Wieś położona w gminie Trzebnica powiatu trzebnickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1138 roku. Przez wieku była własnością biskupa wrocławskiego. W 1785 roku na terenie wsi znajdował się folwark. Po sekularyzacji dóbr w 1810 roku dobra przejęło państwo pruskie. Niewielki majątek na terenie wsi posiadała rodzina von Lüttwitz(Litwitz) odnotowana w 1803 roku. Po 1810 roku odnotowana rodzina von Debschütz. W latach 1876-1886 właścicielem był Karl Friedrich von Debschütz. Kolejnym właścicielem był Max von Debschütz, który w 1900 roku sprzedał majątek hrabiemu Franzowi Xaverowi Carlowi Wolfangowi Ludwigowi Alexandrowi von Ballestrem(1834-1910) z Pławniowic. Majątek odziedziczył jego syn, Johann Baptist Wolfgang Karl Raphael hrabia von Ballestrem(1866-1929). Po śmierci hrabiego Johanna Baptista właścicielką zostaje wdowa hrabina Johanna Erna Eva Maria Rosa Agnes, z domu baronówna Saurma von und zu der Jeltsch(1869-1946). W 1937 roku majątek w posiadaniu banków: Bkk Deutsch Bank in Breslau i Kreissparkasse Trebnitz.

Pałac

Zbudowany w 1864 roku prawdopodobnie na murach starszej budowli lub przebudowę starszej budowli w stylu neogotyckim. Spalony pod koniec II wojny światowej, rozebrany po 1945 roku. Po założeniu zachowały się: oficyna pałacowa, rządcówka, ośmiorak, obora i resztki parku krajobrazowego.

Wieś położona w gminie Lubin powiatu lubińskiego. W 1259 roku Bolesław Rogatka nadał rycerzowi Wielisławowi 12 łanów we wsi Chróstnik. W 1267 roku wzmiankowana wieś Chrostnik. W 1316 roku wymieniony Jakusz z Chróstnika. W latach 1348-1350 siedział tu  Heyncza de Bruchaczdorf a w  1357 roku Gothe von Bruchschaczdorf pan Gogołowic. Ród von Brauchitsch siedziała tu od końca XIII do 1637 roku, wymieniona również w 1441 i 1633 roku. W 1587 roku siedziała tu również rodzina von Zedlitz. Od 1637 roku właścicielem majątku został Nicolaus von Haugwitz. Rodzina von Haugwitz wzmiankowana w 1701 i 1742 roku. W 1700 roku majątek na terenie wsi posiadała rodzina von Bock a w 1720 roku rodzina von Mauschwitz. W latach 1763 – 1803 dobra w rękach von Luck. Dobra posiadała rodzina von Kottwitz oraz książę Ferdynand, brat króla pruskiego Fryderyka II Wielkiego. W 1804 roku właścicielem majątku został hrabia Samuel Philipp Gottfried von Schmettow. W 1907 roku dobra w rękach Rochusa von Lüttwitz. Kolejnym właścicielem został von Schierstaedt a od 1927 roku rodzina von Klitzing.

Pałac

Inicjatorem budowy barokowej rezydencji był w latach 1723-1728 pułkownik polsko-saksońskich wojsk królewskich, Georg Karl von Haugwitz. W 1908-1909 roku rozbudowano i unowocześniono pałac. Od 1939 roku kwatera Dyrekcji Kolei Państwowych z Wrocławia. Po 1945 roku w pałacu działał szpital polowy a do lat 50-tych zamieszkany przez oficerów i urzędników Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej z Legnicy. W latach 50-tych zaadoptowany na potrzeby Centralnego Ośrodka Szkolenia Kombajnistów Ministerstwa Rolnictwa. Od 1960 roku zaadoptowany na potrzeby szkoły działającej do 1975 roku. Strawiony przez pożar w 1976 roku. Od tego czasu popadał do ruiny. Od 2009 roku nowy właściciel Dariusz Miłek podjął się odbudowy pałacu i rewitalizacji założenia pałacowo-parkowego.

Wieża rycerska

Na płaskim i podmokłym terenie na terenie parku prawd. wieża rycerska z XIII/XIV wieku, w XVIII wieku na jego miejscu prawdopodobnie z wykorzystaniem  materiału z wieży postawiono romantyczne ruiny. Położona na sztucznym wzniesieniu otoczonym fosą.

