PARGOWO /Pargow/

Wieś położona w gminie Kołbaskowo powiatu polickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240 roku, kiedy książę pomorski Barnim I pod jurysdykcją swojego kuzyna księcia Warcisława III nadał wieś biskupowi Konradowi III z Kamienia Pomorskiego. W 1336 roku połowa wsi należała do  kościoła Św. Marii w Szczecinie. We wsi w XIV-XV wieku istniało kilka majątków. W XIV wieku część wsi należała do Konrada von Eicholz. Po jego śmierci przejęte dobra przez miasto Gryfino. Później należała do rodu von Elsholz(Eicholtz)- może ponownie do rodziny von Eicholz.  W 1373 roku część wsi w posiadaniu rycerskiego rodu von Steinbeke, wymarłego w XVII wieku. Należała wtedy do Clausa i Henninga von Steinbeck. W 1458 roku prawdopodobnie od rodziny von Steinbeck majątek zakupił Philipp von Wussow. Dobra we wsi rodzina von Wussow posiadała od co najmniej 1378 roku. Część wsi w 1474 roku była w posiadaniu rodu von Oldenslet, wymarłego w XV/XVI wieku, część należała do Nicolausa i Henninga von Wussow.  W 1477 roku wymieniony był Peter von Wussow. W 1530 roku nadal połowa wsi należała do kościoła maryjnego w Szczecina, druga w rękach rodu von Wussow.  W 1628 roku we wsi majątek posiada rodzina von Ramin. W 1631 roku część wsi należała do rodu von der Osten– wzmiankowany Christoph von der Osten. W 1698 roku Sofia Eleonora von Wussow podarowała kościołowi kielich. Z rodu von Wussow wzmiankowany Carl Heinrich von Wussow w 1691 i 1706 roku. W 1729 roku od kapitana Carla Heinricha von Wussow majątek wydzierżawia na lat 15 senator Immanuel Willich. Po jego śmierci majątek w rękach wdowy a po jej śmierci w roku 1761 w rękach spadkobierczyń: Sophii Johanny Buller, z domu Willich oraz Charlotty Gertrudy Polzenhagen, z domu Willich, które to zwróciły się do dwóch żyjących braci von Wussow o przedłużenie dzierżawy majątku na następne 30 lat. W 1770 roku we wsi dobra posiadał David Christian Krause. Po nim majątek odziedziczyli synowie: George Carl Wilhelm i Bernd Bogislaw Wilhelm, którzy zostali w 1787 roku nobilitowani przez króla Friedricha Wilhelma II. Około 1800 roku po wygaśnięciu dzierżawy dla spadkobierców senatora Immanuela Willich, bracia Carl Heinrich i Philipp Otto Ludwig von Wussow sprzedali dobra rodzinie von Krause. Rodzina von Krause około 1828 roku sprzedała dobra Georgowi Augustowi Friedrichowi Karbe, nobilitowany w 1840 roku przez króla Friedricha Wilhelma IV. Po śmierci Georga Augusta Friedricha von Karbe w 1845 roku majątek w rękach Gustava Meyer. Dzierżawcą a później właścicielem majątku został Carl Friedrich Julius Engel. W 1879 roku majątek liczył 601 ha gruntów. Na  przełomie wieku XIX i XX dobra w posiadaniu niejakiego Durow. Ostatnim właścicielem majątku liczącego 628 ha gruntów był Georg Nicolai.

W północno-wschodniej części wsi resztki zespołu dworskiego. 

NOWA STUDNICA /Neu-Stüdnitz/

Wieś położona w gminie Tuczno powiatu wałeckiego. W 1584 roku należała do Rüdigera von Wedel. W 1828 roku majątek w posiadaniu rodziny Ruhe. W 1857 roku własność niejakiego Benjamin ze Stargardu. W 1879 roku majątek o powierzchni 478ha należał do rodziny Hollstein. W 1896 roku właścicielem majątku o areale 660ha był W. Hollstein. W skład majątku wchodził folwark Góra Marii(Marienhӧh). Na przełomie XIX-XX wieku dobra posiada rodzina Pӓch. W 1914 roku majątek o powierzchni 392ha należał do Oscara Birchel. W 1929 roku dobra posiadał Curt Frahne(212ha). Ostatnim właścicielem majątku była rodzina Frahne.

