Wieś położona w gminie Prusice powiatu trzebnickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1356 roku. W latach 1465-1547 należała do rodziny von Koschlig. W latach 1547-1617 była w rękach rodu von Filtz. Kolejnymi właścicielami wsi były rody: von Niebelschütz i von Salisch. W 1691 roku wieś w posiadaniu rodu von Schindel. Około 1700 r należała do rodziny von Scholtz auf Buselwitz. W latach 1720-1860 majątek należał do rodziny von Rosenberg-Lipinski herbu Poraj. W 1720 roku dobra zakupił Ernst Wilhelm Rosarius von Rosenberg(ur.1686). Majątek odziedziczył jego syn i Juliane Margarethe, z domu von Schmettau, Heinrich Ernst Rosarius von Rosenberg(1730-1765). Był dwukrotnie żonaty: 1-mo z Anną Dorotheą Rosarius von Rosenberg i z Sophie Wilhelmine Elisabeth, z domu von Ohlen. Ich syn Heinrich Gottfried Wilhelm(1763-1816) dziedziczy majątek. Z małżeństwa z Henriette Charlotte Theodore, z domu von Burgsdorf miał syna Wilhelma Heinricha Ernsta Eduarda(1795-1855), który odziedziczył dobra. Ożenił się z Charlotte Luise, z domu von Skrbensky. Po śmierci męża Charlotte Luise w 1860 roku sprzedała majątek Paulowi Samson. Majątek odziedziczyła córka Paula, Marga zamężna za Augusta von Tschirnitz. Posiadali majątek do 1930 roku.

Pałac

Pałac zbudowany w 1754 roku, przebudowywany w 1825 i 1908 roku. Po drugiej wojnie doprowadzony do ruiny i rozebrany w latach 50-tych XX wieku. Po założeniu zachował się park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze.

Wieś położona w gminie Oleśnica powiatu oleśnickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1292 roku, kiedy książę wrocławski Henryk V Gruby sprzedał dwie wsie Bresinken i Tockary rycerzowi Goswinowi, który połączył je w jedną- Brzezinkę. W 1501 roku należała do Johanna Prizelwitza Pessick. Zmarł bezpotomnie a wieś przeszła na własność książąt oleśnickich, którzy w 1506 roku sprzedali ją Henrykowi von Seidlitz(Seydlitz). W 1550 roku majątek na terenie wsi posiadała rodzina von Heugel. Mowa o Brzezince Górnej i Dolnej. Taki stan utrzymywał się do XVIII wieku. W 1603 roku wieś należała do Friedricha von Seidlitz. W 1641 roku własność Balzera Kotulinskiego(Kottulinski von Kottulin), w 1664 roku Moritza Kotulinskiego. W 1690 roku wieś w rękach Ernsta Erdmanna von Gellhorn, zmarłego w 1717 roku. W 1721 roku spadkobiercy Ernsta Erdmanna sprzedali wieś rodzinie von Kospoth. W 1725 roku hrabia Karl Chrystian von Kospoth utworzył ordynację. W 1730 roku po śmierci Karla Chrystiana majątek odziedziczyła Anna Sophia von Maltzan(1708-1759), wdowa po Joachimie Wenzlu, z domu von Erbach. Sophia von Maltzan ponownie wyszła za mąż za hrabiego Balthazara von Promniza a po jego śmierci ponownie wychodzi za mąż w 1759 roku za krewniaka, Friedricha Augusta von Kospoth. Po jej śmierci zgodnie z jej testamentem majątek dziedziczy brat męża, Karl Chrystian von Kospoth(1736-1799). Kolejnym właścicielem majątku był syn Karla Chrystiana, August Wilhelm von Kospoth(1777-1834). Kolejnymi właścicielami byli: August Karl(1803-1874), syn Augusta Karla, Karl August(1836-1928). Ostatnim właścicielem majątku był Erich von Kospoth(1900-1968). Po drugiej wojnie majątek pod zarządem PGR. Z parku do Wilanowa wywieziono 18 rzeźb. Sam pałac popadał w ruinę mimo prac remontowych w latach 60- i 70-tych XX wieku. Obecnie pałac z parkiem w rękach prywatnych.

