Wieś położona w gminie Trzebnica powiatu trzebnickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1138 roku. Przez wieku była własnością biskupa wrocławskiego. W 1785 roku na terenie wsi znajdował się folwark. Po sekularyzacji dóbr w 1810 roku dobra przejęło państwo pruskie. Niewielki majątek na terenie wsi posiadała rodzina von Lüttwitz(Litwitz) odnotowana w 1803 roku. Po 1810 roku odnotowana rodzina von Debschütz. W latach 1876-1886 właścicielem był Karl Friedrich von Debschütz. Kolejnym właścicielem był Max von Debschütz, który w 1900 roku sprzedał majątek hrabiemu Franzowi Xaverowi Carlowi Wolfangowi Ludwigowi Alexandrowi von Ballestrem(1834-1910) z Pławniowic. Majątek odziedziczył jego syn, Johann Baptist Wolfgang Karl Raphael hrabia von Ballestrem(1866-1929). Po śmierci hrabiego Johanna Baptista właścicielką zostaje wdowa hrabina Johanna Erna Eva Maria Rosa Agnes, z domu baronówna Saurma von und zu der Jeltsch(1869-1946). W 1937 roku majątek w posiadaniu banków: Bkk Deutsch Bank in Breslau i Kreissparkasse Trebnitz.

Pałac

Zbudowany w 1864 roku prawdopodobnie na murach starszej budowli lub przebudowę starszej budowli w stylu neogotyckim. Spalony pod koniec II wojny światowej, rozebrany po 1945 roku. Po założeniu zachowały się: oficyna pałacowa, rządcówka, ośmiorak, obora i resztki parku krajobrazowego.

Zamek położony w gminie Sobieszów(obecnie dzielnica Jeleniej Góry) powiatu jeleniogórskiego. Prawdopodobnie już w połowie XIII wieku istniał tutaj dwór myśliwski. Należący do księcia legnickiego Bolesława II Rogatki. Murowany zamek wzniósł w latach 1353-1364 książę świdnicko-jaworski Bolko II Mały. W 1362 roku zamek jako zastaw otrzymał rycerz Thimo, który odsprzedał prawa zastawu cesarzowi Karolowi IV.  Wdowa po księciu Bolku II, księżna Agnieszka prawdopodobnie w 1377 roku oddała zamek Gotsche II młodszemu, protoplaście rodu von Schaffgotsch, zmarłym w 1418 roku. Burgrabią zamku wymienionym w 1394 roku był Wittschel von Bischofswerde. Rodzina von Schaffgotsch posiadała zamek do 1945 roku z przerwą na lata 1634-1649. W 1634 roku dobra wraz z zamkiem zostały zabrane Hansowi Ulrichowi von Schaffgotsch, który został na rozkaz cesarski aresztowany i stracony. Zamek obsadzony został w tym czasie wojskami generała Rudolpha von Colloredo. W 1639 roku decyzją cesarską dobra rodu von Schaffgotsch nabył Johann Putz von Adlerthurn.  W 1639 roku komendantem zamku był Johann von der Linde a w 1640 roku kapitan Georg Hegewald. W 1642 roku właścicielem majątku po von Schaffgotschach był pułkownik Wilhelm hrabia von Gall a komendantem zamku był Georg Siegmund von Tschirnhaus. W 1649 roku decyzją cesarską dobra powracają w ręce rodu von Schaffgotsch. Ostatnim właścicielem był Friedrich hrabia von Schaffgotsch, zmarły w 19478 roku.

Zamek

W późniejszych latach wielokrotnie rozbudowywany. Pierwsza rozbudowa miała miejsce w XV wieku. W 1675 roku w wyniku trafienia przez piorun w wieżę zamek spłonął i nigdy nie został odbudowany. Od XIX wieku atrakcja turystyczna.

