HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Międzyrzecz powiatu międzyrzeckiego. Wzmiankowana w 1239 roku gdzie wymieniani są Beniamin i Bogumił z Gorzycy, z innych źródeł w 1303 roku kiedy wymieniany jest miejscowy pleban Jan. Na początku XIV wieku wieś była w posiadaniu Zarembów, później wchodziła w skład dóbr rodziny Samsonów-Wattów- Gorzyckich. W XIV i XV wieku wymieniani są jako właściciele wsi: Tylik w roku 1390, Nitart w roku 1402-1420, Małgorzata, córka Nitarta w roku 1432. W latach 1452-1458 wymieniany jest Sędziwoj Watta Gorzycki , a po nim wymieniani są jego synowie Maciej i Bruneta oraz Jan Wsthaga i Piotr Bukowiecki. W 1504 roku właścicielem Gorzycy był Jan Gorzycki, po nim jego syn Paweł. W 1540 roku dziedzicem Gorzycy był Jan Watta Gorzycki. W XVII wieku właścicielami wsi były rodziny: von Lukow i von Lossow. W XVIII wieku należała Gorzyca do rodu von Seydlitz. W XIX i XX wieku Gorzyca była w posiadaniu rodziny von Kalckreuth– w 1846 roku należała do Konstantego von Kalckreutha, w latach 1910 i 1922 roku jako właściciel wymieniany jest Leonhard von Kalckreuth.
ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNY
Zespół pałacowy składający się z pałacu, oficyny, spichlerza, obory-stodoły, dwóch stajni, gołębnika i parku. Pałac barokowy zbudowany w XVIII wieku około roku 1780 dla rodziny von Seydlitz, rozbudowany w XIX wieku przez von Kalckreuthów . Powiększony i przebudowywany w XIX i XX wieku. Murowany z cegły, piętrowy, założony na rzucie prostokąta z parterową dobudówką od wschodu. Dach mansardowy z lukarnami. Wnętrze dwutraktowe z wielką sienią na parterze, gdzie znajdowały sie reprezentacyjne schody, prawdopodobnie kominek oraz wejścia do głównych pomieszczeń pałacowych.
Po 1945 roku był siedziba administracji miejscowego PGR-u. Przeznaczony był na cele mieszkalne dla pracowników gospodarstwa rolnego. Od 1993 roku w rękach Agencji Nieruchomości Rolnych. Od 2007 roku w rękach prywatnych.
Obok park krajobrazowy założony na przełomie XVIII-XIX wieku, łączący się z lasem porastającym dolinę Obry.
