HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Czaplinek powiatu drawskiego. W 1290 roku książę Wielkopolski Przemysł II nadaje ziemię drawską templariuszom. Zakon templariuszy tworzy tu komandorię z siedzibą w Czaplinku. Na mocy bulli papieża Klemensa V z 1312 roku następuje likwidacja zakonu a majątek przejmuje zakon joannitów. W tym czasie ziemia drawska zajęta była przez Askańczyków. Od 1345 roku powraca do joannitów. Celem ochrony ziem stawiają dwa zamki drewniane: w Drahimiu i Machlinach. Po zamku w Machlinach nie pozostał żaden ślad. Na miejscu słowiańskiego grodziska plemienia Drawian w latach 1360-66 zakon joannitów zbudował warowny zamek Drahim. Po zakończeniu budowy zamek stał się stolicą baliwatu a w 1368 roku zostaje przyłączony do Polski. Zakon joannitów starał się uniezależnić od króla polskiego, prowadził własną politykę, fałszował na dużą skalę monety polskie, księstw pomorskich, śląskie, krzyżackie. W 1407 roku Władysław Jagiełło zdobywa zamek i tym samym kończy kilkudziesięcioletni okres niezależnej, antypolskiej polityki zakonu. Po przepędzeniu joannitów zamek stał się siedzibą polskiego starosty grodowego. W 1422 roku zostaje nim Jan von Wedel mianowany na to stanowisko decyzją króla Władysława Warneńczyka. Podczas wojny trzynastoletniej z Zakonem Krzyżackim funkcję tę sprawował Sędziwój Czarnkowski z Człopy. Po wojnie trzynastoletniej Drahim traci na znaczeniu strategicznym. Przez następne 200 lat twierdza pełniła rolę siedziby drahimskiego okręgu administracyjnego. Podczas potopu szwedzkiego król Polski Jan Kazimierz oddał zamek w zastaw elektorowi brandenburskiemu, czemu przeciwstawił się hetman Stanisław Rewera Potocki, ówczesny starosta drahimski. Po śmierci Potockiego w 1668 roku Brandenburgia odbiera zamek siłą i była w jego posiadaniu do I-go rozbioru Polski. W 1758 roku pożar zamku rozpoczął upadek twierdzy. Pod koniec XVIII wieku na terenie zamku mieściło się biuro pruskiego urzędu podatkowego. W 1784 roku część zniszczonych murów rozebrano z użyciem materiału z rozbiórki na budowę miejscowego kościoła. W 1818 roku ruinę sprzedano prywatnemu właścicielowi. W XIX oraz w okresie międzywojennym XX wieku prowadzono na zamku prace zabezpieczające. W latach 1963-68 prowadzono na terenie zamku badania archeologiczne oraz zabezpieczające. W latach 90-tych zakupiony przez prywatnego właściciela.