Zamek położony w gminie Sobieszów(obecnie dzielnica Jeleniej Góry) powiatu jeleniogórskiego. Prawdopodobnie już w połowie XIII wieku istniał tutaj dwór myśliwski. Należący do księcia legnickiego Bolesława II Rogatki. Murowany zamek wzniósł w latach 1353-1364 książę świdnicko-jaworski Bolko II Mały. W 1362 roku zamek jako zastaw otrzymał rycerz Thimo, który odsprzedał prawa zastawu cesarzowi Karolowi IV.  Wdowa po księciu Bolku II, księżna Agnieszka prawdopodobnie w 1377 roku oddała zamek Gotsche II młodszemu, protoplaście rodu von Schaffgotsch, zmarłym w 1418 roku. Burgrabią zamku wymienionym w 1394 roku był Wittschel von Bischofswerde. Rodzina von Schaffgotsch posiadała zamek do 1945 roku z przerwą na lata 1634-1649. W 1634 roku dobra wraz z zamkiem zostały zabrane Hansowi Ulrichowi von Schaffgotsch, który został na rozkaz cesarski aresztowany i stracony. Zamek obsadzony został w tym czasie wojskami generała Rudolpha von Colloredo. W 1639 roku decyzją cesarską dobra rodu von Schaffgotsch nabył Johann Putz von Adlerthurn.  W 1639 roku komendantem zamku był Johann von der Linde a w 1640 roku kapitan Georg Hegewald. W 1642 roku właścicielem majątku po von Schaffgotschach był pułkownik Wilhelm hrabia von Gall a komendantem zamku był Georg Siegmund von Tschirnhaus. W 1649 roku decyzją cesarską dobra powracają w ręce rodu von Schaffgotsch. Ostatnim właścicielem był Friedrich hrabia von Schaffgotsch, zmarły w 19478 roku.

Zamek

W późniejszych latach wielokrotnie rozbudowywany. Pierwsza rozbudowa miała miejsce w XV wieku. W 1675 roku w wyniku trafienia przez piorun w wieżę zamek spłonął i nigdy nie został odbudowany. Od XIX wieku atrakcja turystyczna.

Wieś położona w gminie Wąsosz powiatu górowskiego. Wzmiankowana w 1301 roku. Pierwszym znanym właścicielem wsi był rycerz Thomas von Pfar. W 1507 dobra należały do Hansa von Dyhr. W 1528 roku wymieniona rodzina von Kreckwitz. Na terenie wsi istniały dwa majątki, prawdopodobnie połączone w jeden w prawdopodobnie na początku XVIII wieku. W 1581 roku dobra nabył Alexander von Portugal(Portugall, Partigal), wymieniony w 1590. Rodzina von Portugal posiadała majątek do 1614 roku. Od 1510 roku do 1782 siedziała tu rodzina von Pogrell(Pogarel) h. Grzymała,  w 1687 roku wymieniony Hans George von Pogrell. Dość częste zmiany właścicieli głównego z majątków: w 1614 roku majątek należał do Abrahama von Schweinitz, w 1663 roku dobra w rękach Christiana von Hoffmann, wymienianego w 1671. W 1719 roku wymieniony Friedrich Oswald von Tschammer. Rodzina von Tschammer siedziała tu w latach 1656-1720. W 1719 roku dobra posiadała również baronowa von Rechenberg z domu von Prittwitz. W 1726 roku siedział tu von Rothe, wymieniony w 1730 roku, który w 1746 roku sprzedał majątek majorowi von Seidel, którego spadkobiercy wymienieni byli w latach 1782-1787 a ostatni z rodu zmarł w 1806 roku, kiedy to majątek przeszedł na wdowę hrabinę Christine Wilhelminę, z domu von Richthofen, która w 1818 roku sprzedała majątek Bernhardowi von Rieben(Riebe), wymienianemu w 1830 roku. Posiadali majątek do lat 60-tych XIX wieku. Kolejni właściciele: w 1873 roku dr Kühne, w latach 1879-1898 rodzina Friese, w latach 1922-1926 Arthur Weissleder. Po 1926 roku dobra rozparcelowane w posiadaniu Niemieckiego Stowarzyszenia dla Wspierania Kolonizacji w Berlinie. Ostatnim właścicielem resztówki po majątku rycerskim wymienionym w spisie w 1937 roku był Kurt Schilke. Pod koniec XVIII wieku do majątku w Chocieborowicach należały dobra w Czeladzi, Bieniowicach i Kowalewie oraz w połowie XIX wieku folwark Waldvorwerk.

Dwór

Zbudowany pod koniec XVIII wieku na planie prostokąta, rozbudowany na początku XX wieku, parterowy, z pseudoryzalitem w części środkowej, podpiwniczony, kryty dachem mansardowym.

