Miasto położone nad Jeziorem Zuryskim, w gminie Rapperswil-Jona we wschodniej Szwajcarii, w kantonie St.Gallen, w okręgu See-Gaster. Założone przez ród von Rapperswil. Stare miasto zdominowane jest przez XIII-wieczny zamek byłą siedzibę Polskiego Muzeum Narodowego. Zamek zbudowany przez hrabiego Rudolfa II von Rapperswil i jego syna hrabiego Rudolfa III von Rapperswil w latach 1200-1220 po raz pierwszy wzmiankowany w 1229 roku. Po śmierci ostatniego z rodu hrabiego Ludwiga w 1289 roku miasto i zamek przechodzą przez małżeństwo Elisabeth von Rappenrswil z hrabią Ludwigiem w ręce hrabiów von Homberg. Po śmierci hrabiego Ludwiga von Homberg w 1289 roku przez drugie małżeństwo Elisabeth dobra od 1309 roku przechodzą w ręce hrabiego Rudolfa von Habsburg-Laufenburg. Po jego śmierci majątek dziedziczy jego syn, hrabia Johann I zmarły w 1337 roku a następnie jego syn, hrabia Johann II zmarły w 1380 roku. Podczas rewolucji cechowej pod przywództwem Rudolfa Bruna zamek jak i miasto zostały zniszczone. Odbudowane przez Albrechta II von Habsburg, księcia Austrii. W 1442 roku wygasa linia Habsburg-Laufenburg. Zamek przekazany obywatelom Rapperswil. W 1870 roku zamek będący w ruinie wydzierżawił na 99 lat od władz lokalnych hrabia Władysław Broel-Plater, uczestnik powstania listopadowego 1830/31, który przebywał w Szwajcarii od 1844 roku. Wspierany przez środowiska emigracyjne oraz Szwajcarów a zwłaszcza pisarza Gotfryda Kellera, który założył Szwajcarski Komitet Centralny do spraw Polski , hrabia po odrestaurowaniu zamku na własny koszt, dnia 21 października 1870 roku otwiera Muzeum Narodowe Polskie. W 1881 roku aktem fundacyjnym oddał muzeum Narodowi Polskiemu. Nie szczędził trudu i środków w zdobywaniu dla Muzeum polskich pamiątek rozproszonych po całym świecie. Po długich zabiegach udało mu się nabyć od pastora Emanuela Westa szablę księcia Józefa Poniatowskiego. Całą swoją bibliotekę przekazał na rzecz Muzeum. Hrabia Władysław Ewaryst był synem Kazimierza i Apolinary Żaba, urodzony w Wilnie 7 listopada 1808 lub jak podaje Żychliński 21 października 1806 roku. Podczas podróży w 1827 roku po Europie poznaje Adama Mickiewicza. Wybuch Powstania Listopadowego zastaje go w Anglii. Powraca do kraju. Wchodzi w skład sejmu. Krótko pracował w biurze spraw zagranicznych Rządu Narodowego by wstąpić do armii i jako adiutant generała Samuela Różyckiego odbyć z nim wyprawę na Litwę. Po upadku Powstania wyjeżdża do Francji i na emigracji pozostaje do śmierci. Po upadku Powstania Styczniowego w 1864 roku w Szwajcarii zakłada agencję polską dla opieki nad przybywającymi do Szwajcarii Polakami. W 1844 roku ożenił się z niemiecką aktorką dramatyczną Karoliną Bauer, urodzoną w Heidelbergu w 1808 roku, córką Henryka, rotmistrza wojsk badeńskich, który poległ pod Aspern w roku 1809, i Christiane von Stockmar, bliskiej krewnej barona Christiana Friedricha von Stockmar, znanego niemieckiego męża stanu. W 1829 roku wyszła za mąż za księcia Leopolda Georga Christiana Friedricha von Sachsen-Coburg und Gotha, od 1830 roku Leopolda I, króla Belgów. Z okazji małżeństwa mianowana hrabiną Montgomery. Małżeństwo zakończone rozwodem w 1831 roku. W 1844 roku porzuciła ostatecznie scenę i do śmierci w 1877 roku mieszkała w Broelbergu. Pochowana została obok Władysława w Rapperswilu. Hrabia Władysław Ewaryst zmarł 22 kwietnia 1889 roku w Broelbergu. W skład zarządu placówki poza hrabią Władysławem Ewarystem wchodzili: Józef Ignacy Kraszewski, Agaton Giller, Stefan Buszczyński, Henryk Bukowski, którego zbiory zasiliły Muzeum Polskie, Zygmunt Wasilewski czy Stanisław Grabski. Z muzeum związani byli: Eliza Orzeszkowa, Bolesław Prus, Maria Konopnicka. W latach 1892-1896 przebywał tutaj Stefan Żeromski ze swoją żoną Oktawią Rodkiewiczową z domu Radziwiłłowicz, który podjął tu pracę pomocnika bibliotekarza. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę zgodnie z wolą założyciela w 1927 roku zbiory trafiły do Warszawy. W tym czasie liczyły ponad 2000 pamiątek historycznych, ponad 3000 dzieł sztuki, zbiór militariów, rycin, medali, archiwaliów oraz bibliotekę liczącą ponad 100000 woluminów. Zbiory te w większej swej części zostały zniszczone przez Niemców we wrześniu 1939 roku oraz podczas Powstania Warszawskiego. Ocalała część zbiorów raperswilskich znajduje się w kilku muzeach Warszawy. Po wywiezieniu zbiorów do Polski zamek przez kilka lat stał opustoszały. W 1936 roku otwarta została wystawa współczesnej sztuki polskiej, która dała początek nowemu Muzeum pod kierunkiem Haliny Kenarowej – Jastrzębowskiej. Po 1939 roku Muzeum opiekowało się kilkunastoma tysiącami polskich żołnierzy internowanych na terenie Szwajcarii. W 1952 roku doszło do zamknięcia Muzeum z powodu braku akceptacji Szwajcarów i władz Muzeum na jego przekształcenie przez władze komunistyczne Polski w placówkę o charakterze propagandowym a zbiory zostały przewiezione do Polski. W 1954 roku powstaje polsko-szwajcarskie „Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Założycielami byli Szwajcarzy oraz polscy emigranci. Dzięki im zabiegom w 1975 roku zostaje otwarte trzecie Muzeum Polskie w Rapperswilu. Kustoszem został Janusz Morkowski. W 1978 roku powstała Fundacja Kulturalna Libertas powołana przez Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego, która pozyskiwała środki finansowe na utrzymanie Muzeum. Współzałożycielem był Julian Godlewski, którego staraniem zakupiono kamienicę „Burghof”, w której od 1987 roku mieści się biblioteka i archiwum Muzeum Polskiego. W 2020 roku władze gminy Rapperswil- Jona podjęły decyzję o usunięciu Muzeum Polskiego z terenu zamku. Ostatecznie zamek został przejęty przez gminę w 2022 roku. Muzeum Polskie mieści się obecnie w zabytkowym Hotelu Schwanen w Rapperswilu.