Pałac

Pałac wzniesiony w latach 1725-1740, częściowo przebudowany na początku XIX wieku. Po 1945 roku z parku do Wilanowa wywieziono 18 rzeźb. Sam pałac popadał w ruinę mimo prac remontowych w latach 60- i 70-tych XX wieku. Obecnie pałac z parkiem w rękach prywatnych.

Wieś położona w gminie Borów powiatu strzelińskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1364 roku(Bresa parva) i w 1372 roku(Bresicz parua). W 1690 roku wieś należała do rodziny von Gutsmuths. Do  1896 roku majątek należał do hrabiego Bernharda von Schwenitz und Krain und Kauder. W 1896 roku majątek zakupił Friedrich Ludwig Elisa von Moltke(1852-1927), niemiecki polityk. Z Julie, z domu Zuckschwerdt(1852-1943) miał jednego syna Hansa Adolfa von Moltke(1884-1943). Był niemieckim dyplomatą, ambasadorem Niemiec w Polsce w latach 1931-1939 i w Hiszpanii w 1943 roku. Z Davidą von York miał ośmioro dzieci. We wrześniu 1939 roku w memoriale opowiedział się za powołaniem polskiego państwa kadłubowego z proniemieckim rządem.

Pałac

Zbudowany przez hrabiego Bernharda von Schwenitz und Krain und Kauder w 1872 roku.

Miasto położone w powiecie wołowskim województwa dolnośląskiego. Wymieniana jako Brzege, Brzieg, Brzik, Persigk, Prsig, Przegk. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1223 roku. W 1355 roku należała do rodu von Haugwitz. Posiadali miejscowość do 1478 roku. Później dość częste zmiany właścicieli. W 1522 i 1525 roku jako właściciel wymieniony Florian von Falckenhayn, w 1528 roku Ernst von Diebitsch, w 1528 i 1529 roku ponownie należy do rodziny von Haugwitz. W 1529 roku własność Melchiora von Ungerathen, w 1543 roku Heinricha von Falckenberg, w 1551 do 1659 roku ponownie należy do rodu von Falckenhayn. Po śmierci Floriana von Falckenhayn w 1659 roku w 1660 roku majątek zakupił Georg Abraham baron von Dyhrn, który w 1663 roku otrzymał prawa miejskie dla swojej miejscowości od cesarza Leopolda I. W 1687 roku majątek zakupił hrabia von Jarotschin. Od 1688 do 1747 roku własność baronów von Glaubitz. W 1740 i 1744 roku wzmiankowani hrabiowie von Sternberg. W 1765 do 1770 własność Friedricha Wilhelma Arnda von Kleist. W latach 1771-1786 należy do ministra Karla Georga Heinricha hrabiego von Hoym(*1733-+1807), który w 1806 roku tworzy ordynację obejmującą Brzeg Dolny. Po jego śmierci w 1807 roku dobra należą do wdowy po nim, Antonie Louise hrabiny von Hoym(*1745-+1820), z domu baronówny von Dyhrn und Schӧnau. Posiadała majątek do 1820 roku. Dobra dziedziczy księżna Franziska  Biron von Curland-Wartenberg-Hoym, z domu hrabianka von Maltzan, wnuczka Karla Georga Heinricha hrabiego von Hoym. W 1833 roku wyszła ponownie za mąż i wymieniana jest jako Pani von Strantz, posiadająca majątek do 1856 roku, który po niej dobra dziedziczy jej córka hrabina Antoinette(Antonie) Lazar von Lazareff(*1813-+1883), z domu księżniczka Biron von Curland. Kolejno dobra odziedziczyła najstarsza z córek ze związku z hrabią Lazar von Lazareff(+1871), Dorothea hrabianka Lazar von Lazareff, która wyszła za mąż za markiza Venance d`Abzac de Mayac(+1905). Po śmierci Dorothei dobra dziedziczy jej córka, Marie Antoinette d`Abzac de Mayac, która w 1890 roku poślubiła hrabiego Johanna Thassilo von Saurma-Jeltsch(*1859-+1922). Od 1913 roku dobra dziedziczy córka Marii- Dorothea von Saurma-Jeltsch(*1891), która nie założyła rodziny. Po jej śmierci w 1919 roku majątek otrzymał jej młodszy brat Thassilo von Saurma-Jeltsch(*1892-+1965), ostatni właściciel dóbr. Po 1945 roku pałac podczas działań wojennych uległ spaleniu. W latach 1950-52 pałac odbudowany. W 1965 roku w murach pałacu mieścił się przyzakładowy dom kultury. Po 1997 roku po powodzi remont generalny. Obecnie w pałacu mieści się Urząd Miasta oraz Dolnobrzeski Ośrodek Kultury.