W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski składający się z dworu i zabudowań gospodarczych. Jeszcze w 1986 roku stał dwór. Obecnie rozebrany.

LUBNO /Lüben/

 

Wieś położona w gminie Wałcz powiatu wałeckiego. Wzmiankowana w 1500r. Od XV wieku należała do rodziny von der Goltz z Kębłowca. W XV wieku wzmiankowany Gerhard von der Goltz(+ok.1460). Jego synem był Nicolaus von der Goltz(*ok.1450-+ok.1510). Jego synem był wymieniony w XVI wieku George von der Goltz I(+1540). Po nim dobra dziedziczy syn George Günther von der Goltz II(*ok.1476-+ok.1565). Synem Georga Günthera był  Conrad von der Goltz I, zmarły po 1581 roku W XVI wieku wzmiankowani również bracia Johann von der Goltz(*1545-+1607) i Ewald von der Goltz(+1603). Dobra odziedziczył syn Conrada, Conrad von der Goltz II(+1643), ożeniony z Dorotheą von dem Borne(+1620). Ich syn Günther (+1665) ożenił się z Elisabeth Marią von Blanckenburg(+po1666). Ich córka Elisabeth Marie von der Goltz(*1643-+1698) wyszła za mąż za Georga Wilhelma von der Goltz(*1635-+1687) z Siemczyna na Pomorzu. Kolejni właściciele wsi z rodu von der Goltz: Conrad Reimer baron(*04.11.1620-+10.03.1688) ożeniony z Ideą von Dewitz, Georg Günther baron(*16.01.1654-+26.05.1716), Johann Siegismund baron(*1650-+06.03.1719) brat Georga Günthera, Johann baron(*27.12.1697-+1749), Christian Heinrich Günther(*09.12.1725). Na przełomie XVIII/XIX wieku należy do Karla Georga Ferdinanda von Falkenhayn(*15.11.1749-+21.06.1823), żonatego z Auguste Henriette von der Goltz(*09.08.1746-+18.09.1807). Pod koniec XIX wieku majątek w posiadaniu Maximiliana Caspara von Klitzing(*13.04.1815-+01.02.1902).

We wsi ruiny pałacu zbudowanego około 1821 roku. W sąsiedztwie park krajobrazowy z połowy XIX wieku o pow. 5, 0 ha. Obok resztki założenia folwarcznego.

KRĄPIEL /Schöneberg/

Wieś położona w gminie Stargard powiatu szczecińskiego. W 1255 roku własność rodu von Brusewitz. W 1333 roku przez nadania księcia Ottona należy do miasta Stargard. W średniowieczu lenno rodu von Wedel z Krępcewa. W 1496 roku własność Dionizego von Wedel z Krzywicy. W 1778 roku wieś od Lupolda von Wedel zakupiła Fryderike Rosa baronowa von der Goltz z domu von Vanselow. W 1794 roku dobra należa do Ottona Fredericka von  Bonin. W 1850 roku dobra posiada Silber, właściciel Starzyna. Ponownie w rękach rodzinu von Bonin. W 1911 roku własność fundacji rodzinnej Ottona von Bonin. Zarządcą majątku był von Zalewski. Ostatnim właścicielem majątku był Fritz Gustaw von Hagen(*1901).

PAŁAC

Na terenie wsi założenie pałacowo-parkowe oraz folwarczne. Pałac zbudowany w 1859 roku przez rodzinę von Bonin, przebudowany na początku XX wieku. Zbudowany na planie prostokąta, z charakterystyczną cylindryczną basztą od północy. Obok park  zaprojektowany przez Petera Josepha Lenne. W sąsiedztwie zabudowania gospodarcze- obora, owczarnia, stodoła oraz gorzelnia. Obecnie własność prywatna.

