Wieś położona w gminie Leśna powiatu lubańskiego. Początkowo wchodziła w skład dóbr frydlanckich, które w 1278 roku od króla Przemysła Otokara zakupił Rudolf von Biberstein. Od XIV wieku do 1649 roku dobra należały do rodziny von Gersdorf. W 1425 roku wzmiankowani bracia Hans i Heinze, w 1540 roku wymienieni bracia Sigismund i Fabian von Gersdorf. Kolejnym właścicielem był Hans von Gersdorf z żoną z domu von Salza. Ich syn sprzedał Grabiszyce Średnie Heinrichowi von Gersdorf, który odsprzedał wieś swojemu zięciowi Friedrichowi von Nostitz. Starsza córka Friedricha wyszła za mąż Georga von Dobschütz z Szyszkowej, właściciela Grabiszyc Średnich w latach 1649-1667. Kolejnym właścicielem w latach 1667-1699 był Maximilian Ernst von Sander z synami. W 1699 roku przez małżeństwo wieś wraca do rodu von Gersdorf. Posiadali wieś do 1785 roku. Z tego rodu wzmiankowani: polski i saski pułkownik kawalerii Caspar Christoph von Gersdorf(*1658-+1706), który zginął w bitwie pod Kaliszem 29.10.1706 roku, Christoph Ernst von Gersdorf(*1687-+1739), Carl Ferdinand von Gersdorf(*1719). Od końca XVIII wieku częste zmiany właścicieli: von Warnsdorf, Georg Friedrich von Tempsky(1785-1798), Sofie Eleonore von Krackenhof z domu von Metzrad(1797-1805). W 1805 roku właścicielem dóbr zostaje Ernst Gotthelf von Uechtritz, po nim (1830,1845)Ernst Friedrich Moritz von Uechtritz-Steinkirch(+1857), kolejno podporucznik Barchewitz(1845,1848), niejaki Müller(1852-1857), Paul Erdmann Rüdiger właściciel młyna z Forst(1870,1876), Lorenz(1880-1886), Kolisch(1892), Wilhelm Thie(1894), Heinrich von Brauchitsch(*1831-+1916) z żoną z domu von Roon(1895-1910), córką hrabiego von Roon, feldmarszałka i pruskiego polityka. Ich jedyny syn Siegfried w 1911 roku sprzedał majątek Franzowi von Poncet. W 1912 roku dobra zakupił Schliephacke.
Część wsi z założeniem zwanym Luisenhof oraz z folwark na początku XX wieku należał do rodziny Lorenz(1905), później do rodziny Clajus(1926).
PAŁAC
W połowie XVIII wieku zbudowano we wsi pierwszą siedzibę dworską-dwór, jeszcze istniejący na początku XX wieku. W 1809 roku zbudowano zachodnie skrzydło obecnego pałacu, rozbudowanego w 1895 roku. Obecny budynek zbudowany na planie wydłużonego prostokąta, dwu i trójkondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym, z czterokondygnacyjną wieżą, zaadoptowany na budynek szkolny.