Pałac

Pierwsza siedziba powstała w średniowieczu. W 1638 roku po raz pierwszy opisany pałac, który za czasów Georga Abrahama von Dyhrn przebudował na pałac barokowy. W latach 1785-90 pałac przebudowany, rozbudowany przez Karla Georga Heinricha von Hoym wg planów Karla Gotharda Langhansa. W 1849 roku pałac ponownie przebudowany. Spalony w 1945 roku, odbudowany w latach 1950-52 w formie znacznie uproszczonej. Obecnie w pałacu mieści się Urząd Miasta w Brzegu Dolnym oraz Dolnobrzeski Ośrodek Kultury.

Wieś położona w gminie Lwówek Śląski powiatu lwóweckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1351 roku. W tym czasie należała do braci von Wiese. W drugiej połowie XV wieku należała do rodu von Zedlitz, później do von Lest. Od 1740 roku własność Bernharda Wilhelma von Schmettau. Kolejnym właścicielem majątku był Philipp Hermann von Sonneberg, który w 1787 roku sprzedał je Christianowi Heinrichowi Ludwigowi von Schweinitz und Kutscheborwitz(*1746-+1814), właścicielowi Biedrzychowic. Po jego śmierci dobra odziedziczyła wdowa Ernestine Sophie, z domu von Eicke(+1825) a następnie generał piechoty Ernst Johann Friedrich baron Schüler von Senden(*1753-+1827), a po jego śmierci wdowa Theodore z domu von Schweinitz und Kutscheborwitz(*1773-+1844). W 1838 roku majątek zakupił  Georg August Cottenet(*1807-+1900), nobilitowany 18.10.1861 roku. Po jego śmierci majątkiem zarządzała wdowa Anna Rosalie von Cottenet, z domu von Cottenet. W latach 30-tych XX wieku rodzina von Cottenet została zmuszona przez władze hitlerowskie do opuszczenia majątku, który od 1939 roku był siedzibą NSDAP. Po 1945 roku ośrodek wczasowo-kolonijny Rejonu Dróg Publicznych, później należał do PKP. W latach 90-tych majątek pod zarządem firmy”DROBUD” ze Lwówka Śląskiego. Od 2004 roku należy do rodziny Rzeźwickich.

PAŁAC

Dwór zbudowany w XV wieku , który w XVIII wieku przebudowano i rozbudowano na barokowy pałac. W 1787 roku pałac spłonął. Po dwóch latach został odbudowany. W latach 1900-1901 przeprowadzono remont z rozbudową pałacu.

