P
PELTRETS Vw.
Pełczyce /Bernstein/
Miasto gminne położone w powiecie choszczeńskim. Początkom miasta, którego historia sięga X-XII wieku dał gród obronny założony na wyspie jeziora Panieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1240 roku. W tym czasie należała do Polski. Około 1260 roku rycerze księcia pomorskiego, bracia Lippold II i Teodoryk von Behr nadali osadzie prawa miejskie. Około 1280 roku Pełczyce zostały zajęte przez margrabiów brandenburskich Ottona V, Ottona VII i Albrechta III. W 1290 roku część Pełczyc tzw. Nowe Miasto zostało podarowane klasztorowi cysterek. W 1298 roku Albrecht III sprzedaje Ziemię Pełczycką Ottonowi IV, Konradowi i Janowi IV. Od 1315 roku Pełczyce są w posiadaniu księcia pomorskiego Ottona I. W 1348 roku książę Barnim III nadaje Ziemię Pełczycką swojej żonie Agnieszce w dożywocie jako wdowi majątek, którym zarządzała rodzina von Wedel. Od około 1414 roku Pełczyce należały do Zakonu Krzyżackiego. Podczas wojny pomorsko-brandenburskiej w 1478 roku miasto zostało zdobyte przez elektora brandenburskiego Albrechta Achillesa, spalone i zburzone. Właścicielem miasta zostaje marszałek elektora, Jerzy von Rӧlicke. W 1485 roku Pełczyce są w zarządzie rodziny von Waldow z Lubniewic. W 1537 roku rodzina von Waldow przejmuje dobra cysterek po ich sekularyzacji, od 1571 roku posiadając je na własność. W 1728 roku Fryderyk Wilhelm I odkupuje Pełczyce od rodziny von Waldow, nadając Pełczycom statut miasta królewskiego.
GRÓDEK OBRONNY
Na cyplu jeziora Panieńskiego, do którego prowadzi ulica Zamkowa znajduje się grodzisko kształtu owalnego o wymiarach 30x70m, wyniesiony ok. 3m nad taflę jeziora, którego zarysy widoczne dość wyraźnie do dzisiaj. Założone zostało przez Ludolfa de Berensteyn a funkcjonowała do przełomu 1279/80.
ZAMEK
Lennik księcia pomorskiego Ottona I wznosi zamek, o którym mowa jest w dokumencie z 13.03.1321 roku. Po jego zniszczeniu wzniesiono nowy zamek mieszczący się na wschód od miasta nad jeziorem Pełcz. Otoczony był wysokim murem obwodowym, z domem mieszkalnym oraz cylindryczną wieżą. Zniszczony w 1478 roku przez wojska elektora brandenburskiego Albrechta Achillesa. W 1600 roku zamek uległ przebudowie w stylu renesansowym przez rodzinę von Waldow. Zniszczony podczas wojny północnej, w 1728 roku sprzedany przez Krzysztofa von Waldow skarbowi królewskiemu. Do połowy XVIII wieku ruiny zamkowe całkowicie rozebrane. Na terenie zamkowym w XIX wieku wzniesiono budynek , mieszczący obecnie siedzibę parafii przy ulicy Kościelnej.
DWÓR
Po założeniu konwentu cysterek na stromym brzegu jeziora, naprzeciwko gródka-grodziska powstał klasztor, który po sekularyzacji dóbr klasztornych przejęty został przez rodzinę von Waldow. Z budynków klasztornych powstał folwark. Główny budynek-dwór częściowo przebudowany w stylu renesansowym(skrzydło zachodnie). W 1744 roku z dawnych dóbr klasztornych utworzono siedzibę urzędnika królewskiego i generalnego dzierżawcy, która istniała do 1929 roku.
