Korespondencja Teresy Lubomirskiej do hrabiny Sobańskiej. 1935

HISTORIA WIELICHOWA

Miejscowość położona w powiecie grodziskim województwa wielkopolskiego, po raz pierwszy wymieniona w roku 1297. Do 1645 roku wieś należała do biskupów poznańskich. Później do 1797 roku, do sekularyzacji majątku kościelnego należała do kapituły poznańskiej. Od 1797 roku nadaniem cesarskim majątek otrzymał adiutant cesarza, generał Fryderyk Wilhelm von Zastrow. Kolejnym właścicielem od roku 1832 jest major August Adolf von Zastrow, który w 1839 roku sprzedaje dobra hrabiemu Mikołajowi Mielżyńskiemu. Po śmierci Mikołaja Mielżyńskiego w roku 1842 właścicielką majątku zostaje jego córka, Teodozja Dzieduszycka żona Henryka. W ich rękach majątek pozostawał do 1851 roku, kiedy to w drodze licytacji dobra zakupił  kupiec Juliusz Munk. W 1854 roku sprzedaje majątek pułkownikowi Hermannowi von Holleben, który już w 1865 roku sprzedaje go Bolesławowi Potockiemu z Będlewa, a ten w tym samym roku za tą samą sumę sprzedał majątek hrabiemu Adamowi Broel-Plater z Prochów. W 1893 roku dobra od Platerów zakupuje Eryk Schultz, który w roku 1922 sprzedaje majątek księżnej Teresie z Wodzickich Lubomirskiej.

PAŁAC

Pałac zbudowany po 1797 roku dla Fryderyka Wilhelma von Zastrow, położony jest we wschodniej części miasta na wschód od rynku, przy drodze prowadzącej do Wilkowa Polskiego oraz przy ulicy Parkowej. W 1884 roku pałac przebudowany przez rodzinę Broel-Plater. Prawdopodobnie pałac został zbudowany na fundamentach dworu biskupiego, który spłonął w 1720 roku, o czym mają świadczyć dwa dęby szypułkowe, ponad 300 letnie rosnące symetrycznie przed fasadą pałacu, jako pozostałość wcześniejszego założenia. Pałac to budynek murowany z cegły, zbudowany na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjny z częściowo użytkowym poddaszem, z czterokondygnacyjną wieżą, całkowicie podpiwniczony, nakryty dachem czterospadowym. Wejście frontowe poprzedzone tarasem wspartym na filarach i kolumnach. Układ wnętrz dwutraktowy z reprezentacyjnym holem, salą myśliwską, salonikiem. We wnętrzu zachowana część dawnego wystroju z końca XIX wieku- klatka schodowa, stolarka drzwiowa, sztukaterie, kominek, ozdobny piec. Obecnie w pałacu mieści Rolniczy Zakład Doświadczalny.

Pałac w otoczeniu parku o powierzchni około 7 ha, założonym na przełomie XVIII i XIX wieku, przekształconym pod koniec XIX wieku. W zachodniej części parku znajdują się dwa stawy połączone rowem. W parku dominują lipy, klony, dęby, jesiony, graby.

ZESPÓŁ FOLWARCZNY

Zespół   folwarczny usytuowany na wschód od pałacu składa się z podwórza folwarcznego oraz z rządcówki, stajni koni wyjazdowych i wozowni, gorzelni, obory, spichlerza. Budynki powstały w drugiej połowie XIX wieku.