Wieś położona w gminie Dobroszyce powiatu oleśnickiego. Miejscowość pojawiła się również pod nazwą Gross-Dobern. W 1461 roku wieś należała do rodu von Radwansky. Kolejnym właścicielem była rodzina von Frankenberg wymieniona w 1503 roku a związana ze śmiercią Mateusza von Falkenberga. Po nim wieś odziedziczył jego syn, Mikołaj von Falkenberg. W 1572 roku część wsi od książąt oleśnickich Henryka III i Karola II zakupił Melchior von Schlieben(Sliwen, Slivin). W 1572 roku dobra należały do Melchiora Schliewitz von Mortzsch a w 1586 roku do Christopha Schliewitz von Mortzsch. W 1586-1701 majątek w rękach rodu von Heugel aczkolwiek część autorów podaje, że w 1589 roku dobra zakupił Andreas von Heugel. Po nim w 1612 roku majątek odziedziczył jego syn, Conrad z żoną Małgorzatą von Postel a następcą był ich syn, Andreas von Heugel. Kolejnym właścicielem była wdowa Małgorzata, z domu von Postel, która wyszła za mąż za szlachcica von Sternberg und Rudelsdorf, wymieniony w 1641 roku jako właściciel wsi. Po wojnie trzydziestoletniej dobra dziedziczy syn Małgorzaty z pierwszego małżeństwa, Hans Heinirch von Heugel, zmarły w 1662 roku. Po jego śmierci doszło do podziału wsi pomiędzy jego synów: część górna otrzymał Sigismund Gottfried, część dolną Hans Albrecht. W 1689 roku Sigismund Gottfried wykupił majątek dolny od brata i scalił w jeden. Możliwe, że w kolejnych latach nadal istniały dwa majątki ponieważ w 1670 jeden z majątków był w posiadaniu rodziny von Niebelschütz, która siedziała tu co najmniej do1713 roku. Po śmierci Sigismunda Gottfrieda von Heugel w 1701 roku majątek w spadku otrzymał jego brat, Gustav Adolf von Heugel. W 1732 roku majątek posiadał Carl Christoph a w 1744 roku Lorenz Siegmund. W 1732 kiedy to Eleonora Charlotta von Heugel wychodzi za mąż za hrabiego Hansa Ferdinanda von Sandrecky und Langenbielau(1711-1775), który w 1744 roku odkupił dobra od Lorenza Siegmunda. Kolejnym właścicielem był generał-major baron Martin Anton von Puttkamer, wymieniony w 1764 roku. Martin Anton von Puttkamer urodził się w 1698 roku w Barnowie w powiecie bytowskim, na Pomorzu. Ożenił się z Heleną Dorotheą von Schӧnaich, z którą miał syna i dwie córki. Jedyny syn wstąpił do klasztoru. Córki zmarły w młodości. Zmarł w 1782 roku w Dobrzeniu. To również świadczyłoby o istnieniu podziału wsi na dwa działy majątkowe, ponieważ rodzina von Rosenberg-Lipiński herbu Poray posiadała majątek na terenie wsi od 1750 roku. Możliwe, że część gruntów w 1764 roku od generała zakupiła Sophie Benigna von Rosenberg-Lipinsky, z domu von Siegroth. W 1785 roku majątek w rękach Ernsta Moritza, a w 1845 i 1857 Johanna Alberta. W 1872 roku dobra zakupił porucznik Rudolf von Kulmiz, ożeniony z Kathariną von Rosenberg-Lipinsky. Zmarł w 1905 roku. Majątek dziedziczy jego brat, Eugen von Kulmiz a po jego śmierci w 1925 roku jego syn Gerhard Rudolf Fritz Peter Eugen von Kulmiz(1889-1936). Po jego śmierci dobra odziedzczyła wdowa, Maria Eliza, z domu hrabianka zu Stolberg-Wernigerode. Po 1945 roku majątek przejęty przez PGR a pałac zaadoptowany na mieszkania. W 2013 roku sprzedany wrocławskiej spółce.
Pałac
Na fundamentach starszej budowli w 1891 roku Rudolf von Kulmiz wzniósł pałac w stylu późnego renesansu francuskiego. Jest to budynek dwukondygnacyjny, kryty dachem łamanym, z dominantą jaką jest czterokondygnacyjna wieża. Obok pałacu zabudowania pofolwarczne, park krajobrazowy. Całość otoczona murem z bramą wjazdową.