WILLA DRENSCH i RÖDER
PĘPLEWO /Pemplow/
Nieistniejąca osada położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1308 roku(Pempelow) jako własność kapituły kamieńskiej. Wymieniana w latach 1312 i 1321 kiedy była lennem Dietricha Warnow. W 1503 roku dobra należały do rodu von Steinwehr– wymieniony Joachim von Steinwehr, Jacob von Steinwehr, Achim von Steinwehr. Prawdopodobnie od XVII wieku majątek w posiadaniu rodziny von Flemming z Benic. W XVIII wieku na krótko majątek w rękach rodziny von Schlabrendorf. Pod koniec XVIII wieku ponownie w rękach rodziny von Flemming wchodząc w skład majątku w Benicach. W 1780 roku na terenie folwarku liczącego stałych 5 mieszkańców była owczarnia. W 1870 roku majątek zamieszkały przez 96 mieszkańców obejmował 1806 mórg gruntów. W 1910 roku majątek w rękach Kurda hrabiego von Flemming liczył 462 ha gruntów.
PETERMANNSHOF-NOWOGARD
PETERSHAGEN VORWERK
PETRIHOF-SZCZECIN
Nieistniejący majątek ziemski położony na terenie miasta Szczecina. W 1745 roku Jacob Albrecht von Zastrow zapisał gruntu kościołowi Św. Jakuba w Szczecinie. Nazwa majątku pochodziła od nazwiska dzierżawcy w latach 1827-1840 Danielego L. Petri. Obecnie miejsce to położone jest przy ulicy Wąskiej 14.
Pęzino /Pansin/
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1285 roku, kiedy należała do Rytgerusa von Pansin. W 1357 roku Heine von Pansin sprzedaje wieś Hansowi von Borcke. W1382 roku Hans von Borcke sprzedał wieś z dworem joannitom: baliwowi zakonu Bernardowi von Schulenburg i komturowi Heinrichowi von Güntersberg. Wszystko za zgodą księcia pomorskiego Warcisława VII. W zamku wzniesionym przez joannitów zamieszkali przedstawiciele rodu von Güntersberg. W 1482 roku Simon von Güntersberg sprzedał cały majątek joannitom. Od1483 roku na zamku zamieszkał komtur joannitów z Suchania- Otto von Blankenburg. W 1493 roku Georg von Schlabrendorf, komtur joannitów sprzedaje zamek Heirnichowi von Borcke. Ostatnim z rodu von Borcke z Pęzina był Philipp Adrian von Borcke. Miał jedną córkę, Evę Dilianę, którą wydał za Petera Georga von Puttkamer, który przejął Pęzino w 1682 roku. Prawnymi właścicielami Pęzina, o czym należy pamiętać nadal byli joannici. Zniesienie ich lenna zakonnego nastąpiło w 1804 roku. Po zmarłym przedwcześnie Ernscie Friedrichu Georgu von Puttkamer, dobra przejmuje Jesco Theodor von Puttkamer z Karzniczek koło Słupska. Żoną jego była wywodząca się z polskiej szlachty, Margarethe Julie Theodore z domu Wilucka. Po pożarze wschodniego skrzydła w 1935 roku, rodzina von Puttkamer na czas remontu mieszkała w domu zarządcy. W 1942 roku żona Bogislava von Puttkamer przeniosła się do rodowej posiadłości w Karzniczce. Zamek zajęty przez wojsko niemieckie z przeznaczeniem na składnicę książek i dzieł sztuki zwożonych z Pomorza. Po 1945 roku majątek stał się własnością Skarbu Państwa. Zamek przeznaczono na mieszkania i biura pracowników utworzonego PGR. Po remoncie na przełomie lat 70/80 w zamek przeznaczono na centrum kongresowe z hotelem. W latach 90-tych sprywatyzowany.
ZAMEK
Jest to budowla obronna typu nizinnego. W bryle i murach zamku widoczne cztery etapy budowy: gotycka, późnogotycka, renesansowa i neogotycka. Na założenie zamkowe składa się: wieża, skrzydło bramne z łącznikiem, trzy skrzydła mieszkalne, przy czym dwa od wschodu połączone wspólną ścianą działową i przykryte wspólnym dachem. Do zamku prowadzi wejście-brama od ulicy z mostem przerzuconym przez fosę. Od wschodu i północy rozciąga się park, w którym znajdziemy ruinę kaplicy zamkowej oraz pawilon ogrodowy. Obok widoczne zabudowania gospodarcze, na lewym brzegu Krąpieli kościół i cmentarz. W pobliżu drugi zespół folwarczny z dworem.
