Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Początki Rakowa sięgają XV wieku. W 1550 roku właścicielem wsi jest Joachim von Schӧnaich und Zechlin z Dębinki koło Trzebieli(jego płyta epitafijna na ścianie miejscowego kościoła), zmarły 08.04.1575 r. W połowie XVII wieku wieś podzielona na trzy/cztery działy majątkowe. Pierwszy majątek I, należał do rodziny von Lӧben– wzmiankowany Christian von Lӧben. Jego syn Cornet George Abraham von Lӧben wymieniony jako właściciel w latach 1680-1694. W 1703 roku majątkiem zarządza żona Corneta, Ehegattin Ursula Marianna, z domu von Kalckreuth. Kilka lat po śmierci męża przekazuje majątek bratu- Wolffowi Christianowi von Kalckreuth, który wymieniony jest jako właściciel Rakowa i części Bukowa. W 1719 roku majątek posiadał Karl von Kalckreuth. Prawdopodobnie po 1726 roku majątek został sprzedany. W 1733 roku własność hrabiów von Ottowaisch. Posiadali majątek do 1765 roku i za ich czasów doszło do połączenia majątków we wsi. W 1765 roku za 18000 talarów sprzedali dobra rodzinie von Briesen, właścicieli Jezior i Ojerzyc, która już w 1769 roku za 13350 talarów odsprzedała majątek baronowi Christianowi Siegismundowi von Stӧssel ze Szklar koło Lubina. W 1788 roku majątek sprzedany za 26000 talarów Ernstowi Wilhelmowi Leopoldowi von Sommerfeld, który wymieniony został w 1791 roku. W tym czasie na terenie wsi dwa majątki- pierwszy z siedzibą dworską i folwarkiem, drugi z folwarkiem. W 1792 roku za 10000 talarów Ernst Wilhelm odsprzedaje dobra zakonowi cysterek z Trzebnicy. Po selukaryzacji zakonu w roku 1810 majątek przejmuje państwo pruskie. W 1814 roku za zasługi wojenne w latach 1813-1815 dobra otrzymał generał Friedrich Boguslav Emanuel hrabia Tauentzien von Wittenberg. Siedem lat później majątek posiada jego żona, z domu von Arnstedt. Zadłużony majątek w 1827 roku przejmuje adwokat Mettke, a już 1835 roku zostaje zakupiony za sumę 38000 talarów przez starszego wachmistrza von Paczkowsky`ego z Pałcka, a następnie przechodzi na własność jego zięcia Eugena von Zastrow i żony, Ehegattin Rudofine z domu von Paczkowsky oraz ich następców. W 1879 roku majątek Eugena Karla Heinircha von Zastrow obejmował 1066ha gruntów. W 1896 roku majątek należał do wdowy po Arthurze von Zastrow(zm.1894), Bernhardine von Zastrow, z domu hrabianki von Schmettow(zm.1927) i obejmował 1066ha gruntów. Administratorem był niejaki Paesler. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku była rodzina Moderow– wymieniony Georg Moderow. W 1914 roku majątek obejmował 1092ha i należał do Franza Moderow a zamieszkały przez Georga Moderow. W 1929 roku majątek obejmował 1121ha gruntów. Drugi z majątków-Majątek II, w 1700 roku należał do Alexandra Carla von Planting(*1661-+1710). Prawdopodobnie został przejęty i wcielony do majątku pierwszego przez rodzinę von Lӧben. W 1733 roku Christian von Kalckreuth sprzedaje go hrabiemu Clairon d`Haussonville– wymieniony Carl Bernhard. Od 1764 roku w rękach hrabiów von Ottowaisch. Majątek III należał w 1644 roku do Joachima von Kalckreuth z Drzonkowa koło Zielonej Góry. W 1723 roku był w posiadaniu generała von Harters, który go odsprzedał hrabiom von Ottowaisch. Majątek IV w połowie XVII wieku należał do rodziny von Misitscheck von Wischkau(1650), wymienionej w latach 1687-1690. Od 1692 roku własność rodu von Nostitz. Prawdopodobnie od 1700 roku majątek wchłonięty przez jeden z majątków wcześniej opisanych.
PAŁAC
W pobliżu kościoła położony jest pałac z XVIII wieku, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Przebudowany w połowie XIX wieku i na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, na terenie którego utworzono PGR. Część budynków z zespołu folwarcznego zostało wyburzonych w latach 60-tych XX wieku. W 1983 roku pożar pałacu. Od lat 90-tych w rękach prywatnych.
