Wieś położona w gminie Dziadowa Kłoda powiatu oleśnickiego. Polska nazwa wsi to Fodrzychowice. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1305 roku(Oldrichowo Crassowo) aczkolwiek część podaje , że pierwsza wzmianka miała miejsce w 1266 roku. W 1481 roku wieś należała do Nikolausa Kunz. W XVI wieku podział wsi na część górną i dolną. Taki stan rzeczy utrzymał się do XVIII wieku. Część Górna właściciele: Leonhard von Wojsky(1577), Hans i Friedrich von Wojsky(1596), Hans von Wojsky(1599), Melchior von Wojsky(1609), Hans von Pogrell który zakupił majątek w 1609 roku od Melchiora von Wojskyego, Hans von Uthmann(1620-1633), baron Peter Kotulinski von der Jeltsch(1653), David von Müller(1657), którego spadkobiercy w 1664 roku sprzedali majątek Tobiasowi von Lobenthal, a ten z koli odsprzedał dobra w 1666 roku Christophowi von Dompnig und Rippern z Lampersdorf a ten zaś sprzedał majątek w 1671 roku Andreasowi Geidner. W 1676 roku dobra zakupił Johann Jakob von Pestaluzzi. W 1689 roku majątek posiadała wdowa, Katharina Elisabeth Lincke. Kolejnym właścicielem w 1669 roku był Siegmund Moritz von Rheinbaben, który w 1722 roku sprzedał dobra Johannowi Matthiasowi von Siebelegg. Część Dolna Właściciele: Heinrich von Ohm(1569), Hans von Royn(1577), wdowa po Hansie, Juliane , z domu von Schlichtig(prawd. Schlichting)(1622), von Wartenberg(1622), Alexander burgrabia i hrabia zu Dohna(1728). Sprzedał w tym samym roku część dolną Johannowi Matthiasowi von Siebelegg, który został właścicielem całej wsi. Zgodnie z testamentem z 1746 roku wieś odziedziczyła jego córka Wilhelmine Elisabeth, po mężu von Teichmann. która po kilku latach sprzedała majątek Johannowi Sigismundowi von Kessel. W 1755 roku przekazał majątek swojej żonie, Marianne Charlotte Elisabeth, z domu von Wildenstein, która w 1762 roku sprzedała dobra Królewskiemu Naczelnikowi Poczty, Johannowi Friedrichowi Herrmann. W 1763 roku sprzedał majątek Eleonore Leopoldine von Wallenberg, z domu baronówna von Mildenberg. W 1770 roku obecny właściciel, Christoph Erdmann von Nassau przekazał majątek córce, Ernestine Eleonore Elisabeth von Martini. W 1775 roku majątek zakupił porucznik Anton von Faldern, który w 1776 roku sprzedał dobra majorowi Johannowi Gottliebowi Sylviusowi von Poser. Zgodnie z testamentem opublikowanym w 1817 roku majątek dziedziczy wdowa po Johannie Gottliebie Sylviusie, Henriette, z domu von Lӧben, zmarła w 1823 roku. Zgodnie z jej wolą majątek odziedziczył jej syn, Friedrich von Poser, który w 1824 roku sprzedał dobra Johannowi Pawelt z Namysłowa. W 1828 roku dobra w posiadaniu wdowy, Susanny Karoliny Pawelt, z domu Urban i jej syna Johanna Rudolfa Pawelt. Susanna Karolina Pawelt wyszła za mąż za Karla Moritza Neugebauer a po jego śmierci w 1831 roku majątek w rękach wdowy. W 1841 roku majątek zakupił Egbert Ernst Ludwig von Sihler, który szybko sprzedał dobra w 1843 roku dla Adolfa Bernharda Engelmann. W 1852 roku dobra zakupił Karl von Walewski, który po kilku miesiącach w grudniu tego roku sprzedał majątek hrabiemu Heinrichowi Lanckorońskiemu. W 1858 roku sprzedał dobra kapitanowi Percyemu Augustowi von Lӧsecke. W 1863 roku majątek był w posiadaniu Davida Kempner, kolejnym był porucznik Eugen Hänel od 1893 roku. Od 1898 roku właścicielem majątku był Heinrich Schenk z Żagania, który już w grudniu sprzedał dobra Hermannowi Oels z Wrocławia i Erichowi Rudolfowi. Od 1899 roku Erich Rudolf był samodzielnym właścicielem majątku. Od 1907 roku majątek wykupił Królewsko-Pruski Skarb Państwa.
Zbudowany w 1691 roku. Rozbudowany w XVIII wieku, w XIX wieku powiększony o oranżerie. Obecnie pałac w ruinie. Obok zaniedbany park krajobrazowy oraz zabudowania byłego folwarku.