DWÓR
Przy drodze w pobliżu drugiego założenia folwarcznego położonego w zachodniej części wsi stoi dwór-dom zarządcy, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 30-tych zamieszkany przez właścicieli majątku na czas remontu zamku.
PFARVORWERK-WIERZCHNO
Piaseczno /Neuendorf/
Piaseczno /Pätzig/
Wieś położona w gminie Trzcińsko Zdrój powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1337 roku. W tym czasie wymieniony Dietrich de Tost-Dosse. W pierwszej połowie XV wieku właścicielem wsi jest Heinrich Dosse(Henrich von Dossow). W 1484 i 1490 wzmiankowany Claus von Dosse(Dossow) oraz Nicolaus jako patron kościoła w Piasecznie. W XVII wieku dobra są nadal w rękach rodziny von Dossow. Około 1700 roku majątek zakupiony przez rodzinę von Jagow, który w 1716 roku zostaje przez Otto Christopha von Jagow sprzedany Carlowi Ludwigowi von Platen. W 1828 roku dobra są na krótko posiadaniu rodziny von Rothenburg, by ponownie stać się własnością rodu von Platen. W roku 1864 Hartwig von Platen sprzedaje majątek Ludwigowi Gustawowi von Winterfeld z Damerow a w majątku zamieszkał jego jedyny syn, Karl Ludwik Detlef von Witnerfeld. Po jego śmierci w 1874 roku dobra dziedziczy młodszy syn, którego córka, Louise Amalia Ida zamężna za Hansa von Ploetz przejmuje majątek po śmierci ojca. Z powodu bankructwa Hans von Ploetz był zmuszony sprzedać dobra i w 1885 roku majątek zakupił von Wedemeyer z Tuczna. Ostatnim właścicielem dóbr do 1945 roku był Hans von Wedemeyer i jego żona Ruth.
Pozostałością po założeniu są resztki parku oraz budynki gospodarcze.
Pozostałością po założeniu są resztki parku oraz budynki gospodarcze.
Piaski Wielkie /Paatzig/
Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1324 roku(Patzke, Patzeke). Od 1401 roku do 1945 roku w rękach możnego pomorskiego rodu von Flemming. Pierwszym wymienionym z imienia był Kurd von Flemming, który w 1401 roku kupił wieś od Bernda von Muckerwitz. Od XV wieku we wsi dwa majątki. W 1628 roku jeden należący do Kaspara von Flemming, drugi należący do Hansa von Knuth. W 1649 roku własność Richarda von Flemming. W 1780 roku na terenie wsi założono folwark. W XVIII wieku wzmiankowany Caspar Sigmund von Flemming, w 1804 roku Franz Berndt Johann Sigismund von Flemming, w 1835 wymieniony Franz Wilhelm Carl von Flemming. W 1910-39 roku własność porucznika Richarda von Flemming, którego majątek w 1910 roku liczył w tym czasie 755 ha gruntów, w 1928/1939 roku obejmował 830 ha gruntów.
DWÓR
Nad brzegiem jeziora nieco na uboczu w otoczeniu lasu położony jest bezstylowy dwór. Zbudowany na planie prostokąta, parterowy, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym z użytkowym poddaszem. Jak podają źródła zbudowany w 1931 roku. Na pocztówce z 1917 roku widać zupełnie inny budynek. A może został w 1931 roku przebudowany przez Richarda von Flemming. Po 1945 roku dwór zaadoptowany na biura, mieszkania pracowników PGR, później dom wczasowy. Od lat 90-tych XX wieku wykorzystywany jako hotel”Piaski”. Obecnie opuszczony.