HISTORIA MIASTA
Miasto położone na skrzyżowaniu dwóch szlaków z północy na południe i z Poznania na Zachód, dzieliło losy Ziemi Lubuskiej. Pierwsza wzmianka o miejscowości pojawia się w roku 1297. Wcześniej ziemie te należały do Piastów Śląskich. Po opanowaniu jej przez Brandenburgię(1252) miasto podlegało bezpośrednio rządom margrabiów, którzy oddawali je często w zastaw innym możnowładcom. W 1308 roku Rzepin brał udział w walce z rycerzami-rabusiami. W podobnych działaniach miasto jeszcze kilkakrotnie brało udział w wyprawach przeciwko raubitterom. W tym czasie należało do von Wittelsbachów. W 1335 roku otrzymał Rzepin w zastaw rycerz Paszko ze Świebodzina. W 1353 Rzepin jako lenno posiadała rodzina von Waldow. W 1373 roku od von Wittelsbachów Rzepin i okolice kupuje za 500 000 guldenów cesarz Karol IV. Przez krótki okres(1403-1409) miasto jest pod kontrolą biskupa lubuskiego Johanna von Borschnitz, który od margrabiego otrzymał zgodę na wzniesienie nowego zamku. W 1412 roku mieszkańcy oddają hołd lenny margrabiemu Fryderykowi. W 1476 i w 1477 miasto odparło atak wojsk księcia Jana II Szalonego. Od 1701 do 1918 roku w granicach państwa pruskiego. W ciągu XIV-XVI wieku miasto otrzymywali w zastaw kolejno różni możnowładcy. Wśród nich wymienia się rody: von Suebesin, von Kober, von Stangen, von Dyssen. W XV wieku miasto było również w posiadaniu zakonu joannitów.
ZAMEK
Nad średniowiecznym miastem górował wraz z kościołem i ratuszem zamek, po którym nie zachował się żaden ślad.
DWOREK
Dworek klasycystyczny, zbudowany w końcu XVIII wieku. Murowany z cegły, na rzucie prostokąta. Parterowy z piętrowym, półkolistym ryzalitem na osi elewacji frontowej. Dach mansardowy z naczółkami. Klatka schodowa i stolarka w stylu klasycystycznym.
WILLE