Miejscowość położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z XV wieku(1452)kiedy była własnością rodu von Dalwitz. Wieś lenna majątku w Gębicach. W 1527 roku właścicielem był Hans von Zeschau, właściciel Gębic. W tym czasie wzmiankowana rodzina von der Heyde(1527,1546)-czy był we wsi drugi majątek rycerski, czy byli dzierżawcami dóbr. Prawdopodobnie we wsi istniały dwa lenna rycerskie, gdyż w 1578 roku wzmiankowane dwa rody: von Grünberg i von Löben. W tym samym roku tj. 1546 wieś jest w posiadaniu Melchiora von Löben, żonatego z Barbarą von Stosch. Miał jednego syna, Maximiliana. W 1593 roku bezdzietny Maximilian von Lӧben(+1612), żonaty z Marie von Ponikau w 1593/4 roku sprzedaje Luboszyce Heinrichowi von Polenz z Pola(Pohlo). Po śmierci Heinricha von Polenz w 1608 roku Luboszyce nabył Melchior von Storchwitz. Ze związku z Elisabeth von Abschatz miał siedmioro dzieci. Majątek odziedziczyli: najstarszy syn Hans Melchior i najmłodszy, Christoph Otto. Po śmierci Hansa Melchiora w 1645 roku właścicielem wsi po spłaceniu rodzeństwa został Christoph Otto von Storchwitz. Wg „Zamki…” wieś należała do rodu von Strachwitz. Prawdopodobnie już w 1671 roku wieś była dzierżawiona przez rodzinę Eichler von Auritz. W 1693 roku Johann Christain Eichler von Auritz zakupuje wieś od Christopha Ottona von Storchwitz. Prawdopodobnie majątek wydzierżawiony rodom: von Tschander(1693-1713- wymieniony Johann Heinrich), von Sperling(1713-1720-wymieniony Christian). W 1720 roku Johann Christian Eichler von Auritz sprzedał wieś Georgowi Christophowi Seidel(Seydel). Synapius wywodził ich ze Szwajcarii, skąd zostali zmuszeni do opuszczenia kraju w 1312 roku za udział w opozycji antykrólewskiej. Członkowie rodu osiedlili się w Karyntii, Saksonii, na Śląsk i na teren Marchii Brandenburskiej. Georg Christoph von Seydel pochodził z Trzcińca Zgorzeleckiego(Hirschfelde), obecnie w granicach miasta Bogatyni. W 1742 roku Luboszyce zakupił Johann Niclas von Maxen(*1709-+1777), ożeniony z Eleonorą Henriettą von Warnsdorf. Miał córkę Charlottę Edmundę, późniejszą von Carlowitz. W 1764/75 Luboszyce odkupuje Christian Gottfried Seydel(*1711-+1777), syn Georga Christopha. Dobra dziedziczy syn Christiana- Johann Christian von Seydel(*1750-+1825), ożeniony z Johanną Marią Sophie Fischer(*1757-+1836). Ich syn Carl Friedrich von Seydel(*1784-+1846) w 1817 roku przejmuje ojcowiznę. Po nim dobra przechodzą po śmierci Carla na jego syna, Gustava Eduarda Eugena von Seydel(*1821-+1881), budowniczego istniejącego do dzisiaj pałacu w stylu neogotyckim. Ożeniony z Anną Clarą Alwiną Kramsta(*1831-+1865), miał z nią trzech synów: Georga(*1856-+1924), Huberta(*1857) oraz Heinricha. Hubert ożenił się z panną von Muschwitz. Majątek przypadł Georgowi, którego pierwszą żoną była Maria Emma Heinricha(*1855-+1883), drugą Maria Elsa Krüger, prawdopodobnie matka ostatniej właścicielki Luboszyc, Elsy von Seydel, która w 1945 roku została wysiedlona i zmarła we Frankfurcie nad Odrą. W 1879 roku majątek porucznika Georga von Seydel(Seydell) obejmował 275,74ha gruntów. W 1896 roku majątek obejmował 505,25ha gruntów. Administratorem dóbr był niejaki Thomae. W 1914 roku majątek jego obejmował 344ha gruntów. W skład majątku wchodził majątek w Wielotowie. W 1929 majątek należący do Else von Seydel obejmował 332ha.
PAŁAC
Zespół pałacowy składający się z pałacu, czworaka, stodoły i parku. Pałac zbudowany w latach 1847-60 w stylu neogotyckim, możliwe że na fundamentach starszej budowli pochodzącej z XVII wieku. Murowany, piętrowy, zbudowany na rzucie prostokąta, z prostokątną czterokondygnacyjną wieżą od wschodu. Wewnątrz zachowana oryginalna stolarka okienna i drzwiowa, neogotycka klatka schodowa. W sąsiedztwie pałacu park krajobrazowy z XVIII-XIX wieku o pow. 3,0 ha. W pobliżu zabudowania gospodarcze powstałe w XVIII i XIX wieku. Po II wojny światowej w posiadaniu PGR, w 1969 roku przeprowadzono remont pałacu. Obecnie w rękach prywatnych. Nie widać robót remontowych pałacu.
Budynki gospodarcze + oficyna