WOJANÓW /Schildau/

Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1281 roku kiedy należał do Eberharda von Schildau. W 1361 roku własność Hansa von Zedlitz, w 1488 roku Dittricha von Runge, w 1470 roku Nicola von Zedlitz, w 1520 roku Petera von Runge. Ponownie w rękach rodu von Zedlitz od 1532 roku. Część wsi była w rękach rodu von Schaffgotsch, którą w 1566 roku odkupił Christoph von Zedlitz. Posiadali Wojanów do 1727 roku, kiedy majątek wykupił węgierski arystokrata Johann Franz hrabia Karwath. Po jego śmierci w 1730 roku  dobra dziedziczy jego jedyny syn, Franz Maximilian hrabia von Karwath żonaty z Kathariną Karoline hrabianką Henckel von Donnersmarck. W 1747 roku majątek zakupiła Clara hrabina von Frankenberg, z domu baronówna Matuschka. Od niej w 1755 roku dobra wykupił Daniel von Buchs(*1707-+1779). W 1817 roku od Daniela von Buchs majątek zakupił Karl Heinrich Sigismund von Rothkirch. W 1831 roku Wojanów zakupił tajny radca sprawiedliwości Karl Albrecht Wilhelm Ike(*1798-+1864). Rodzina Ike pochodziła z Meklenburgii z hrabstwa Ruppin. Pod koniec XVIII wieku mieszkali we Wrocławiu. Karl Albrecht urodził się natomiast w Grodzisku Wielkopolskim. W 1843 roku(dyplom wystawiony w 1844 roku) otrzymał szlachectwo polskie od cara z predykatem Duninowski od nazwy majątku Duninów(obecnie Nowy Duninów) nad Wisłą położonego na Mazowszu. Od tego czasu pisał się Ike-Duninowski. W 1829 roku ożenił się z Luise Marchand, córką bankiera z Elbląga. Jej dziadek Gotthilf von Struensee zakupił od marszałka Blüchera(wtedy generała) Duninów z 16000 ha. Posiadał również Kadyny pod Elblągiem. Cały majątek odziedziczyła wnuczka, w/w Luise.  W 1839 roku sprzedał pałac królowi pruskiemu, Fryderykowi Wilhelmowi III, który podarował go córce, księżniczce Luise, zamężnej za księcia Fryderyka, brata króla holenderskiego Wilhelma II. Kolejnym dziedzicem dóbr była ich córka Marie księżna zu Wied-Neuwied(*1841-+1910), księżniczka Niderlandów. W 1908 roku Wojanów zakupił Karl Krieg z Olszanicy. Od 1927 roku pałac z majątkiem nabyli konsul dr Kurt Effenberger z Wrocławia i Wilhelm Kammer. Posiadali dobra do 1945 roku.

Bardzo dziękuję Panu Witoldowi za informacje dotyczące Karla Albrechta Wilhelma Ike. 

 Pałac

W latach 1603-1607 Nickel von Zedlitz und Nimmersath buduje renesansowy dwór. Zniszczony w trakcie wojny trzydziestoletniej odbudowany przez Christopha von Zedlitz w 1667 roku. Przebudowany w 1754 roku przez Daniela von Buchs. W 1832-33 baron Ike zmodernizował, przebudował i rozbudował pałac. Kolejna przebudowa miała miejsce za czasów księżnej Luise. Kolejne przebudowy i modernizacje miały miejsce w latach 1889, 1899, 1906.

ŁOMNICA /Lomnitz/

Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Wieś podzielona na Łomnicę Dolną i Górną. Wzmiankowana w 1300 roku. Do 1366 roku właścicielem wsi był Hans von Schilder oraz rodzina von Zedlitz. W 1391 roku majątek zakupił Heinze von Zedlitz żonaty z Anną von Schwenckfeld. W 1498 roku Nickel von Zedlitz żonaty z Agnes von Seidlitz, wnuk Heinze sprzedał wieś pięciu braciom von Zedlitz z Maciejowej. Rodzina von Zedlitz posiadała Łomnicę do 1650/54. W tym roku wieś przez małżeństwo podpułkownika wojsk cesarskich Matthiasa de Thomagnini z Anną Elisabeth von Zedlitz przechodzi w ręce rodu de Thomagnini. Posiadali wieś do 1737 roku. W latach 1738-1811 majątek należy do rodziny Mentzel z Jeleniej Góry. W latach 1811-1822 majątek jest własnością Johanna Georga Flach, kupca z Kowar. Po jego śmierci majątek dziedziczy wdowa Maria, z domu Exner. Od niej w 1828 roku majątek zakupił zięć Johann Friedrich Moritz Benjamin baron von Roth. Po jego śmierci w 1835 roku majątek przejął Karl Gustav Ernst von Küster. Posiadali dobra do 1945 roku. Po II wojnie w pałacu mieścił się Ośrodek Oświaty Rolniczej, szkoła podstawowa. W 1991 roku pałac zakupiony przez potomka byłych właścicieli, Ulricha von Küster żonatego z Elisabeth, z domu Ebner von Eschenbach.