Miasto położone w powiecie polkowickim. Po raz pierwszy wymieniona w 1284 roku. Początkowo własność książęca należąca do książąt wrocławskich, później książąt legnickich. W 1297 roku książę świdnicki Bolko I Surowu buduje w Chocianowie zamek. Na terenie wsi lenno posiadała rodzina von Braun wymieniona w 1348 oraz w 1580 roku.  W 1407 roku lenno na terenie wsi posiadała rodzina von Rothkirch. W 1419 roku dobra na terenie wsi posiadała rodzina von Zedlitz. W 1444 roku Księżna Elżbieta Hohenzollern, wdowa po księciu legnickim Ludwiku II przekazuje miejscowość rycerzom Christophowi i Nicolausowi von Dornheim. W 1507 roku własność Georga von Schellendorf. Ród von Schellendorf wymieniony był w 1404 roku i jeszcze w 1664 roku wg innych autorów. W 1518 roku dobra zakupił Christoph von Schkopp. W 1580 majątek należy do Hansa von Soran. Kolejnymi właścicielami byli: w latach 1584-1587 Jakub von Schӧnaich, w latach 1587-1613 Friedrich Assmann von Nostitz i Sigismund von Nostitz, który w 1613 roku sprzedał majątek Hiobowi Alexandrowi von Stosch. Po jego śmierci w 1616 roku majątek odziedziczył jego syn, Hans Georg von Stosch, zmarły w 1653 roku. Po nim majątek dziedziczył Wolf Alexander von Stosch, zmarły w 1682 roku, Dawid Alexander von Stosch, zmarły w 1682 roku a następnie wdowa Katarzyna von Stosch, z domu von Kottwitz. W 1700 roku majątek na terenie Chocianowa posiadała również rodzina von Bibran. W 1723 roku kolejny właściciel Balthazar Friedrich von Stosch sprzedaje majątek hrabiemu Heinrichowi Gottlobowi von Roedernowi. Posiadłością zarządzał syn Heinricha Gottloba, Melchior Gottlob von Roedern(1700-1734). Po śmierci Melchiora Gottloba majątek dziedziczy jego brat hrabia Karl Albrecht von Roedern, zmarły bezpotomnie w 1766 roku. Majątek odziedziczył wnuk hrabiego Heinricha Gottloba, Wilhelm Christoph Gottlob zu Dohna-Schlodien, syn Wilhelma Alexandra i Henriette Sophie Elisabeth(1694-1760), córki hrabiego Heinricha Gottloba von Roedern. Prawdopodobnie dobra posiadał już od 1749 roku wg innych źródeł. W rękach rodu zu Dohna-Schlodien zamek i majątek pozostawał do 1945 roku. Po śmierci Wilhelma Christopha w 1787 roku dobra odziedziczył jego syn, Wilhelm August Gottlob(1769-1837), kolejnym był syn Wilhelma Augusta- Wilhelm Hermann Albrecht(1809-1872), syn Wilhelma Hermanna- Wilhelm Karl Hannibal Vincenz(1841-1925). Ostatnim właścicielem był Wilhelm Hans Hermann Hannibal Richard zu Dohna-Schlodien(1907-1945).

Zamek-pałac

Zbudowany pod koniec XIII wieku, przebudowany na początku XV wieku. Po 1599 roku zamek przekształcony w renesansowy dwór, w latach 1728-1732 przebudowany w barokowy pałac. W 1945 roku częściowo uszkodzony. Obecnie opuszczony popadający w ruinę w rękach prywatnych.

Wieś położona w gminie Chocianów powiatu polkowickiego. Wzmiankowana w 1286 roku. W 1345 roku dobra należały do księcia legnickiego Wacława I. Po nim dobra odziedziczył jego syn, książę Rupert I. Kolejno majątek należał do książąt Wacława II i Ludwika II księcia legnicko-brzeskiego. W 1436 roku dobra w rękach braci Krzysztofa i Mikołaja Dornheim. Od 1507 roku majątek posiadał Georg von Schellendorf a od 1518 roku Christoph von Schkopp(wg innych autorów rodzina von Schkopp posiadała majątek od 1506 do 1696 roku). W latach 1587-1613 dobra należały do rodziny von Nostitz. Kolejni właściciele to: Melchior von Schellendorf, rodzina von Stosch(1616-1668), von Roedern(1692-1766), von Wrbna(1715), von Tschammer(1720), Wilhelm Christoph Gottlob zu Dohna-Schlodien, Hermann zu Dohna-Schlodien(1876) i do 1935 roku Hans von Rittberg. Do 1945 roku siedziba kobiecej  służby pracy- Arbeitsdient.

Zamek

Wspomniany gród z zamkiem w 1286 rozbudowany w XV wieku oraz w XVI, XVII i XIX wieku. W trakcie działań wojennych częściowo uszkodzony. W pozostałych pomieszczeniach zamku-pałacu w latach 1945-1955 mieściła się szkoła. Od 1955 roku pozostaje nieużytkowany i popada w ruinę.

