Wieś położona w gminie Długołęka w powiecie wrocławskim. Nazwa wsi pojawia się w 1693 roku. Powstała z połączenia dwóch miejscowości- Raztelwitz, która istniała już w XIII wieku i Neudorf, która w dokumentach pojawia się w 1516 roku. Nazwa wsi wywodzi się od imienia Sybilli- żony księcia oleśnickiego Krystiana Wirtemberskiego, który w Szczodrem wybudował pałac w stylu renesansowym. Na początku XV wieku właścicielem wsi był Johann Westefall. Kolejni właściciele: 1528- Steffen von Borsnitz, 1541 – 1571- rodzina Domnig z Wrocławia, 1571 – Katharina Domnig z domu von Kottulińska, wdowa po Dawidzie Domnigu, Katharina Hellman, córka Kathariny Domnig, Hans von Gaffron i Katharina z domu Domnig, 1602 – wdowa Katharina von Gaffron z domu Domnig, 1612 – 1629 – Georg Wilhelm von Reibenbaben und Radllau, 1647 – Bernard von Waldau i Helena Sydonia z domu von Reibenbaben und Radlau, 1653 – Helena Sydonia von Waldau odstępuje wieś kuzynowi Hansowi Joachimowi von Gaffron, 1679 – Balthazar Wilhelm von Gaffron, 1685 – wieś zakupił książę oleśnicki Chrystian Ulryk I Wirtemberski(19.04.1652-05.04.1704), 1693 – Sybilla Maria Wirtemberska z domu księżna von Sachsen-Merseburg, 1704 – książę Karol Fryderyk II Wirtemberski(11.03.1682 – 08.02.1745), 1745 – po bezpotomnej śmierci księcia Karola Fryderyka II wieś dziedziczy książę oleśnicki Karol Chrystian Erdmann Wirtemberski(26.10.1716-14.12.1792), 1792 – książę oleśnicki Fryderyk August von Braunschweig-Lüneburg( 29.10.1740-08.10.1805) przez ożenek dnia 06.09.1768 z księżniczkę oleśnicką Frederike Sophie Charlotte Auguste Wirtemberską, córką księcia Karla Christiana Erdmanna(małżeństwo bezdzietne), 1805- książę Fryderyk Wilhelm von Braunschweig „Czarny Książę”(09.10.1771 – 16.06.1815), bratanek księcia Fryderyka Augusta, 1815 – książę Karol II von Braunschweig-Lüneburg(30.10.1804-18.08.1873), syn księcia Fryderyka Wilhelma, 1826 – książę Wilhelm von Braunschweig-Lüneburg(25.04.1806-18.10.1884), młodszy brat księcia Karola II, który odstąpił jemu swoje prawa do księstwa oleśnickiego, 1884 –Albert I Wettyn król Saksonii(23.04.1828-19.06.1902), 1902 – Jerzy I król Saksonii(08.08.1832-15.10.1904), brat Alberta I, 1904 – Fryderyk August III ostatni król Saksonii(25.05.1865-18.02.1932), 1932-1945 – książę Fryderyk Krystian Wettyn(31.12.1893-09.08.1968), drugi syn Fryderyka Augusta III.
Król Saksonii Jerzy Wettyn
Pałac
Zbudowany w latach 1685-1692 przez księcia Krystiana Ulryka I jako letnia rezydencja dla swojej żony Sybilli Marii. W pałacu bywali królowie polscy: August II Mocny i August III Sas. Z powodu zadłużenia pałac oddany został w dzierżawę przez księcia Karola Fryderyka Wirtemberskiego. Popadający w ruinę już w 1715 roku pałac nie nadawał się do zamieszkania. W latach 1792-1802 został rozbudowany. W 1829 roku Szczodre odwiedził car Rosji Mikołaj I. W latach 1851-1867 nastąpiła kolejna rozbudowa pałacu w stylu gotyku angielskiego na wzór pałacu Windsor, stąd zwany „Śląskim Windsorem”. Kolejne zmiany nastąpiły pod koniec XIX wieku. W pałacu znajdowały się cenne zbiory malarstwa, mebli, porcelany w tym unikatowa kolekcja porcelany miśnieńskiej. W 1932 roku nowy właściciel część wyposażenia wystawił na licytację, a jedno skrzydło zostało zaadoptowane na mieszkania. W kolejnych latach z pałacu wywożono wyposażenie do innych pałaców. W trakcie II wojny światowej w pałacu mieściły się magazyny Werhmachtu. W 1945 roku pałac został podpalony przez żołnierzy SS lub żołnierzy radzieckich. Po wojnie pałac zajęty był przez UB gdzie utworzono ośrodek wypoczynkowy dla funkcjonariuszy UB oraz utworzono gospodarstwo rolne. W latach 1955-57 pozostałości pałacu zostały rozebrane. Z założenia pozostało: skrzydło pałacu, oficyna, park z lasem, murowane ogrodzenie z bramą. Od 1988 roku skrzydło stoi nieużytkowane, w oficynie mieszkają pracownicy byłego PGR. W 1992 roku pałac został sprzedany prywatnej spółce, w 2001 roku przeszedł w ręce osoby fizycznej.