Wieś położona w gminie Wąsosz powiatu górowskiego. Wzmiankowana w 1301 roku. Pierwszym znanym właścicielem wsi był rycerz Thomas von Pfar. W 1507 dobra należały do Hansa von Dyhr. W 1528 roku wymieniona rodzina von Kreckwitz. Na terenie wsi istniały dwa majątki, prawdopodobnie połączone w jeden w prawdopodobnie na początku XVIII wieku. W 1581 roku dobra nabył Alexander von Portugal(Portugall, Partigal), wymieniony w 1590. Rodzina von Portugal posiadała majątek do 1614 roku. Od 1510 roku do 1782 siedziała tu rodzina von Pogrell(Pogarel) h. Grzymała,  w 1687 roku wymieniony Hans George von Pogrell. Dość częste zmiany właścicieli głównego z majątków: w 1614 roku majątek należał do Abrahama von Schweinitz, w 1663 roku dobra w rękach Christiana von Hoffmann, wymienianego w 1671. W 1719 roku wymieniony Friedrich Oswald von Tschammer. Rodzina von Tschammer siedziała tu w latach 1656-1720. W 1719 roku dobra posiadała również baronowa von Rechenberg z domu von Prittwitz. W 1726 roku siedział tu von Rothe, wymieniony w 1730 roku, który w 1746 roku sprzedał majątek majorowi von Seidel, którego spadkobiercy wymienieni byli w latach 1782-1787 a ostatni z rodu zmarł w 1806 roku, kiedy to majątek przeszedł na wdowę hrabinę Christine Wilhelminę, z domu von Richthofen, która w 1818 roku sprzedała majątek Bernhardowi von Rieben(Riebe), wymienianemu w 1830 roku. Posiadali majątek do lat 60-tych XIX wieku. Kolejni właściciele: w 1873 roku dr Kühne, w latach 1879-1898 rodzina Friese, w latach 1922-1926 Arthur Weissleder. Po 1926 roku dobra rozparcelowane w posiadaniu Niemieckiego Stowarzyszenia dla Wspierania Kolonizacji w Berlinie. Ostatnim właścicielem resztówki po majątku rycerskim wymienionym w spisie w 1937 roku był Kurt Schilke. Pod koniec XVIII wieku do majątku w Chocieborowicach należały dobra w Czeladzi, Bieniowicach i Kowalewie oraz w połowie XIX wieku folwark Waldvorwerk.

Dwór

Zbudowany pod koniec XVIII wieku na planie prostokąta, rozbudowany na początku XX wieku, parterowy, z pseudoryzalitem w części środkowej, podpiwniczony, kryty dachem mansardowym.

Miasto położone w powiecie polkowickim. Po raz pierwszy wymieniona w 1284 roku. Początkowo własność książęca należąca do książąt wrocławskich, później książąt legnickich. W 1297 roku książę świdnicki Bolko I Surowu buduje w Chocianowie zamek. Na terenie wsi lenno posiadała rodzina von Braun wymieniona w 1348 oraz w 1580 roku.  W 1407 roku lenno na terenie wsi posiadała rodzina von Rothkirch. W 1419 roku dobra na terenie wsi posiadała rodzina von Zedlitz. W 1444 roku Księżna Elżbieta Hohenzollern, wdowa po księciu legnickim Ludwiku II przekazuje miejscowość rycerzom Christophowi i Nicolausowi von Dornheim. W 1507 roku własność Georga von Schellendorf. Ród von Schellendorf wymieniony był w 1404 roku i jeszcze w 1664 roku wg innych autorów. W 1518 roku dobra zakupił Christoph von Schkopp. W 1580 majątek należy do Hansa von Soran. Kolejnymi właścicielami byli: w latach 1584-1587 Jakub von Schӧnaich, w latach 1587-1613 Friedrich Assmann von Nostitz i Sigismund von Nostitz, który w 1613 roku sprzedał majątek Hiobowi Alexandrowi von Stosch. Po jego śmierci w 1616 roku majątek odziedziczył jego syn, Hans Georg von Stosch, zmarły w 1653 roku. Po nim majątek dziedziczył Wolf Alexander von Stosch, zmarły w 1682 roku, Dawid Alexander von Stosch, zmarły w 1682 roku a następnie wdowa Katarzyna von Stosch, z domu von Kottwitz. W 1700 roku majątek na terenie Chocianowa posiadała również rodzina von Bibran. W 1723 roku kolejny właściciel Balthazar Friedrich von Stosch sprzedaje majątek hrabiemu Heinrichowi Gottlobowi von Roedernowi. Posiadłością zarządzał syn Heinricha Gottloba, Melchior Gottlob von Roedern(1700-1734). Po śmierci Melchiora Gottloba majątek dziedziczy jego brat hrabia Karl Albrecht von Roedern, zmarły bezpotomnie w 1766 roku. Majątek odziedziczył wnuk hrabiego Heinricha Gottloba, Wilhelm Christoph Gottlob zu Dohna-Schlodien, syn Wilhelma Alexandra i Henriette Sophie Elisabeth(1694-1760), córki hrabiego Heinricha Gottloba von Roedern. Prawdopodobnie dobra posiadał już od 1749 roku wg innych źródeł. W rękach rodu zu Dohna-Schlodien zamek i majątek pozostawał do 1945 roku. Po śmierci Wilhelma Christopha w 1787 roku dobra odziedziczył jego syn, Wilhelm August Gottlob(1769-1837), kolejnym był syn Wilhelma Augusta- Wilhelm Hermann Albrecht(1809-1872), syn Wilhelma Hermanna- Wilhelm Karl Hannibal Vincenz(1841-1925). Ostatnim właścicielem był Wilhelm Hans Hermann Hannibal Richard zu Dohna-Schlodien(1907-1945).

Zamek-pałac

Zbudowany pod koniec XIII wieku, przebudowany na początku XV wieku. Po 1599 roku zamek przekształcony w renesansowy dwór, w latach 1728-1732 przebudowany w barokowy pałac. W 1945 roku częściowo uszkodzony. Obecnie opuszczony popadający w ruinę w rękach prywatnych.