Wieś położona w gminie Zbąszynek powiatu świebodzińskiego, wzmiankowana w 1334 roku. Wzmiankowana jeszcze wielokrotnie: w 1396(Koszeszino), 1408(Coszyczyno), 1412(Cossziczino), 1418(Cossiczino), 1425(Coschatin), 1436(Cossanczino), 1438(Coschiczyno, Gosczyschino), 1440(Cosiczino), 1444(Cosyeczino), 1462(Goszchycyno), 1490(Cozyczino), 1494(Coszyeczyno), 1503(Cosszyeczino), 1516(Coshyczyno, Coszyczno), 1564(Koschycyno), 1944(kuschten). Pod koniec XIV i na początku XV wieku wieś była własnością Samsonów z Nądni. Wymienia się Macieja Wathę/Wattę/. Później wieś należała do jego żony Heleny i synów- Piotra, Dobrogosta, Mikołaja, Samsona, Jana i Stanisława. W 1465 roku wymieniany Jan Głupoński herbu Samson. W 1500 roku kilka własności ziemskich: wymienieni bracia Mikołaj i Jan Nadelwicz Kosiccy, Stanisław Bylęcki herbu Samson– posiada dwór we wsi. W 1501 wzmiankowany Dobrogost Kosicki herbu Samson syn Dobrogosta. W 1510 roku wymienia się ośmiu dziedziców. W 1511-24 część wsi należy do Piotra Kosickiego. W 1513 roku Piotr Kosicki wraz z bratem Mikołajem sprzedają część wsi Małgorzacie Jaromirskiej(Jaromierskiej) herbu Samson, żonie Andrzeja Skrzydlewskiego-Kosickiego. W 1515 roku Andrzej Skrzydlewski vel Kosicki sprzedaje część Kosieczyna Abrahamowi Zbąskiemu herbu Nałęcz, by w 1516 roku odkupić ją od niego. W 1518 roku od Małgorzaty Szczawińskiej część wsi zakupił Wincenty Dąbrowski. W 1525 roku Andrzej Kosicki sprzedaje część wsi Maciejowi, Dobrogostowi i Janowi Zakrzewskim, synom zmarłego Dobrogosta Bylęckiego. W 1533-55 wymieniany Sebastian Dąbrowski, właściciel części wsi. W 1555 roku wymienia się jako właścicieli dóbr: Piotra i Jana Jaromirskich, Mikołaja Kosickiego, Sebastiana Dąbrowskiego, Jana Skrzydlewskiego-Kosickiego, Macieja Proskiego. W 1559 roku podział dóbr w Kosieczynie. W 1574 roku jako właścicieli wsi wymienia się: Jana Zakrzewskiego herbu Samson, Macieja Proskiego herbu Samson, Jana Jaromierskiego herbu Samson, Jerzego Kosickiego, Zofię Kosicką, wdowę po Piotrze z dziećmi Abrahamem i Mikołajem, Jana Lutomskiego herbu Samson i Sebastiana Dąbrowskiego. W 1583 roku Jan Konopka Chlastawski herbu Samson przekazuje swoje części po ojcu i matce synom: Sebastianowi i Janowi Konopkom Chlastawskim. W 1584 roku Abraham i Mikołaj Kosiccy sprzedają swoją część wsi Bartłomiejowi Biegańskiemu. W tym okresie we wsi podobno istniało 8 założeń dworskich. W późniejszym czasie wieś należała do rodów: von Lucke, von Prittwitz, von Schlichting, Bronikowskich, von Dziembowskich, von Lossow. Od rodziny von Lossow dobra przejmuje rodzina Zakrzewskich, właściciele Chlastawy i Broniowa. W 1884 roku majątek w rękach Wojciecha Zakrzewskiego. Ostatnim właścicielem dóbr kosieczyńskich był niejaki Harth z Berlina.
W pobliżu kościoła założenie rezydencjonalne składające się z dwóch dworów stojących obok siebie, z resztkami parku krajobrazowego, z podwórzem oraz budynkami gospodarczymi.
DWÓR I
Budynek pochodzący z XVIII wieku, zbudowany przez ówczesnych właścicieli majątku, rodzinę von Lossow. Założony na planie prostokąta, parterowy, z użytkowym poddaszem, częściowo podpiwniczony, z piętrowym ryzalitem. Całość kryta dachem mansardowym. Po 1945 roku majątek przejęty przez Skarb Państwa, użytkowany przez Gospodarstwo Hodowli Roślin. Barokowy dwór przeznaczony został na mieszkania dla pracowników.
DWÓR II
Zbudowany przez rodzinę von Zakrzewski, w stylu neogotyckim obok dworu barokowego. Zbudowany na planie prostokąta, z ciekawym, zróżnicowanym zewnętrznym detalem architektonicznym. Bryła główna dworu parterowa, z użytkowym poddaszem. We wnętrzu zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa, piec kaflowy oraz posadzka ganku. Otoczony był ogrodem różanym, po którym dzisiaj nie ma śladu. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Obecnie jest własnością jednoosobowej spółki Skarbu Państwa.
FOLWARK
W północnej części wsi położony jest folwark. Obecnie pozostałością po założeniu są dwa budynki mieszkalne i budynek gospodarczy.
We wsi drewniany kościół w XIV wieku, prawdopodobnie najstarszy tego typu kościółek w Europie.
