STAROGARD ŁOBESKI/Stargordt/

Miejscowość położona w gminie Resko powiatu łobeskiego. Początki osady sięgają średniowiecza. Przypuszcza się, ze w XII wieku na terenie wsi istniał zamek obronny wg jednych autorów lub grodzisko. Na początku XIII wieku była częścią dóbr joannitów. O połowy XVI wieku lenno rodu von Borcke. Pierwsza znana pisemna informacja o miejscowości pojawia się dopiero w 1602 roku. Związana jest z budową dworu przez starostę Andreasa von Borcke(*1568-+1651). Następcą był syn Andreasa, Adrian Bernhard hrabia von Borcke(*1668-+1741). Cieszył się szczególnym względami króla Fryderyka Wilhelma I, który za wierną mu służbę w 1740 roku podniósł go do stanu hrabiowskiego. Po nim majątek dziedziczy jedyny syn Adriana, Heinrich Adrian(*1715-+1788). Następcą był jedyny syn, Friedrich Heinrich Christian hrabia von Borcke(*1744-+1790), który pozostawił jedynie córkę. Po wymarciu starszej linii rody tzw. starogardzkiej, lenno przeszło na najbliższego męskiego krewnego, Philippa Karla Ludwiga von Borcke(1746-+1826). Jego syn Ernst Theodor Albert Eugen(*1793-+1848) w 1840 roku otrzymał tytuł hrabiego. Po nim majatek w Starogardzie otrzymał syn, Philipp Heirnich Gustav hrabia von Borcke(*1829-+1916). W 1892 roku dobra rodu von Borcke przemieniono na ordynację, rozwiązaną w 1920 roku. Kolejnym dziedzicem dóbr został Henning Adrian Eugen hrabia von Borcke(*1864-+1943) ożeniony z Beate hrabianka von Scharfenberg. W 1926 roku przekazał majątek najstarszemu synowi Henningowi Gustavowi Karlowi Heinrichowi(*1897-+1968) ożenionemu z Hanneliese von Zitzewitz.

PAŁAC

W 1717 roku Adrian Bernhard hrabia von Borcke wybudował pałac, powiększony w 1741 roku. Kolejne zmiany miały miejsce w XIX wieku, a zwłaszcza pod koniec XIX wieku. W 1930 roku pałac przeszedł gruntowną renowację i konserwację na zewnątrz i wewnątrz. Zniszczony podczas działań wojennych 1 945 roku pozostaje ruiną obecnie częściowo zabezpieczoną. Za pałacem położony jest park krajobrazowy z XVIII wieku, powiększony w XIX wieku.