Wieś gminna powiatu jeleniogórskiego. Początki wsi sięgają XII wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1334 roku, później w 1367 roku. W 1369 roku wieś była własnością Heinricha Beier. Od 1372 własność Clericusa Bolcze. Na przełomie XV i XVI wieku własność Konrada I von Hoberga(*1453-+1520). W 1512 roku sprzedał wieś Hansowi Dippoldowi von Burghaus. W 1529 roku wieś zakupił Franz von Reibnitz z Kłaczyny. Od niego w 1532 roku odkupił majątek Alexander Holtzschuer z Poznania. W latach 1537-1543 dobra należały do Justusa Decjusza, sekretarza króla polskiego Zygmunta Starego, który wydzierżawił majątek Heinrichowi Thule. W 1562 roku wieś należała do braci Hansa i Franza von Heilmann. W 1575 roku Hans von Heilamnn sprzedał majątek Hansowi von Gersdorf z Sichowa. Jego syn Christoph w 1608 roku sprzedał dobra Danielowi von Schaffgotsch. Za czasów Daniela von Schaffgotsch dochodzi do rozbudowy dworu. Po jego śmierci majątek dziedziczy wdowa Hedwig von Schaffgotsch, a po jej śmierci w 1668 roku dobra dziedziczy jej córka Regina von Mauschwitz, żona Maximiliana. . W 1679 roku majątek w rękach Balthasara Erdmanna hrabiego von Promnitz. Wnuk Balthasara, Johannes Erdmann hrabia von Promnitz w 1765 roku przekazał majątek Christianowi Friedrichowi hrabiemu zu Stolberg-Wernigerode. Posiadali majątek do 1945 roku. Ostatnim właścicielem majątku był od 1929 roku Christian Friedrich hrabia zu Solberg-Wernigerode.
Pałac
Pierwsza siedziba dworska zbudowana została przez ród von Beier. Na początku XVII wieku w latach 1608-1609 przebudowany i rozbudowany dwór w stylu renesansowym przez Daniela von Schaffgotsch. Splądrowany i zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej. W 1775 roku na fundamentach starego dworu hrabiowie zu Stolberg-Wernigerode postawili nową rezydencję w stylu barokowym. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1830 roku
