KOSIECZYN /Kuschten/

Wieś położona w gminie Zbąszynek powiatu świebodzińskiego, wzmiankowana w 1334 roku. Wzmiankowana jeszcze wielokrotnie: w 1396(Koszeszino), 1408(Coszyczyno), 1412(Cossziczino), 1418(Cossiczino), 1425(Coschatin), 1436(Cossanczino), 1438(Coschiczyno, Gosczyschino), 1440(Cosiczino), 1444(Cosyeczino), 1462(Goszchycyno), 1490(Cozyczino), 1494(Coszyeczyno), 1503(Cosszyeczino), 1516(Coshyczyno, Coszyczno), 1564(Koschycyno), 1944(kuschten). Pod koniec XIV i na początku XV wieku wieś była własnością Samsonów z Nądni. Wymienia się Macieja Wathę/Wattę/. Później wieś należała do jego żony Heleny i synów- Piotra, Dobrogosta, Mikołaja, Samsona, Jana i Stanisława. W 1465 roku wymieniany Jan Głupoński herbu Samson. W 1500 roku kilka własności ziemskich: wymienieni bracia Mikołaj i Jan Nadelwicz Kosiccy, Stanisław Bylęcki herbu Samson– posiada dwór we wsi. W 1501 wzmiankowany Dobrogost Kosicki herbu Samson syn Dobrogosta. W 1510 roku wymienia się ośmiu dziedziców. W 1511-24 część wsi należy do Piotra Kosickiego. W 1513 roku Piotr Kosicki wraz z bratem Mikołajem sprzedają część wsi Małgorzacie Jaromirskiej(Jaromierskiej) herbu Samson, żonie Andrzeja Skrzydlewskiego-Kosickiego. W 1515 roku Andrzej Skrzydlewski vel Kosicki sprzedaje część Kosieczyna Abrahamowi Zbąskiemu herbu Nałęcz, by w 1516 roku odkupić ją od niego. W 1518 roku od Małgorzaty Szczawińskiej część wsi zakupił Wincenty Dąbrowski. W 1525 roku Andrzej Kosicki sprzedaje część wsi Maciejowi, Dobrogostowi i Janowi Zakrzewskim, synom zmarłego Dobrogosta Bylęckiego. W 1533-55 wymieniany Sebastian Dąbrowski, właściciel części wsi. W 1555 roku wymienia się jako właścicieli dóbr: Piotra i Jana Jaromirskich, Mikołaja Kosickiego, Sebastiana Dąbrowskiego, Jana Skrzydlewskiego-Kosickiego, Macieja Proskiego. W 1559 roku podział dóbr w Kosieczynie. W 1574 roku jako właścicieli wsi wymienia się: Jana Zakrzewskiego herbu Samson, Macieja Proskiego herbu Samson, Jana Jaromierskiego herbu Samson, Jerzego Kosickiego, Zofię Kosicką, wdowę po Piotrze z dziećmi Abrahamem i Mikołajem, Jana Lutomskiego herbu Samson i Sebastiana Dąbrowskiego. W 1583 roku Jan Konopka Chlastawski herbu Samson przekazuje swoje części po ojcu i matce synom: Sebastianowi i Janowi Konopkom Chlastawskim. W 1584 roku Abraham i Mikołaj Kosiccy sprzedają swoją część wsi Bartłomiejowi Biegańskiemu. W tym okresie we wsi podobno istniało 8 założeń dworskich. W późniejszym czasie wieś należała do rodów: von Lucke, von Prittwitz, von Schlichting, Bronikowskich, von Dziembowskich, von Lossow. Od rodziny von Lossow dobra przejmuje rodzina Zakrzewskich, właściciele Chlastawy i Broniowa. W 1884 roku majątek w rękach Wojciecha Zakrzewskiego. Ostatnim właścicielem dóbr kosieczyńskich był niejaki Harth z Berlina.

W pobliżu kościoła założenie rezydencjonalne składające się z dwóch dworów stojących obok siebie, z resztkami parku krajobrazowego, z podwórzem oraz budynkami gospodarczymi.

DWÓR I

Budynek pochodzący z XVIII wieku, zbudowany przez ówczesnych właścicieli majątku, rodzinę von Lossow. Założony na planie prostokąta, parterowy, z użytkowym poddaszem, częściowo podpiwniczony, z piętrowym ryzalitem. Całość kryta dachem mansardowym. Po 1945 roku majątek przejęty przez Skarb Państwa, użytkowany przez Gospodarstwo Hodowli Roślin. Barokowy dwór przeznaczony został na mieszkania dla pracowników.

Kosieczyn- palac

DWÓR II

Zbudowany przez rodzinę von Zakrzewski, w stylu neogotyckim obok dworu barokowego. Zbudowany na planie prostokąta, z ciekawym, zróżnicowanym zewnętrznym detalem architektonicznym. Bryła główna dworu parterowa, z użytkowym poddaszem. We wnętrzu zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa, piec kaflowy oraz posadzka ganku. Otoczony był ogrodem różanym, po którym dzisiaj nie ma śladu. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Obecnie jest własnością jednoosobowej spółki Skarbu Państwa.

FOLWARK

W północnej części wsi położony jest folwark. Obecnie pozostałością po założeniu są dwa budynki mieszkalne i budynek gospodarczy.

We wsi drewniany kościół w XIV wieku, prawdopodobnie najstarszy tego typu kościółek w Europie.

kosieczyn-1933-lubuskie