Łomnica Dolna-pałace

Już w XIV wieku mowa o zamku na terenie wsi. W drugiej połowie XVII wieku powstał barokowy obronny dwór, przebudowanego w latach 1705-25, po raz kolejny w latach 1838-44. Na zachód od pałacu zbudowany w latach 1803-1804 położony jest tzw. „Dom Wdowy, obecnie zwany Małym Pałacem. W drugiej połowie XVIII wieku obok pałacu powstaje założenie parkowe.

  

  

 

 

Łomnica Górna-Dwór

Na terenie Łomnicy Górnej położony jest były majątek z dworem. Po założeniu zachował się budynek dworski oraz zabudowania gospodarcze.

BUKOWIEC /Buchwald/

Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1303 roku. W 1379 roku wieś należała do Heincze(Hink) von Zedlitz, łowczego księcia Bolka II świdnickiego. Ród von Zedlitz posiadał Bukowiec do 1573 roku, kiedy bracia Heinrich i Konrad von Zedlitz sprzedali wieś Hansowi von Reibnitz(+1579). Ostatnim właścicielem wsi z tego rodu był Johann Maximilian Leopold baron von Reibnitz, zmarły 20.12.1758 roku, który testamentem zapisał wieś siostrzeńcowi, Karlowi baronowi von Kottwitz. W 1761 roku sprzedał on wieś Gottliebowi baronowi von Richthofen. Kolejnymi właścicielami majątku byli: Barbara Helene von Festenberg-Packisch(1762-1765), Friedrich von Packisch(1765), von Luck(1765-1770), Barbara Helene von Luck, z domu von Lestwitz, Karl Ferdinand Siegmund baron von Seherr-Thoss(1770-1774), wdowa po nim Marie Eleonore, z domu von Prittwitz, która w 1785 roku sprzedała majątek Friedrichowi Wilhelmowi baronowi von Reden. Po jego śmierci w 1815 roku majątek dziedziczy żona, Juliane Friederike. W 1854 roku dobra dziedziczy chrześnica Juliane Friederike baronowej von Reden, Marie Karoline baronowa von Rotenhan(*1809-+1878), z domu von Riedesel. Była żoną Hermanna Ernsta barona von Rotenhan(*1800-+1858). Kolejnym właścicielem dóbr był rotmistrz Hermann Wolfgang von Rotenhan(*1841-+1893), żonaty z Hedwig Elisabeth, z domu von Jagow-Rühstӓd. Po nim majątek w rękach Friedricha Karla Georga barona von Rotenhan(*1870-+1956). Był ostatnim właścicielem dóbr.

PAŁAC

   

W XVI wieku zbudowany został dwór obronny otoczony fosą. Przebudowany w XVII wieku na pałac barokowy. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1790-1800 na pałac w stylu klasycystycznym. Obok na przełomie XVIII i XIX wieku powstał park krajobrazowy.

BOBRÓW /Boberstein/

Wieś położona w gminie Mysłakowice powiatu jeleniogórskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. W 1428 roku na terenie wsi istniał zameczek-strażnica strzegąca przeprawy przez Bóbr, spalony przez husytów. Pod koniec XV wieku własność Antona Schoffa, a po jego śmierci jego syna Wolfganga von Schaffgotscha. Od 1598 do 1607 majątek pod zarządem Nickela von Zedlitz, który na terenie majątku zbudował renesansowy dwór. Zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej odbudowany w połowie XVII wieku. W 1662 roku Carl Christoph von Zedlitz odsprzedał majątek Annie von Nostitz. Prawdopodobnie za długi przejęty przez jezuitów. Od 1737 do 1776 roku własność rodu von Schaffgotsch. W 1776 roku majątek zakupił Daniel von Buchs, właściciel pobliskiego Wojanowa oraz Dąbrowic. W 1825 roku dobra należą do Karola Sigismunda von Rothkirch. W 1836 roku majątek zakupuje Ernestyna von Kӧckritz, z domu von Rothkirch. Prawdopodobnie od 1880 roku właścicielem zostaje Hans Rudolf von Decker. Posiadał dobra do 1921 roku. Kolejnymi właścicielami była rodzina von Rothkirch, później Siestorpff von Franken, którzy odsprzedali dobra rządowi III Rzeszy. Po 1945 roku na krótko zajęty przez wojska radzieckie. W pałacu mieścił się kolejno: ośrodek dla uchodźców z Grecji, ośrodek poprawczy, ośrodek kolonijny, PGR, SKR, Inspektorat OC z Jeleniej Góry. Od końca lat 60-tych nieużytkowany, popadający w ruinę. W 1972-72 rozbiórka dachu. Od 1994 roku własność Stowarzyszenia Polsko-Niemieckiej Promocji, Odbudowy i Utrzymania Historycznych Wartości Zabytków, Kultury i Tradycji Śląska. Obecnie własność prywatna, niedostępna dla turystów, nadal popadająca w ruinę. Nie są obecnie prowadzone żadne prace konserwatorskie i budowlane( z relacji mieszkańców).