Wieś położona w gminie Góra powiat górowski. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1366 roku. W latach 1700-1720 należała do rodziny von Stӧssel. W 1720 roku doszło do częstych zmian właścicieli wsi. W 1720 roku byłam to rodzina von Lüttwitz(Litwitz), później von Diebitsch. W 1787 roku właścicielką była Pani von Diebitsch. W 1830 majątek posiadał Gneomar von Massow. Dobra były w jego rękach przynajmniej do 1861 roku. Kolejnym właścicielem dóbr był w 1866 roku von Marschhausen, w latach 1872-1886 Carl Gustav Ludwig Bandelow, W 1892 roku właścicielem został Alexander von von Winterfeldt. W 1937 roku właścicielką była wdowa Else von Winterfeldt, z domu von Gӧssler. Rodzina von Winterfeldt posiadała dobra do 1945 roku.

Pałac

Pałac wzniesiony pod koniec XIX wieku, na planie prostokąta, trzykondygnacyjny, podpiwniczony, kryty dachem czterospadowym. Po 1945 roku majątek pod zarządem PGR Zaborowice. Pałac w latach 1949-1959 przeprowadzono remont adoptując pałac na potrzeby szkołę. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza funkcjonowała do 1988 roku. Obecnie pałac jest własnością prywatną i wystawiony na sprzedaż za 1.990.000zł.

Dawna wieś, obecnie dzielnica Wrocławia. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1193 roku. W tym czasie należała do klasztoru Najświętszej Marii Panny na Piasku. Przez 600 lat wieś należała do augustianów do 1810 roku do sekularyzacji dóbr kościelnych. W 1834 roku majątek zakupił Heinrich Walter. Kolejnym właścicielem był syn Heinricha, Franz Walter. W 1873 roku dobra obejmowały 1064 mórg. W 1912 roku dobra E. Waltera obejmowały 264ha.

Pałac

Pałac nie istnieje

Wieś położona w gminie Zagrodno powiatu złotoryjskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1376 roku(Brokotendorff). Wieś podzielona na Brochocin Górny i Dolny, każdy z założeniem dworskim. W 1792 roku własność rodziny von Galen(Gahlen). W 1874 roku właścicielem była rodzina Quoos w Ober. Posiadali majątek od 1850 roku. Do 1904 roku właścicielem był członek Reichstagu Rudolf Quoos(1820-1904). W 1937 roku właścicielem był  syn Rudolfa, Ernst Quoos. Majątek w Brochocinie Dolnym w 1937 roku w rękach spadkobierców Georga Hirschfelda.  Rodzina Hirschfeld posiadała majątek od 1830 roku. Wg innego źródła w 1845 roku właścicielem majątku Dolnego był Becker, Górnego Peisker. Możliwe, że byli to dzierżawcy dóbr.

Dwory

Oba dwory istnieją ale w różnym stanie.

Wieś położona w gminie Ruja powiatu legnickiego. W latach 1559-1578 wieś należała do rodziny von Schweinischen. W latach 1596-1713 dobra należała do rodziny von Landskron. W 1722 roku majątek należał do Adama Rudolpha von Krekwitz, w 1744 roku do Heleny Sophii von Gersdorf, z domu von Landskron, w 1756 roku Friedrich Moritz von Zedlitz und Leipe(1709-1793), w 1764 roku Anny Elisabeth von Zedlitz und Leipe, z domu baronówna von Dyherr(1714-1783), w 1784 roku do baronowej von Zedlitz und Leipe. Majątek odziedziczył ich syn, baron Otto Ferdinand von Zedlitz und Leipe(1753-1831). Z Helene Friederike Johanne von Erlach(1770-?) miał syna Augusta(17889-1873). Baron August von Zedlitz und Leipe ożenił się z hrabianką Jenny von Rӧdern z którą miał trójkę dzieci: Adolfa Ferdinanda Carla Wilhelma(1826-1906), Anne Marie Wilhelmine Helene((1829-1907) i Hansa(1833-1889) . Ostatnim właścicielem był baron Georg von Zedlitz und Leipe.

Pałac

Pałac zbudowany w XVIII wieku, przebudowywany w XIX i XX wieku. Obok park krajobrazowy o pow. Ok. 20 ha a także zabudowania mieszkalno-gospodarcze(oficyny, obora, budynki gospodarcze)