubkso-Pomorskiej.

Wieś położona w gminie Kępice powiatu słupskiego. W latach 1485-1692 należała do rodziny von Zitzewitz. W 1692 roku wieś przechodzi w ręce rodu von Massow. Posiadali majątek do 1724 roku. W latach 1724-1811 wieś należała do hrabiów von Podewils– wzmiankowany Adam Joachim i Friedrich Werner. Przez małżeństwo majątek w latach 1806-1850 majątek należał do rodu von Blumenthal– wymieniony Adalbert Werner Ludwig. W 1867 roku majątek zakupił ówczesny prezes rady ministrów hrabia Otto von Bismarck-Schoenhausen, wyniesiony do godności księcia i Kanclerza Rzeszy. Zmarł w 1898 roku. Majątek odziedziczył jego drugi syn, hrabia Wilhelm von Bismarck, zmarły w 1901 roku. Do 1921 roku majątkiem zarządzała żona Wilhelma, Sibille, która przekazała dobra synowi,  hrabiemu Nikolausowi von Bismarck. Zmarł w 1940 roku. Majątek przejął jego syn, hrabia Rule von Bismarck i posiadał majątek do 1945 roku.

Pałac

Z założenia zachował się pałac którego początki pałacu sięgają 1664 roku i był wielokrotnie przebudowywany oraz parku krajobrazowego. Obecnie mieści się tutaj Zespół Szkół Leśnych.