 PAŁAC

Pod koniec XIX wieku Georg von Decker wg projektu berlińskiego architekta Paula Rӧtger fundamentach starszej budowli, prawdopodobnie dworu zbudowanego przez Nickela von Zedlitz zbudował romantyczną siedzibę.

CISZYCA /Ruhberg/

Część miasta Kowar. Na terenie byłej kuźnicy z XVI wieku, w wieku XVIII założony został  folwark. W 1786 roku właścicielem miejscowego folwarku był leśniczy Eckstein. W 1791 roku folwark należał do Karla Georga hrabiego von Hoym, który na terenie folwarku zbudował niewielką letnią rezydencję. Po śmierci hrabiego von Hoym Ciszyca stała się własnością rodu von Maltzan. W latach 1811-13 właścicielem wsi jest książę Gustav Kalixt Biron von Kurland z Sycowa. W 1822 roku Antoni Henryk książę Radziwił(*1775-+1833) wydzierżawił a następnie w 1824 lub 1826 zakupił Ciszycę. Był synem Michała księcia Radziwiłł, ordynata na Nieświeżu i Ołyce, namiestnikiem Wielkiego Księstwa Poznańskiego(1815-1833). Ożeniony z stryjeczną siostrą króla Prus, księżniczką Fryderyką Dorotą Luizą Hohenzollern. Ich córka Wanda była  zakochana z wzajemnością w następcy tronu pruskiego, późniejszym cesarzu, Wilhelmie I. Dnia 12.12.1832 roku wyszła za mąż za Adama Konstantego księcia Czartoryskiego(*1804-+1880), który stał się kolejnym właścicielem Ciszycy. Po nim dobra dziedziczą: jego syn, Adam książę Czartoryski, wnuk Roman(1879), a ostatnim właścicielem z tej rodziny był Aleksander Olgierd Jan Paweł Antoni książę Czartoryski ożeniony z Mehctyldą księżniczką von Habsburg. W 1927 roku od Czartoryskich majątek zakupił Bruno baron Steinӓcker(Stein-Äcker). W 1931 roku majątek jest własnością Ericha Nikolas, a w 1937 roku do Sally Edelmann. Po 1945 roku w pałacu mieścił się ośrodek kolonijno-wczasowy. Obecnie własność prywatna.

PARK

 

