Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego, wymieniana w 1311 roku. W 1407 roku dziedzicem Lginia był Janusz Kromno zwanym Herszerhorn, przodek późniejszych właścicieli Lginia, Lgińskich herbu Kromno. Od 1497 roku była częściowo w rękach rodu Opalińskich herbu Łodzia. W 1531 roku wdowa po Henryku Hinczy Lgińskim odsprzedaje pozostałą część Lginia Sebastianowi, Łukaszowi, Maciejowi i Janowi Opalińskim z Włoszakowic. W 1520 dobra są w posiadaniu Piotra Opalińskiego, w 1564-66 wymieniony Andrzej Opaliński, syn Macieja a w 1598 należą do Anny i Piotra Opalińskich. W 1619 roku wieś należy do Łukasza Opalińskiego, syna Andrzeja. Od początku XIX wieku wieś jest własnością Kaliksta i Nimfy z domu Modlibowskiej Kęszyckich herbu Nałęcz. Po ich śmierci dobra dziedziczy syn, Stefan Kęszycki. Sprzedaje dobra swojemu krewnemu hrabiemu J.Chłapowskiemu herbu Dryja. W 1884 roku majątek w rękach Stanisława Chłapowskiego, który odsprzedaje majątek Karlowi Seidel-Ilgen w 1928 roku. Ostatnim właścicielem Lginia od 1934 roku była rodzina Baltzer pochodząca z Rybnika na Górnym Śląsku, która utraciwszy swoje dobra w Rybniku na Górnym Śląsku, przeniosła się do Lginia.
PAŁAC
Po 1945 roku pałac przejęła fabryka mebli Zefam, następnie nowosolska fabryka nici Odra będąc wtedy zakładowym ośrodkiem wypoczynkowym dla pracowników. Później w posiadaniu PGR Górczyna. Obecnie w rękach prywatnych- właścicielem pałacu, parku i gorzelni jest Pan Walenty Śliwa. Pałac z pierwszej połowy XIX wieku, zbudowany przez rodzinę Kęszyckich, na rzucie wydłużonego prostokąta, piętrowy, z dwiema okrągłymi wieżami w narożnikach po stronie południowej oraz pozornym ryzalitem na osi środkowej fasady. Przykryty dachem dwuspadowym. Z zginalnego wyposażenia zachowała się stolarka okienna i drzwiowa, drewniane schody wewnętrzne z oryginalnymi tralkami, wewnętrzne okiennice drewniane, posadzka w sieni bocznej parteru, kute balustrady tarasu i ganku głównego. Jest także brama wjazdowa, zdobiona motywem wici roślinnej. Pałac nawiązuje swoim stylem do willi włoskiej. Przy dworze park krajobrazowy o powierzchni 1,02 ha, dwie oficyny z połowy XIX wieku i okazała gorzelnia z drugiej połowy XIX wieku.
1995r.
2020r.