Wieś położona w gminie Rudna powiatu lubińskiego. Nazwa wsi wymieniona w 845 roku. W 1238 roku wzmiankowana miejscowość Hobena związana z nadaniem praw miejskich przez księcia Henryka Brodatego. Początkowo własność książęca. W latach 1303-1504należała do rodu von zu Dohna. Od 1504 roku przechodzi na własność Georga von Kottwitz(zm.1535). Kolejnym właścicielem dóbr został syn Georga, Sebastian von Kottwitz(zm.1566). Po śmierci Sebastiana właścicielem dóbr zostaje jego syn i Małgorzaty von Nostitz, Georg von Kottwitz(1549-1593). Po jego śmierci majątek dziedziczy jego syn, Leonhard von Kottwitz(1575-1630). Ostatnim posiadaczem Chobieni z rodu von Kottwitz był Leonhard junior(zm.1638). Dobra przejął Joahnn Georg von Seidlitz ożeniony z córką Leohnarda von Kottwitz seniora. Rodzina von Seidlitz posiadała dobra do 1692 roku, kiedy to drogą zakupu przechodzą w ręce hrabiego Johanna Carla Martina von Nostitz und Rheineck. W 1740 roku wieś nabył Georg Ludwig Conrad von Gessler, syn feldmarszałka Friedricha Leopolda von Gesslera(1688-1762). W 1759 roku sprzedają majątek Carlowi Sigismundowi von Gellhorn. W 1780 roku ponownie w posiadaniu baronów von Kottwitz. Kolejnym właścicielem zostaje Hofrat Cramer, posiadający majątek do 1812 roku. W 1830 roku majątek posiadał Liborius, który około 1841 lub 1842 sprzedał majątek baronowi von Kӧller.  W 1857 roku właścicielem był baron Ernst von Kӧller. Po 1860 roku dobra dziedziczy baron Waldemar von Kӧller. Przed 1894 roku majątek zakupił Gustav von Rauch. Kolejnym właścicielem była rodzina von Bredow a następnie wymienieni w 1902 roku Hans i Olga von Garczyński. W 1905 roku majątek zakupił hrabia Wolfgang von Saurma von und der zu Jeltsch. Od 1930 roku dobra posiadała spółka Deutsche Ostland G.m.b.H. Przed 1937 roku majątek został rozparcelowany.

Zamek

Zbudowany w pierwszej połowie XIV wieku, powiększony w latach 40-tych i 70-tych XVI wieku. Kolejna rozbudowa nastąpiła około w 1610 roku. Po pożarze w 1722 roku odbudowany w formie pałacu z rozbudową założenia. Kolejne prace budowlane przeprowadzono w 1759 i w 1905 roku oraz w 1933 roku. Po 1945 roku nie użytkowany, popadający w ruinę. Prace zabezpieczające w 1982 i w 1985 roku. Obecnie w rękach prywatnych. Obok park krajobrazowy oraz budynek gospodarczy folwarku.

Wieś położona w gminie Środa Śląska powiatu średzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1155 roku(Ciceuici). W 1336 roku siedział tu Witko von Schӧnfeld. W 1351 roku dobra zakupiła rodzina von Kreiselwitz. W 1590-1594 własność rodziny von Schliebitz(Schliewitz, Schlewitz). W latach 1618- 1638 odnotowana rodzina von Landskron. W 1650 roku własność rodziny von Engelhart. W XVII wieku siedziała tu rodzina von Bresen, wymarła. W 1742 roku majątek zakupił Hans Magnus von Schubert(Schuberth, Schubart), odnotowani w 1752 roku. W 1782 roku dobra w rękach siostrzeńca Hansa Magnusa, Johann Ernst Joachim von Elsner. Rodzina odnotowana w latach 1804-1809, 1854. W 1809 roku właścicielem był Ernst Franz Ludwig Friedrich von Elsner(1774-1831), bratanek Johanna Ernsta, syn generała Karla Friedricha(1739-1808). W 1831 roku dobra w rękach syna Ernsta Franza, Ernst Ferdinand Ludwig Sylwius Joachim von Elsner. Po jego śmierci majątek w posiadaniu jego córki, hrabiny Marie von Carmer, małżonki hrabiego Hansa Friedricha Ludwiga Wilhelma von Carmer(1827-1885). Kolejnym właścicielem około 1894 roku został syn Hansa Friedricha, hrabia Karl von Carmer(1861-1922). Po śmierci Karla opiekę nad małoletnimi synami i majątkiem sprawował Horst von Tettenborn. W 1928 roku dobra zakupiła Enriqueta von Lӧbbecke z Kościerzyc koło Brzegu i posiadała majątek w 1937 roku.

Pałac

Zbudowany w 1785 roku prawdopodobnie na fundamentach starszej budowli, przebudowana w latach 20-tych XX wieku. Spalony przez Rosjan w 1945 roku. Ostatecznie rozebrany przed 1960 roku. Po założeniu zachował się budynek bramny z bramą wjazdową, park krajobrazowy oraz resztki zabudowy gospodarczej.