CZARNE /Schwarzbach/

Była wieś obecnie dzielnica Jeleniej Góry. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1300 roku(Schwarzzebach, Schwarczebach)), kolejno w 1305(Schwarcebach), 1370(Schwarczbach), 1384(Schwarzbach), 1651(Schwartzenbach), 1668(Schwartzbach), 1721(Schwartbach). W roczniku „Unsere Heimet.Jahrbuch fur den Stadt-u.Lankreis im Riesengebirge”(Hirschberg 1937) w 1301 roku wieś należała do rodu von Talkenberg, później do von Zedlitz, von Stosch, von Rechenberg, von Reibnitz, von Liebeteller, von Hohberg i Gotsche.W 1363 roku wieś należy do wdowy po Kunczo von der Schwarzbach, która sprzedała połowę wsi Hansowi von Schildau.  W 1370 roku własność Georga von Schwarzbach. Wkrótce wieś przechodzi na własność Hansa von Schildau. Część dochodów ze wsi przyznane zostały Henrichowi von Wiltberg. W 1384 roku dochody ze wsi od księżnej Agnieszki otrzymał Gotsche II Schoff. W 1385 roku od Hansa von Schildau dobra nabywa Peter Isold z Karpnik. Pod koniec XIV wieku wieś w rękach rodu von Schaffgotsch. W 1594 lub 1596 umiera Wacław II von Schaffgotsch, ostatni z czarnieńskiej linii rodu. Po nim dobra dziedziczy Krzysztof von Schaffgotsch z Gryfa i Chojnika, który umiera w 1601 roku. W 1596 roku Czarną zakupuję Gregorius von Kahlen. Czy po śmierci Gregoriusa von Kahlen, czy od niego wieś zakupił Friedrich von Nimptsch z Sokołowca. Data zakupu również jest niepewna- 1601-1623. Kolejnym dziedzicem majątku był syn Friedricha, Ernst von Nimptsch, który wg „Unsere Heimet.Jahrbuch fur den Stadt-u.Lankreis im Riesengebirge”(Hirschberg 1937) miał bezpośrednio od Gregoriusa von Kahlen zakupić wieś w 1623 roku. W 1679 roku wieś Czarne za 15 000 talarów od Ernsta von Nimptsch, wnuka Friedricha, zakupiło miasto Jelenia Góra. Majątek należał do miasta do 1945 roku. Majątek był dzierżawiony, wzmiankowany: Johann Christian Buszel(1823), Emil von Kӓmpf(1847), Weidner(Weider)(1876), Otto Marx(1891), Otto Caro(1910), Jacob Rahm(1921).

DWÓR

Obecny dwór powstał za czasów Kaspra III von Schaffgotsch w 1559 roku na fundamentach starszej budowli. W książce Pan Jacek Jakubiec podaje 7 faz budowlanych w historii dworu- 2 fazy w średniowieczu z budową zamku obronnego z wieżą i mostem zwodzonym, 2 fazy budowlane w renesansie z rozbudową zamku oraz jego odbudową po pożarze w 1623 oraz 3 fazy w XVII-XIX wieku.

MIŁKÓW /Arnsdorf/

Miejscowość położona w gminie Podgórzyn powiatu jeleniogórskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1305 roku jako Arnoldi Villa. Kolejno w roku 1394(Arnoldisdorf), w 1400 roku(Arnsdorf). W XIV wieku właścicielem był Nickel von Ni(e)belschütz. Od 1436 roku własność Lorenza von Runge. W 1491 roku wieś posiadają bracia Georg, Günther i Konrad von Reibnitz. Posiadali wieś do 1656 roku, kiedy właścicielem został Karl Heinrich von Zierotin z Janic. Kolejnym właścicielem Miłkowa zostaje Leopold Wilhelm hrabia von Waldstein(*1677-+1748). Po jego śmierci majątek dziedziczy jego córka Maria Christine, zamężna za Giovanniego Nepomucena Carla hrabiego di Lodron Laterano und Castelromano(*1727-+1786). W spadku po matce majątek dziedziczy Maria Theresia hrabina von Matuschka, z domu hrabianka di Lodron Laterano und Castelromano. Mężem Marii Theresi był najmłodszy syn Heinricha Gottfrieda hrabiego von Matuschka baron Toppolczan, Bernhard Maria hrabia von Matuschka baron Toppolczan (*1768-+1820). Posiadali Miłków do 1945 roku. Kolejni właściciele to: Theodor(*1795-+1875), jedyny syn Bernharda Marii, Benno Maximilian Hugo hrabia von Matuschka baron Toppolczan und Spaetgen(*1827-+1875), Bernhard Joseph Maria(*1857-+1895), syn Benno Maximiliana, wdowa Brunisława, z domu hrabianka von Strachwitz und Gross-Zauche und Kamminetz oraz małoletni synowie: Theodor Maria Benno Hyacinth Bernhard(*1885-+1930) i Bernhard Maria Joseph Benno Hyacinth(*1886-+1966). Majątek odziedziczył Theodor Maria. Po jego śmierci do 1945 roku majątek w rękach wdowy, Ferdinande hrabiny von Matuschka, z domu hrabianki von Schmettau.

PAŁAC

Pierwszą siedzibą był dwór zniszczony w XV wieku przez husytów. W latach 1666-67 Karl Heinrich von Zierotin budował barokowy dwór, który spłonął w 1768 roku. Na zgliszczach tej budowli w 1677 roku powstał pałac, przebudowany w końcu XIX wieku. 

Willa- dom byłego zarządcy majątku